9 ธันวาคม 2545 00:05 น.
ค้างคาวคืนคอน
โคลง ๕ สุภาพ (ดัดแปลงและเสริมต่อ)
...ผ่านไปถึงไม่ช้า นานวัน
คุณทองแดงตั้งครรถ์ อิ่มอ้วน
เป็นครอกที่สามปัน เติมต่อ
พระราชทานชื่อกัน ถึงทั่ว ทั้งเก้าคุณ
เป็นชื่อขนมล้วน เริ่มต้นนามทอง
คุณทองเอกหนึ่งนี้ สวยสุด
คุณทองชมพูนุท ว่าได้
คุณทองม้วนคอยมุด น่ารัก
คุณทองทัตหยาดหยุด สวยแน่ ลูกทองแดง
คุณทองพลุเรียกไว้ ชื่อตั้งทรงโปรด
โสตคุณทองหยิบนี้ เป็นบุญ
คุณทองหยอดตักตุน พี่น้อง
คุณทองอัฐเท่าทุน ตามชื่อ
คุณทองนพคุณ อีกหนึ่ง ตัวสุดท้าย
เป็นที่โปรดปรานพร้อง ลูกน้อยคุณทองแดง....ฯ
8 ธันวาคม 2545 23:49 น.
ค้างคาวคืนคอน
โคลง ๕ สุภาพ (ดัดแปลงเสริมต่อ)
...แถวพระรามที่เก้า ทางรถ
สุนัขจรจัดอด ผิวเกลี้ยง
นังแดง..แม่เผยพจน์ ภาพเผื่อ
มีลูกเล็กตามจรด นามว่า ทองแดง
ทรงสั่งนำมาเลี้ยง อยู่เฝ้าราชวัง
ทรงตั้งสกุลให้ ประกาศ
นามว่า..สุวรรณชาด แจ่มแท้
คุณทองแดงฉลาด เกินต่อ
ทรงโปรดปรานไม่ขาด กลางหมู่ คุณสี่ขา
หลายชื่อหลายนามแพ้ ชื่อนี้คุณทองแดง
แจงฉายาว่าตั้ง เป็นทาน
สุนัขประจำรัชกาล ผ่านเกล้า
คราบุพเพเล่นงาน วันหนึ่ง
เห็นสุนัขลนลาน ชอบตื่น กลัวมาก
ชื่อคุณทองแท้เข้า ใฝ่เฝ้าชอบใจ...ฯ
8 ธันวาคม 2545 10:42 น.
ค้างคาวคืนคอน
...ถ้าแน่จริงทิ้งไปฉันไม่ว่า
ไปเถิดหนามันแย่เกินแก้ไข
จะเลิกง้อ...พอทีที่เกรงใจ
ถึงร้องไห้คร่ำครวญมิรวนเร
ไม่ใจอ่อนตอนเธอเพ้อรำพัน
สุดอัดอั้นจนใจไม่ไขว้เขว
จะไปไหนไม่รั้งเธอทั้งเพ
ตกทะเลตกคลองขอมองดู
ไม่แน่จริงทิ้งไปไยคืนกลับ
ไม่ไปลับดังว่าน่าอดสู
ไม่ต้องห่วงดวงใจให้ชื่นชู
ยังคงอยู่ได้แท้อย่างแน่นอน
ช่วยไปไหนให้ไกลไม่ต้องกลับ
ยิ่งหายลับยิ่งดีไม่มีหลอน
ถ้าแน่จริงทิ้งไปไม่ขอวอน
หรือออดอ้อนเธอกลับขอรับรอง
เพราะแน่ใจไม่นานซมซานกลับ
หากจะนับวันให้ไม่เกินสอง
เธอต้องคืนยื่นหน้ามาให้มอง
จึงได้ร้องออกท่าคล้ายท้าชิง
เพราะมั่นใจไงเล่าเฝ้าคอยว่า
ถึงเวลา..เธอแวะแหละชายหญิง
แล้วก็เป็นเช่นนั้นฉันอ้างอิง
ไม่แน่จริงเลยหนา...ดวงอาทิตย์....ฯ
* ทั้งเพ หมายความว่า ทั้งหมด , หมดด้วยกัน
8 ธันวาคม 2545 09:58 น.
ค้างคาวคืนคอน
มิตรภาพตราบใดไม่สิ้นสุด
จักขอหยุดตรงนี้ที่เธอหนอ
มิจากไปไหนเล่าเฝ้าพะนอ
มั่นคงพอเพื่อเธอเสมอมา
ก่อนชีวิตปลิดปลงโปรดจงรู้
มีเธออยู่ครองใจใช่มุสา
หากตราบใดไม่มียอดชีวา
ประหนึ่งว่าหัวใจไร้สิ้นแรง
...หากโลกนี้ ไม่มีพระจันทร์
หากตะวัน หยุดการส่องแสง
ใบไม้ ล้วนตายเฉาแห้ง
น้ำแข็ง กลับร้อนดังไฟ
หากทะเล ไม่มีฝูงปลา
พสุธา สิ้นป่าพฤกษ์ไพร
ทุกสิ่ง หยุดการเคลื่อนไหว
แต่ดวงใจ ยังคงรักเธอ
* แม้ดวงดาว ดับหมดนภา
ขอสัญญา รักอยู่เสมอ
มอบใจ เป็นทาสบำเรอ
พร่ำเพ้อ มิวาย
** หากนก ขาดปีกผกผิน
เจ้าคง ไร้สิ้นความหมาย
หากฉัน ขาดเธอเมื่อใด
คงคล้าย ดั่งนกไร้ปีก... ( ซ้ำ * , ** )
7 ธันวาคม 2545 22:05 น.
ค้างคาวคืนคอน
...อยากแต่งกลอนอ้อนสาวสักคราวหนึ่ง
อย่างสุดซึ้งหวานล้ำทำไฉน
เมื่ออ่านดูรู้ซึ้งถึงจิตใจ
ว่ามีใครหลงรักอย่างภักดี
ค้างคาวน้อยคอยหาผู้มาช่วย
รออยู่ด้วยหัวใจไม่ถอยหนี
อยากออดอ้อนวอนรักอีกสักที
จนป่านนี้ยังไร้ในวี่แวว
เคยรำพันวันก่อนหัดอ้อนสาว
อุตส่าห์กล่าวคิดไว้ให้แจ่มแจ๋ว
พอเธอฟังนั่งอึ้งซึ่งรู้แกว
มองตาแป๋วดูฉันพลันตะลึง
เธอพูดมาว่าไว้...ไม่เข้าท่า
แล้วหันหน้าเมินไปคาดไม่ถึง
ฉันหน้าจ๋อยพลอยเศร้าเฝ้ารำพึง
เธอไม่ซึ้ง...หรือไรทำไงดี
เธอหันหน้ามาหาแล้วว่าฉัน
คำรำพันพูดมาไร้ภาษี
ไม่เข้าท่า...อย่าเอ่ยเลยวจี
คำกล่าวที่เอ่ยอ้างช่างคลุมเคลือ
จึงตระหนักพักบ้างค้างคาวเอ๋ย
อย่าคอยเลยใครเล่าเขาช่วยเหลือ
อยากเข้าท่าอย่าให้ใครจุนเจือ
ไปเป็นเรือดีกว่าเข้าท่าชัวร์....ฯ