28 มิถุนายน 2551 12:26 น.
ฅนกาหลง
เจ้าคางคกขึ้นวอส่อธาตุแท้
ดูย่ำแย่แกคนไม่สนคุณ
ไม่ทดแทนแคลนบุญคุณเกื้อหนุน
ถึงเป็นขุนตกเป็นทาสเข้าสักวัน
ช่วยแต่งตั้งให้นั่งวอ
น้ำลายสอก่อเกิดมันเชิดใส่
แรกแรกอ่อนน้อม น้อมรับเหมือนใครใคร
อยู่ อยู่ไปใยเหล่าแกกลายคน
หยิ่งยโสโอหังน่าพังวอ
วันนี้กลับว่าด่าทอยืนท้าทาย
เหมือนหมาเฝ้าซากสัตว์น่าละอาย
ระรื่นกลืนน้ำลายส่อสันดาน
ไม่ต้องแช่งให้แรงตกหรือชกหน้า
คนบาปหนาวันข้างหน้ากรรมมาทัน
ไม่ต้องสาปศักดิ์สิทธิ์กรรมลิขิตไม่บิดผัน
ไม่ต้องลงยันต์ฉันใดฉันนั้นคนเนรคุณ
27 มิถุนายน 2551 13:07 น.
ฅนกาหลง
ไม่ว่าอยู่ตำบล ณ หนไหน
แต่ในใจมีเธอยังเพ้อหา
ยังคิดถึงตรึงใจเสมอมา
ทุกเวลาผ่านมาเรียกหาเธอ
ถ้านอนหลับขอให้ฝันดีนะที่รัก
ถ้าทำงานเหนื่อยก็พักอย่าหักโหม
ถ้าเธอเคลียดเบียดใจค่อยประโลม
อย่าหักโหมฉันเป็นห่วงและหวงเธอ
ถ้าเธอว่างวางใจคิดถึงฉัน
ถ้าเธอว่างบางวันช่วยฝันหา
ถ้าเธอไม่สบายใจฉันขอเป็นยา
ขอบอกว่ารักรัก รักษาตัวนะคนดี
สุดท้ายนี้ มีใจให้ทั้งดวง
ไม่ต้องห่วงใจฉันไม่หวั่นไหว
ใจฉันอยู่ที่เธอไว้เพ้อเป็นเยื้อใย
ถึงอยู่ไกลใจใช่ห่างไม่ร้างรา
27 มิถุนายน 2551 11:43 น.
ฅนกาหลง
กวีเอก เลิศล้ำ นำบทกลอน
ชื่อขจร ระบือ ลือไปไกล
สุนทรภู่ ภูชณี คนดี...ไทย
กวีไซร้ ในใจ คือสุนทรภู่
ขอเชิดชู ครูเด่น เป็นบทกลอน
ขอยกกร สิบนิ้ว พนมกราบ
ศิษย์มีกลอน สอนใจ ไฝ่ซึมทราบ
ก้มลงกราบ เชิดชู ครูสุนทรภู่
26 มิถุนายน เป็นวันสุนทรภู่ ขอเชิดชูและเคารพ
ระลึกถึงท่านสุนทรภู่ด้วยความจริงใจ
ในนามของคนที่รักกลอนกวี....ด้วยความเคารพ
...ฅนกาหลง
27 มิถุนายน 2551 11:09 น.
ฅนกาหลง
ทะเลกว้างเคว้งคว้างร้างเงียบ
ขอบละเลียบเรียบไกลไปสุดตา
เสียงคลื่นกลืนฝั่งดังเตือนอุรา
ทะเลเหงามาพาไปให้ใจเฉา
ทะเลเหงาไร้เงาผู้มาเยือน
ดูลางเลือนผืนน้ำร่ำเรียกหา
คลื่นซัดเสียงเพรียกเรียกคนมา
เหงาหนักหนาว่างเปล่าเจ้าทะเล
15 มิถุนายน 2551 14:25 น.
ฅนกาหลง
รอยคนบนทรายรายทาง
วาดระหว่างสร้างฝันวันสดใส
วางหัวใจเดิมพันฝันยิ่งใหญ่
ด้วยอุ่นไอกรุ่นรักนักเดินทาง
รอยย่ำซ้ำบนทรายลายรองเท้า
ย้ำถึงเช้ายังไม่พักตระหนักถึง
มุ่งมั่นหวั่นไม่เป็นเค้นขังขึง
คิดคำนึงถึงวันฝันสุดทาง
รอยบนทรายอาจกลายหาย
เรียงรายปลายฝันไม่ผันอดีต
เส้นทางแม้ร้างห่างกั้นกีด
จะปราณีตจดจำนำรอยทาง
รอยอดีต รอยรัก นักเดินทาง
รอยระหว่างท่องเที่ยวก่อเกี่ยวฝัน
รอยทางลางเลือนเตือนจำนรรจ์
คือรอยฝันรอยรักนักเดินทาง