7 มิถุนายน 2546 22:23 น.
ค้างคาวคืนคอน
...ในใจฉันวันนี้มีเธออยู่
จึงอยากรู้เธอนี้มีฉันไหม
ที่อยากถามความจริงสิ่งอื่นใด
อยากรู้ไว้สักนิดผิดหรือเธอ
ถ้าคำถามยามนี้มีแต่เฉย
ใครเล่าเอ่ยจะกล้ามาเสนอ
จึงอยากถามความจริงสิ่งที่เจอ
จะคอยเก้อหรือเปล่าเท่านั้นเอง
ขอให้บอกออกมาอย่าสงสาร
ถ้าเนิ่นนานอาจโอนโดนข่มเหง
เกิดเป็นบาปฉาบทาอย่ามัวเกรง
ฉันยังเก่งกล้ารับกับคำเธอ
ขีดเส้นใต้ไว้จำคำเฉลย
ขอให้เอ่ยออกมาอย่าพลั้งเผลอ
ถึงคำตอบมอบให้ไม่เลิศเลอ
ดีกว่าเพ้อตามสิทธิ์คิดข้างเดียว
บอกมาเถิดเปิดใจให้รู้หน่อย
ดีกว่าคอยกระว่าพาใจเสียว
บอกมาเลยเอ่ยมาอย่าช้าเชียว
กลัวประเดี๋ยว..ตกรถ..อดรับฟัง
ถ้าคำตอบมอบให้ไม่เกิดสุข
คงเป็นทุกข์ทางใจไม่สมหวัง
พร้อมยอมรับกับสิ่งยิ่งชิงชัง
ก่อนจะนั่งรถไปไกลจากเธอ...
31 พฤษภาคม 2546 13:23 น.
ค้างคาวคืนคอน
...มีเงินทองต้องใจสิ่งใดนั่น
ใช้เงินนั้นซื้อเอาเป็นเจ้าของ
หวังสิ่งใดได้ไปดั่งใจปอง
ทั้งพี่น้องญาติเพื่อนมากเกลื่อนตา
แต่อย่างเดียวเชียวหนอที่รอเก้อ
นั่นคือเธอคนดีที่ใฝ่หา
วันที่พร้อมจอมใจไยไม่มา
อยากไขว่คว้าเอาไว้ชิดใกล้กัน
แต่ทำไมไม่เห็นเช่นดังก่อน
ครั้งที่ตอนขัดสนคนเย้ยหยัน
ไม่เห็นใครไหนหนามาสัมพันธ์
มีเธอนั้นคนเดียวที่เหลียวแล
แต่ทำไมไม่เป็นเช่นดังเก่า
หรือว่าเราห่างเหินเกินแยแส
จำได้ไหมใครเอ่ยไม่เคยแคร์
ไม่ยอมแพ้ขออยู่สู้ฝ่าฟัน
จากวันวานผ่านไปใครกลับลืม
สิ่งเคยปลื้มทำไมไยทำฉัน
สู้อุตส่าห์มานะสารพัน
หวังเธอนั้นยินดีที่สมปอง
ถ้าเงินตรามาทำให้ช้ำหนัก
ขาดที่รักร่วมเรียงเพียงเราสอง
ขอขัดสนจนไร้ในเงินทอง
เพียงฉันต้องการใครให้กลับมา...
31 พฤษภาคม 2546 13:20 น.
ค้างคาวคืนคอน
...ไม่ได้แกล้งแต่งคำมาย้ำบอก
ไม่ได้หลอกให้เชื่อในเนื้อหา
แล้วแต่เธอจะคิดพิจารณา
ในคุณค่าใจฉัน..เธอนั้นมอง
ไม่อาจซึ้งถึงใจให้หายโกรธ
แต่ได้โปรดเมตตาอย่าให้หมอง
ชีวิตหนึ่งซึ่งทรามตามครรลอง
ให้เธอต้องเสียใจในบางที
ในบางครั้งพลั้งไปเมื่อได้คิด
เสี้ยวชีวิตฉันพาหมดราศี
การกระทำพร่ำเอ่ยฉันเคยมี
ถึงวันนี้..เหลือไหมในใจเธอ...
18 พฤษภาคม 2546 23:25 น.
ค้างคาวคืนคอน
...ชีวิตใช่อ้างว้าง
ถ้าเธอวางใจให้ฉัน
ยอมรับความสัมพันธ์
เป็นสำคัญต่างสัญญา
...ชีวิตไม่อ้างว้าง
อยู่เคียงข้างปรารถนา
เพียงเธอกรุณา
ใช่เพียงมาเพื่อเอาใจ
...ชีวิตเธอเคว้งคว้าง
เหมือนเรือกลางทะเลใหญ่
ห่างฝั่งห่างฉันไป
ฉันจึงได้เพียงแต่รอ
...ชีวิตฉันเคว้งคว้าง
ลอยปลิวอย่างใบไม้หนอ
ร่วงหล่นทาบพื้นพอ
หมดค่าต่อความต้องการ
...ชีวิตฉันโดดเดี่ยว
ได้แต่เหลียวใครสงสาร
เห็นค่าพอประมาณ
ไม่มองผ่านให้เดียวดาย
...ชีวิตเธอโดดเดี่ยว
เพราะไม่เหลียวดูรอบกาย
หนึ่งคนเฝ้าปองหมาย
เธอใจร้ายไม่เห็นเอง...
18 พฤษภาคม 2546 23:21 น.
ค้างคาวคืนคอน
จะอยู่เคียงเพียงเธอเสมอแน่
ไม่ท้อแท้ชีวิตคิดท้อถอย
ขอเพียงรักจากใจไม่เลื่อนลอย
เพียงเล็กน้อยจากเธอเสมอมา
...ฝากรักเอาไว้ ฝากไปในแสงดวงดาว
ที่ส่องประกายวับวาว วาว อยู่บนฟากฟ้า
ให้แสงสุกใส ได้เป็นเสมือนดวงตา
คอยส่องมองเธอด้วยแววตา แห่งความภักดี
เก็บฟ้ามาสาน ถักทอด้วยรักละมุน
คอยห่มให้เธอได้อบอุ่น ก่อนนอนคืนนี้
ให้เสียงใบไม้ ขับกล่อมเป็นเสียงดนตรี
คอยกล่อมให้เธอฝันดี ดี ให้เธอเคลิ้มไป
***...เป็นวิมานอยู่บนดิน
ให้เธอได้พักพิง พิง และนอนหลับไหล
เก็บดาว เก็บเดือนมาร้อยมาลัย
เก็บหยาดน้ำค้างกลางไพร มาคล้องใจเราไว้รวมกัน
ก่อนฟ้าจะสาง ก่อนจันทร์จะร้างแรมไกล
ยังอยู่กับเธอข้างเคียงกาย อยู่ในความฝัน
ฝากเสียงกระซิบ ฝากไปในสายลมผ่าน
ข้ามขอบราตรีที่ยาวนาน ให้เธอฝันดี ***
( ซ้ำ ) ***
ให้เธอได้อบอุ่น และนอนฝันดี
ให้เธอได้อบอุ่น...อยู่ในวิมาน...