21 ตุลาคม 2545 13:11 น.
ค้างคาวคืนคอน
เป็นหน้าที่ ที่ฉัน นั้นยอมรับ
สิ่งที่กลับ ได้เห็น ไม่เป็นผล
ถึงจะเจ็บ เก็บช้ำ ต้องจำทน
อย่ากังวล ต่อใจ ที่ให้เธอ
ถึงรักร้าย กลายกลืน มาขื่นขม
จะระทม หดหู่ อยู่เสมอ
ถึงจะชวด ปวดใจ ไม่พบเจอ
จะยังเพ้อ ถึงรัก อย่างภักดี
ด้วยเหตุการณ์ ผ่านไป ในวันนั้น
ความสำคัญ คือใจ ใคร่เลี่ยงหนี
เส้นทางรัก หักบั้น ลงทันที
สมแล้วนี่ ความเศร้า เราได้มา
ไม่ทวงสิทธิ คิดถึง ซึ่งวันเก่า
ขอเพียงเรา เป็นเพื่อน เหมือนเดิมหนา
ขอเพียงสิทธิ คิดถึงบ้าง บางเวลา
เหมือนตำรา สอนใจ ไม่อุทธรณ์
เป็นหน้าที่ ที่ฉัน นั้นรับได้
แม้ว่าใจ เราสอง ต้องถอดถอน
ขอยอมรับ กับรัก ที่หักคลอน
แม้ร้าวรอน รวดร้าว เศร้าเหลือเกิน
19 ตุลาคม 2545 23:26 น.
ค้างคาวคืนคอน
โคลง ๒ สุภาพ
คบคนดูแค่หน้า
วันหนึ่งคงถึงบ้า
เมื่อรู้ถึงใจ
คบใครควรย่อมรู้
ตรงซื่อหรือคดคู้
ค่าล้นดีพาล
โบราณเขากล่าวไว้
คิดซื่อกินยาวได้
อย่างนี้นานวัน
คิดคดมันด่าวดิ้น
เพราะฆ่าสัมพันธ์สิ้น
ชั่วช้าคนทราม
หากถามใครซื่อบ้าง
มากเรื่องคงสมสร้าง
ไม่ร้ายเกินหา
19 ตุลาคม 2545 18:31 น.
ค้างคาวคืนคอน
เธอผู้งามความดีที่ควรค่า
ฉันไม่กล้าคิดไกลไปเกินฝัน
ด้วยความจริงสิ่งนี้ที่นิรันดร์
สองเรานั้นอยู่ห่างต่างกันเกิน
หากโลกนี้ชี้วัดจัดค่าคน
เที่ยวขุดค้นดีนั้นมาสรรเสริญ
คงมีฉันนั้นแน่แม้ไม่เมิน
แต่บังเอิญโลกนี้ไม่มีมอง
โลกของฉันวันนี้ที่เขาสร้าง
ฉันอยู่อย่างไร้ค่าพาหม่นหมอง
โลกของฉันวันนี้สิ่งที่ครอง
ไม่เหมือนของคนอื่นที่รื่นรมย์
โลกของฉันวันนี้มีแต่เลน
รู้ตัวเป็นเหมือนกันมันไม่สม
จึงหยุดเท้าเข้าใกล้ได้แค่ชม
ความสุขสมของเธอเสมอมา
เพียงเท่านี้ที่ฉันนั้นมีให้
จากดวงใจชาวดินถวิลหา
โลกของเธอเลอล้ำช่างงามตา
โปรดเถิดอย่าคลุกเลนเช่นฉันเลย
16 ตุลาคม 2545 00:27 น.
ค้างคาวคืนคอน
กาพย์ยานี๑๑
ฝากคำลำนำนี้
แด่คนดีที่คิดถึง
ใช่แกล้งแสร้งรำพึง
อาจไม่ซึ้งจับจิตใจ
โปรดจำคำหวานนั้น
สำหรับฉันมิเอาไหน
คำนี้ที่ฝากไป
โปรดเก็บไว้ด้วยคนดี
ฝากคำลำนำน้อย
เรียงแล้วร้อยไม่หน่ายหนี
ต่อเติมเพิ่มอีกที
รักเธอนี้ทุกวี่วัน
ฝากคำอำลาไว้
โอ้ดวงใจอย่าแปรผัน
ครานี้ที่ไกลกัน
ไม่นานฉันจะกลับมา
หวนกลับรับขวัญรัก
ที่ฝูมฟักเสน่หา
ห่างเธอเพ้อทุกครา
กลัวเวลาพรากรักเรา
15 ตุลาคม 2545 22:31 น.
ค้างคาวคืนคอน
เหตุไฉน ไยจึง ปั้นปึงผม
เหมือนมีดคม กรีดเนื้อ เจ็บเหลือหลาย
หากเหตุอ้าง สร้างสม ให้งมงาย
ผลสุดท้าย ลงเอย เคยรักกัน
มันดีหรือเมื่ออ้าง เหตุผล ลมลวง
รักย่อยยับกับกล แค่อ้าง
จนเป็นเหยื่อคำคน รักที่ มีมา
จึงแย่ลงรักร้าง เยื่อไร้ใยลา
ไม่อภัย ไม่ว่า ถ้าผมผิด
จะไม่คิด แก้ต่อ ข้อกล่าวหา
จะไม่ขอ รอถาม ความเมตตา
แต่ที่มา อยากง้อ ผมขอโทษ
โปรดเถิดหนาอย่าทิ้ง สัมพันธ์
เราเอ่ยคำรักกัน ก่อนนี้
กลับมาร่วมเสกสรร รักใคร่ กันนา
คืนถิ่นรักหักหนี้ ที่แล้วอภัย ผมหน่อย