28 เมษายน 2551 12:50 น.
ฅนกาหลง
เหนือทุ่งนาฟ้าใสไอแดดอุ่น
ละอองฝุ่นลอยคว้างบนทางเปลี่ยว
ตอซังเหลืองยามแล้งแห้งซีดเซียว
ป่าเคยเขียวแห้งแล้งร่มเงา
ทุ่งเคยเขียวยามสายฉายตาแล
ชาวนาทั้งหนุ่มสาวและเฒ่า แก่
ดูย้ำแย่เคราะห์ซ้ำไร้สิ้นเงา
ทุ่งนาเฉาไม่มีเหลือ"แค่ตอซัง"
28 เมษายน 2551 12:21 น.
ฅนกาหลง
ณ เบื้องฟากห้าวลมหนาวล่อง
ณ เบื้องฟ้าตะวันส่องแสงทองสี
ณ เทือกเขาภูผาเขียวขจี
ณ แผ่นผืนปฐพีที่กว้างไกล
ณ สายนทีที่ทอดยาว
ณ สมุทรผืนสกาวฟ้าใส ใส
ณ โลกาสุดแสนศิวิไส
ณ ศูนย์รวมดวงใจล้าน ล้านดวง
25 เมษายน 2551 15:45 น.
ฅนกาหลง
นั่งมองฟ้ามองจันทร์ จันทร์เจ้าขา
ถามจันทร์ว่าฉันไร้ค่า หรืออย่างไร
มอบดวงใจให้ไป ใครบางคน
ถึงต้องทนเศร้าใจ ปวดร้าวราน
จันทร์เจ้าขาจันทร์ช่วยตอบ บอกสักนิด
จันทร์มีฤทธิ์ช่วยบันดาล ให้หายเศร้า
ฉันรำพันฉันเล่า เหมือนคนบ้า
ถ้าฉันบ้าก็บ้ารัก ใครบางคน
จันทร์เจ้าขาฉันต้องทน ปนเดียวดาย
แทบบ้าตายใช่ใครรู้ หัวใจฉัน
สุดจะอั่นเก็บไว้ ในหัวอก
คิดไม่ตกปกไว้ ใครไม่เห็น
รู้แค่จันทร์ จันทร์เจ้าขา
ทำอย่างไรให้รู้ว่า ใครบางคน
ที่ต้องทนเพราะรักเธอ เธอไม่รัก
ยากจะหักออกได้จากอก จันทร์เจ้าขา
24 เมษายน 2551 12:33 น.
ฅนกาหลง
ถ้า ,เหตุผลไม่ว่าอย่าตีรวน
ไร้สำนวน ไร้นุ่นนวล ไร้ความคิค
ไม่สร้างจิต ไม่สร้างใจ ไร้เหตุผล
ไม่เย็น ไม่อุ่น ไม่อดทน
ฟังคำก่อนอย่าร้อนรีบ
ใยผู้บีบให้เห็นเป็นเช่นนี้
ฤา,ผู้ไม่ชอบการทำดี
ฤา,ผู้ชอบความอับพลีที่ผู้ทำ
ไม่ว่าผู้หรือใครก็แค่คน
ไร้สรรพดลตรมความคิค
ใยคายพิษอมหวานไว้แค่อม
ใยไม่กลืนทั่วตนให้ยลชิด
แค่วาจาคร่าได้ชีวิตคน
รวมการทำตนจนความคิค
โปรดจากพิษเป็นทิพย์สนิทแท้
ถึงจะยากแท้แต่ก็แค่ ' คน'
ขอขอบคุณ.....เพื่อนนักกลอนกวีทุกท่านครับ
ที่เข้ามาอ่านครับ ......จากใจจริง ......ฅนกาหลง
22 เมษายน 2551 12:33 น.
ฅนกาหลง
หากคืนนี้ดาวหล่นร่วงจากรวงฟ้า
ฟ้าขาดดาราคงเหงาเศร้าเวิ้งว้าง
เหลือเพียงความมืดมิดแห่งรัตติกาล
ที่ทรมานแผ่นฟ้ายามราตรี
ขอขอบคุณ เพื่อนผู้รักกลอนกวีทุกท่านที่เข้ามาอ่านครับ......
หน้าส่วนตัว
876
