3 กรกฎาคม 2551 16:15 น.
ฅนกาหลง
ไม่เคยเสียใจใยไม่เก่ง
ดวงไม่เอ็งไม่เต็งหนึ่งตรึงใจหมาย
เพราะยอมรับขับใจสู้อยู่ไม่อาย
ไม่หดหายเพราะกายใจมีแรงพอ
ทุกสิ่งทำด้วยใจใคร่ด้วยรัก
อุปสรรคทักติเตียนเรียนรับ
ขอได้ทำนำสุขไม่ทุกข์อับ
ไม่ต้องนับจับหนึ่งว่าพึงพอ
พอใจทำนำสิ่งไม่ทิ้งฝัน
ถึงไม่ฝันวันใหม่ต้องไปถึง
วันนี้พลาดหยาดยืนฝืนรำพึง
หากคำนึงถึงวันฝันเป็นจริง
ถ้าเขาว่าด่าพ้ออย่าท้อใจ
ถ้าเป็นในไขออกอย่าตอกย้ำ
เก็บเรียงร้อยถ้อยค่าวาจาคำ
เก็บแล้วจำสำเร็จให้เสร็จกาล
ไม่ใช่หนึ่งถึงเก่งว่าเจ่งแล้ว
สักวันแคล้วแผ่วไปไร้อันดับ
ไม่ใช่หนึ่งพึ่งตนคนยอมรับ
หนึ่งลาลับจับตนวนสักวัน
พอใจมีดีอยู่ว่าหรูเหมือน
ไม่กลบเกลื่อนเลือนลอยไม่คล้อยตาม
พยายามคิดตริใจไม่หวูหวาม
แล้วห้ามปรามประมาณตามตัวมี
1 กรกฎาคม 2551 10:34 น.
ฅนกาหลง
บริสุทธิ์ดุจดั่งผืนผ้าขาว
ดวงตาแวววาวใสไร้เดียงสา
น่าถนุถนอมอ่อนโยนเหลือคณา
น่ารักษาดูแลเจ้าแบเบาะ
แอ แอ แลเสียงร้อง
น่าจับต้องจูบลูบไล้เจ้าเนื้อนวล
เนื้อตัวผ้าอ้อมกลิ่มหอมรัญจวน
เจ้าเนื้อนวลร้องครวญเพราะหิวนม
ยามหลับพัดวีเจ้าเฝ้าตลอด
นอนโอบกอดพรอดกายน้อยเจ้าต้อยติ่ง
เนื้อตัวแนบชิดสนิทน่าแอบอิง
เพลงกล่อมศิลป์ครวญเจ้าเล้าโลมใจ
อ่อนละมุนหนุนนอนตักน่ารักจริง
เป็นทุกสิ่งยอดดวงใจในกมล
รู้สึกดีที่สัมผัสประสบพักต์ได้ยินยล
ใสดั่งชลไม่ปนสีนี้เด็กอ่อน
หน้าส่วนตัว
870
