30 พฤษภาคม 2552 10:55 น.
คุณหนูนก
ทุกครั้งที่อยู่ใกล้กัน
รู้ไหมฉันต้องอดทนขนาดไหน
เก็บงำ...ระงับความรู้สึกของใจ
ที่มันสั่นไหวทุกครั้งที่ใกล้เธอ
เธอคงไม่รู้หรอก
ทุกสิ่งที่เธอแสดงออกมันทำให้ฉันเพ้อ
สุดท้าย...สิ่งที่เตือนใจได้คือคำพูดเธอ
"แค่ล้อเล่นนะเออ แค่ต้องการให้ขำ"
เธอจ๋า...ใครจะไปขำออก
อยากจะย้ำ อยากจะบอก เผื่อเธอจะจดจำ
คนแบบฉันไม่เคยคิดว่า"มันแค่ขำขำ"
เพราะมันคิดเป็นจริงเป็นจัง
กับคำพูดทุกคำ กับทุกสิ่งที่เธอแสดง
18 พฤษภาคม 2552 12:48 น.
คุณหนูนก
ยิ่งนานยิ่งสับสน
เหมือนไร้ตัวตน
เหมือนไม่มีความหมาย
คาดหวังแค่เพียง
เศษเสี้ยวของหัวใจ
แต่สุดท้ายไม่ได้อะไร
นอกจากความปวดใจ
นอกจากน้ำตา....
8 พฤษภาคม 2552 16:10 น.
คุณหนูนก
อย่าบอกว่ารัก
ถ้าเธอไม่รู้สึกอย่างนั้น
อย่าให้ความสำคัญ
ถ้าใจไม่เคยห่วงหา
อย่าทำเป็นซึ้ง
ถ้าไม่มีฉันอยู่ในสายตา
อย่าทำให้รู้สึกว่า
ฉันไม่มีค่าสำหรับเธอ
27 เมษายน 2552 14:21 น.
คุณหนูนก
ความคิดถึงมีมากอยากให้รู้
ลองนับดูดวงดาวคราวฟ้าใส
นับดูซิว่ามีอยู่เท่าไร
มันมากมายเกินนับได้ใช่ไหมเธอ
21 เมษายน 2552 16:34 น.
คุณหนูนก
ค่ำคืนเหงานั่งมองดาวบนฟ้ากว้าง
ช่างอ้างว้างเหน็บหนาวดาวสิ้นแสง
ยามใดจันทร์เด่นกลางฟ้าดาวอ่อนแรง
ต้องสิ้นแสงด้อยค่าในราตรี
โอ้ดาวน้อยยามสิ้นแสงเพราะจันทร์ผ่อง
ช่างเศร้าหมองไม่ต่างฉันในวันนี้
ต้องเจ็บเศร้าเพราะเธอไม่ใยดี
คงเพราะมีเขาเป็นจันทร์เด่นในใจ
ฉันจึงเป็นได้เพียงดาวสิ้นแสง
ต้องหมดแรงยามแสงจันทร์สดใส
เธอมองเพียงจันทร์บนฟ้าเด่นเกินใคร
มองข้ามไปดาวดวงน้อยด้อยราคา....
หน้าส่วนตัว
991
