6 ธันวาคม 2550 13:26 น.

กว่าจะเป็นวิทยานิพนธ์

กว่าจะเป็นวิทยานิพนธ์
ต้องอดทนขยันหมั่นค้นคว้า
เรียบเรียงตามวิธีวิทยา
อ้างอิงที่มาให้ชัดเจน
หากไม่ถูกใจที่ปรึกษา
ต้องก้มหน้าแก้ไขไม่มีเว้น
หากเถียงไปเรื่องใหญ่ต้องใจเย็น
เพราะท่านเป็น รศ. เป็น ดร.

กว่าจะเป็นวิทยานิพนธ์
ยากจนเจียดจ่ายไม่เหลือหลอ
ได้มาเท่าไรก็ไม่พอ
ต้องขอคุณพ่อแต่พอกิน
ทุนที่ขอก็ต้องรอให้จบก่อน
เขาจึงผ่อนชำระจนหมดสิ้น
ค่าซีร็อก ค่ากระดาษ ค่าปริ๊นท์
มีแต่บิลเบิกไม่ได้ใจระอา

กว่าจะเป็นวิทยานิพนธ์
ต้องลุกลนหลีกลี้ที่ปรึกษา
เพราะยามได้พบสบตา
ต้องถามถึงความก้าวหน้าทุกครั้งไป
อีกทั้งญาติสนิทมิตรรัก
มักถามทักว่าจะจบเมื่อไหร่
อยากร้องบอกเหลือแสนเบื่อใจ
ผลัดไปจนใกล้จะสี่ปี

กว่าจะเป็นวิทยานิพนธ์
ต้องหมองหม่นคนรักมักหน่ายหนี
ที่พร่ำพรอดกอดกันนั้นไม่มี
เจอหน้าทีมีแต่เรื่องกลุ้มใจ
วันหยุดทีปีหนทนอยู่บ้าน
เป็นเพื่อนอ่านเพื่อนเขียนเพียรแก้ไข
ช่วยอ่านช่วยแนะนำช่วยทำไป
เสร็จส่วนหนึ่งจึงจะได้ไปพักกัน

แต่เมื่อเสร็จวิทยานิพนธ์
คงสุขล้นได้ อ.ม. มาทอฝัน
ญาติมิตรน้องพี่พร้อมหน้ากัน
ในวันพระราชทานปริญญา
วิทยานิพนธ์ที่สำเร็จได้
เป็นใบเบิกทางข้างหน้า
เป็นบาทฐานงานวิจัยชิ้นถัดมา
เป็นประสบการณ์ล้ำค่าตราตรึงใจ