29 พฤศจิกายน 2550 17:04 น.
คุณนายตื่นสาย
พิจารณาดูตัวเราน่าเศร้านัก
เป็นดอกไม้ต่ำศักดิ์ไร้คุณค่า
เจริญเรื่อยเลื้อยเรี่ยพสุธา
แต่ชูคอขึ้นฟ้าไม่น่าดู
คำเขาเรียกเราว่าคุณนาย
ฟังคล้ายประชดดูอดสู
ตื่นนอนตอนสายไม่เชิดชู
ประดับอยู่แต่ข้างทางเดิน
ใครอยากเหยียบย่ำย่อมทำได้
ไม่มีใครใฝ่ฝันสรรเสริญ
ไม่มีกลิ่นหอมฟุ้งจรุงเจริญ
ไม่มีใครอยากเชิญไว้ในแจกัน
กลีบบอบบางเกินต้านแดดลม
ชวนชมด้วยสีสุดแสบสัน
ปราศจากก้านหนามป้องกัน
เหี่ยวหุบแต่ตะวันไม่ตกดิน
ถึงจะต่ำต้อยด้อยค่า
มิใช่ชั่วช้าน่าอนาถสิ้น
ภูมิใจที่มีค่าคู่แผ่นดิน
งดงามอร่ามถิ่นปฐพี
ไม่จำเป็นต้องปลูกไว้ในกระถาง
ไม่จำเป็นต้องวางอย่างศักดิ์ศรี
ไม่จำเป็นต้องรดน้ำพรวนดินดี
ไม่จำเป็นต้องมีใครสนใจ
หากคุณนายอยากตื่นสายใครจะว่า
บานช้าช้าท้าตะวันฉันสดใส
ไม่ได้เป็นความหวังของผู้ใด
สุขใจที่ได้เกิดมาเรี่ยดิน
21 พฤศจิกายน 2550 13:25 น.
คุณนายตื่นสาย
สวัสดีผองเพื่อนผู้ ชำนาญ
ผู้นิยมกล่าวบทกานท์ ต่างถ้อย
ดิฉันมาได้ไม่นาน จึงอยาก เสนอตัว
กลอนที่แต่งก็น้อย บ่คิดเทียมใคร
เคยคิดว่าเรานี้ โบราณ
ชอบศึกษากลอนกานท์ เก่ากี้
เขียนเพลงยาวขับขาน ตามประ สาชอบ
หากไม่เสนาะเข้าที่ โปรดให้อภัยกัน
หน้าส่วนตัว
7326
