24 สิงหาคม 2548 23:55 น.
ค้างคาวคืนคอน
....สุดที่รัก หนักไปไหม ที่ให้เธอ
ด้วยล้นเอ่อ อยู่ภายใน หัวใจฉัน
หากไม่ไหว ไม่เป็นไร ไม่ว่ากัน
ประโยคนั้น อาจเร็วไป ที่ให้เธอ
ถ้า...ที่รัก หนักไปไหม ไม่รู้นะ
แต่ฉันจะ มีเอาไว้ ให้เสมอ
เพียงคนเดียว ที่เหนี่ยวใจ ไว้นะเออ
ถึงจะเจอ ที่ดีกว่า หาเทียมทัน
ด้วยเธอเป็น เช่นชีวิต ฉันคิดหา
เพื่อได้มา แต่งเติมสี ชีวิตฉัน
ที่บางอย่าง ห่างหายไป คล้ายทางตัน
ด้วยสีสัน ที่เธอเพิ่ม คอยเติมเต็ม
คล้ายเสื้อผ้า ถ้าเกิดขาด ไม่อาจเย็บ
คงต้องเก็บ ด้วยว่าด้าย มาไร้เข็ม
เหมือนแกงใหม่ ไม่มีรส หมดเปรี้ยวเค็ม
ใครจะเล็ม คอยลิ่มรส ให้หมดจาน
แต่เมื่อเจอ เธอเท่านั้น ที่ฝันหา
หากได้มา อยู่เคียงใกล้ ใช่ฝันหวาน
สารภาพ ตราบสิ้นใจ ไปชั่วกาล
ร่วมสร้างบ้าน สร้างชีวิน จนสิ้นใจ
กลัวว่าเธอ เจอคำนั้น มันอาจหนัก
แล้ว...ที่รักของฉัน ล่ะ จะไหวไหม
ถ้ายังน้อย คอยก่อนนะ อย่าหนีไกล
ฉันจะไป ออกข่าวสั้น ฉันรักเธอ....
22 สิงหาคม 2548 22:23 น.
ค้างคาวคืนคอน
....อยากจะรู้อยู่เหมือนกันว่าฉันนี้
ยังคงมีคุณค่าพอต่อคุณไหม
ที่นิ่งเฉยเลยเหมือนว่าคิดลาไกล
คำที่บอกเธอออกไปไม่ได้ยิน
จึงอยากถามความเป็นจริงสิ่งสับสน
เพื่อเป็นผลที่ชี้ชัดช่วยตัดสิน
ก่อนทุกสิ่งทิ้งไว้จนเป็นมลทิน
จะสูญสิ้นหรืองอกเงยโปรดเอ่ยมา
ฉันอยากรู้อยู่ห่างไกลเกินไปนัก
ให้ว้าวุ่นคุณจะผลักหรือรักษา
ชายคนนี้มีอะไรให้เมตตา
หรือเพียงว่าคบเอาบุญแค่คุ้นเคย
เฝ้าโทรถึงซึ่งอยากบอกคอยตอกย้ำ
แต่ถ้อยคำที่ตอบกลับกับเมินเฉย
ขอโทษค่ะติดต่อไปไม่ได้เลย
รู้ไหมเอ่ยไม่ใช่ท้อแต่ทรมาน
ติดต่อไปไม่เคยติดหงุดหงิดนะ
ใช่ฉันจะมาเพื่อจ้อป้อคำหวาน
อยากอยู่ใกล้ใกล้คุณนั้นอย่างเนิ่นนาน
แต่กลัวใจไม่ต้องการสานสัมพันธ์
จึงขอถามความในใจได้หรือเปล่า
ดีกว่าเดาคิดเตลิดเกิดเป็นหมัน
กลัวทุกสิ่งยิ่งอ้างว้างลงกลางคัน
ตอบคำฉันเพียงสักนิดคุณคิดอย่างไร....
ค้างคาวคืนคอน
ทะเลใจ
รู้อย่างไรเล่าคนไกลว่าไม่รัก
เพียงแค่จักโทรหายังชาเฉย
เพียงคำพูดถามไถ่ยังไม่เคย
แล้วให้เอ่ยได้อย่างไรเล่าใจคุณ
ขอยามว่างอย่างน้อยคอยติดต่อ
อย่าให้รอข้างเดียวเดี๋ยวว้าวุ่น
เพียงสักนิดกับบางคำย้ำว่าคุณ
จะมอบให้ซึ่งไออุ่นที่คุ้นเคย
บางเวลาปลายสายคล้ายใจหวั่น
ความสัมพันธ์ที่ได้มาคือชาเฉย
คุณตัดพ้อต่อว่าคำเปรียบเปรย
ใจไม่เคยมีคุณวุ่นหัวใจ
เพียงคุณถามฉันสักนิดคิดอย่างไร
จะตอบให้หากต้องการสานใจไว้
เพียงสักนิดเอ่ยว่ารักปักดวงใจ
พูดแค่นี้ฉันพร้อมให้คำตอบที่ต้องการ
หากให้ฉันเอ่ยก่อนนั้นหรือคือผู้หญิง
อันความจริงคุณควรรู้พ่อปากหวาน
คุณคิดเองเออเองมาซะนาน
ถามสิใจฉันต้องการตอบคุณว่าเช่นไร
15 สิงหาคม 2548 00:10 น.
ค้างคาวคืนคอน
...ทะเลใจว่ากว้าง ลึกนัก
มิเท่าทะเลรัก ที่ช้ำ
รุนแรงกว่าเกินผลัก หลายเท่า
เพียงคลื่นรักซัดซ้ำ ยิ่งย้ำใจหมอง
มองทะเลเหว่ว้า เหงาจิต
ขาดคู่แอบแนบชิด อยู่ข้าง
วันแรกเริ่มสนิท คราหนึ่ง
กลับเปลี่ยวเหงาเงาร้าง ห่างให้ครวญหา
ลมพาพัดคลื่นซ้ำ ชายหาด
ดังซ่าชัดมิขาด ยิ่งแล้ว
คิดถึงมิ่งสวาท โฉมแม่ นางเอย
เคยคู่กลับคลาดแคล้ว แหย่เย้าหยอกยวน
ครวญตามลมคลื่นน้ำ ทะเล
เหมือนว่ามาคอยเท ถ่ายให้
ความรักใคร่ซวนเซ แตกต่าง
กลัวห่างจนเกินใกล้ หยั่งได้นักหรือ
ไกลนักมือไขว่คว้า เกินถึง
หดหู่เกินจะดึง เหนี่ยวไว้
เหลือเพียงแต่จิตตรึง แนบแน่น
เพรียกกู่หาถึงไร้ ร่างน้อยคอยชม
ลมใดไหนเท่าเจ้า ลมรัก
พาแว่วเสียงใครทัก แต่น้อย
แรงซัดคลื่นโถมหนัก เริงร่า
ลมต่างเราเหงาสร้อย หม่นเศร้าโศกศัลย์...
9 สิงหาคม 2548 22:39 น.
ค้างคาวคืนคอน
...แม้หม่นหมอง มองฟ้า เวลานี้
ถึงไม่มี ดวงดาว เคยพราวแสง
ความคิดถึง ซึ่งซ่อน มิอ่อนแรง
ยังกล้าแกร่ง ซึมซับ ประดับใจ
เธอคงเป็น เช่นดาว ที่พราวพร่าง
มิเคยสร่าง แสงหมด ความสดใส
เป็นดาวน้อย คอยคู่ คนอยู่ไกล
ผลักดันให้ ฉันนี้ สู้ชีวา
ความจำเป็น เห็นอยู่ เธอรู้นี่
ใช่อยากหนี คนรัก เสียหนักหนา
แต่ตรงข้าม ยามได้ ห่างไกลมา
รู้ไหมว่า ร้ายยิ่ง ทุกสิ่งพลัน
อย่าเศร้าตรม ขมขื่น ทุกคืนนะ
มินานจะ คืนตอบ มาปลอบขวัญ
เตรียมสองแก้ม แถมใจ ไว้กำนัล
คือคำมั่น จากใจ คนไกลตา
โปรดฟังฉัน วันนี้ นะที่รัก
โปรดตระหนัก ถึงใจ ที่ใฝ่หา
โปรดรู้ไว้ ใครนี้ ที่ไกลมา
โปรดรู้ว่า ใจนี้ มีเพียงเธอ
เป็นคำตอบ มอบให้ จากใจรัก
ตัวไกลนัก อย่างไร ใจเสนอ
เฝ้าสนอง ร้องหา วันมาเจอ
อยู่เสมอ เพราะใจ เราใกล้กัน...
2 สิงหาคม 2548 00:14 น.
ค้างคาวคืนคอน
...ความเย็นฉ่ำ น้ำฝน ที่หล่นใส่
ช่างหลั่งไหล หนักหนา จากฟ้าสาง
พาคำนึง ถึงหน้า พร้อมท่าทาง
ของหนึ่งนาง เสียจน เกิดหม่นใจ
อยากเห็นหน้า ท่าทาง กลางสายฝน
คงสุขล้น เกินค่า จะหาไหน
มาเทียบเท่า เจ้าเลย หากเอ่ยไป
จึงอยากให้ เวลา ครานั้นคืน
หากวันนั้น ฉันไม่ ขัดใจนะ
ก็คงจะ ไม่เศร้า เฝ้าทนฝืน
คงมิสาย หายลับ กับวานซืน
คงได้ยืน เคียงข้าง กลางฝนเท
เหมือนตอนนี้ ที่ฝน ตกหล่นใส่
กลับขาดใคร คนนั้น ที่หันเห
คิดถึงเขา เศร้านัก จักคะเน
ครั้งโยเย ว่าฉัน นั้นขัดใจ
เหตุเพราะรัก หนักหนา กลับมาโกรธ
มาลงโทษ เกินงาม ตามวิสัย
ฉันกลัวแย่ แค่อยาก ตากฝนไป
กลัวเป็นไข้ เสียนัก จักนอนซม
แต่เธอคิด ผิดทาง จึงร้างรัก
ฉันอยากควัก ใจมา ให้สาสม
แล้วขัดถู ดูผล กลางฝนพรม
ล้างใจตรม ที่ไป ขัดใจเธอ...