27 พฤศจิกายน 2545 06:50 น.
ค้างคาวคืนคอน
...ตะวันแย้มแก้มเรื่อเมื่อเช้าตรู่
เตือนให้รู้วันนี้ยังมีหวัง
มีวันใหม่ให้ทำตามกำลัง
ด้วยพลังชีวิตแห่งจิตใจ
อย่าคิดท้อต่อสิ่งที่วิ่งเร้า
ถึงโถมเข้าย่ำแย่สักแค่ไหน
หนีเมฆหมอกออกมาเยือนฟ้าไกล
คงสดใสสว่างอย่างตะวัน...
27 พฤศจิกายน 2545 00:25 น.
ค้างคาวคืนคอน
...ขอบคุณมากหากท่านอ่านกลอนนี้
ด้วยไม่มีสิ่งเจือในเนื้อหา
มิได้นึกลึกล้ำธรรมดา
จึงเอามาฝากไว้ให้อ่านเพลิน
หลังเลิกงานผ่านร้านอาหารหนึ่ง
เป็นร้านซึ่งสวยมากหากมองเผิน
เสียงลูกน้องร้องพลางอย่างเชื้อเชิญ
อย่ามองเมินร้านนี้นะพี่ยา
จึงเข้าไปในร้านเพื่อทานข้าว
สั่งไข่ดาวผัดหมูไม่หรูหรา
เมื่อได้ลิ้มอิ่มท้องมองออกมา
ให้เห็นหมาตัวหนึ่งซึ่งผอมโซ
ดูรูปหน้าตาเหมือนขี้เรื้อนกัด
หรือเพราะหมัดรุมคลึงจึงโมโห
ยกขาเกา...เจ้าร้านพาลตาโต
คนกินโห่ไล่หมาพ้นหน้าตน
เห็นการหนีทีท่าน่าสงสาร
อดอาหารแน่จึงถึงสับสน
วิ่งออกมาท่าทางช่างลุกลน
ไร้ซึ่งคนเมตตาหรือปราณี
มายืนร้องมองดูอยู่หน้าร้าน
นึกสงสารหมาน้อยด้อยราศี
สั่งอาหารจานใหม่ไม่รอรี
แล้วจึงชี้...น้องจ๋าให้หมามัน...
27 พฤศจิกายน 2545 00:25 น.
ค้างคาวคืนคอน
...ขอบคุณมากหากท่านอ่านกลอนนี้
ด้วยไม่มีสิ่งเจือในเนื้อหา
มิได้นึกลึกล้ำธรรมดา
เพียงเอามาฝากไว้ให้ชอบกล
...เจ้าหมาน้อยคอยใครที่ไหนอยู่
เห็นเหลียวดูหนทางข้างถนน
เอ๊ะ!ตัวนี้นี่หนาของหน้ามล
หญิงที่สนใจหมาพาเที่ยวงาน
มิว่าเจอเธอนี้อยู่ที่ไหน
มีเพื่อนใจคือเจ้าเฝ้าเรียกขาน
แต่วันนี้ที่พบไม่พบพาล
น่าสงสารหมาน้อยที่คอยเธอ
จากวันหนึ่งจึงเลื่อนเป็นเดือนใหม่
เห็นทีไรอยากรู้อยู่เสมอ
เจ้าหมาน้อยคอยใครที่ไหนเออ
แล้วจะเจอไหมนั่นหลายวันมา
จึงคอยเมียงเคียงถามตามข้างบ้าน
แล้วไม่นานความจริงทุกสิ่งหนา
เธอหายไปไม่รู้อยู่ไหนนา
ปล่อยเจ้าหมาเอาไว้ให้ลำเค็ญ
เจ้าหมาเอ๋ยเคยได้อยู่ในบ้าน
ต้องซมซานไร้ที่มีใครเห็น
ใช้ถนนหนทางอย่างจำเป็น
ทุกเช้าเย็นจนกว่าชีวาวาย...
25 พฤศจิกายน 2545 07:19 น.
ค้างคาวคืนคอน
...คนมีดี...มีได้จากใจคิด
มีทั้งมิตรและมารขอขานไข
ดีสอพลอต่อหน้ามิว่าไร
ลับหลังให้ด่าทอพอประมาณ
ดีประจบพบได้ไม่ใช่ยาก
เอาลมปากเอ่ยขอป้อคำหวาน
ดีแค่ไหนไม่พ้นค้นสันดาน
คงประจาน...ความดีที่จัญไร...
25 พฤศจิกายน 2545 07:10 น.
ค้างคาวคืนคอน
...แม้นกายห่างทางใจไม่ไกลจาก
จักขอฝากใจไว้ให้เสมอ
คำสัญญาว่าไว้เมื่อไกลเธอ
จักมิเผลอลืมคำจำตรึงใจ
หากว่าฉันนั้นคิดผิดสัญญา
แค่เพียงว่าเผลอจิตคิดเหลวไหล
ลืมน้ำคำจำนรรผันแปรไป
ขออย่าให้มีสุขทุกคืนวัน...