29 กันยายน 2548 19:55 น.
คุณชายเฉิ่ม
หมาชอบเห่า ปากไว ย่อมไม่กัด
โบราณว่า ถูกชะมัด หากัดไม่
ก้อมัวเห่า มันจะฟัด กัดอย่างไร
คงทำได้ แค่รำคาญ ผ่านหูคน
จะดุด่า ว่าขาน ก้อพาลเบื่อ
เพราะภาษา ไม่เอื้อ กลัวสับสน
ขืนทะเลาะ กับหมา ต่อหน้าชน
คงพิกล ใครเห็น เป็นต้องฮา..เอิ๊ก เอิ๊ก
ก็ต้องปล่อย มันเห่า เราแค่เผ่น
ขืนไปยืน ทำเล่น เดี๋ยวมันบ้า
เผลอไปโดน น้ำลาย ตายละวา
ต้องพบหมอ ฉีดยา รักษาคน
สันดานหมา ชอบเห่า เอาเสียงข่ม
ลอยตามแล้ง ตามลม แล้วพองขน
เห่าไพเราะ เห่าอุบาทว์ อาจจะปน
มองไม่พ้น สันดานหมา ข้า..ล่ะเซ็ง เซ็ง เซ็ง
21 สิงหาคม 2548 16:29 น.
คุณชายเฉิ่ม
คบคนชั่วเป็นมิตรเหมือนคิดสั้น
ถ้ารู้ทันจงสร้างหนทางถอย
มัวโง่เง่าเขาคล้องโดนร่องรอย
จมูกห้อยสนตะพายน่าอายจริง
ถ้าให้เขาจูงจมูกผิดถูกเชื่อ
ปัญญาเรื้อวินิจฉัยในทุกสิ่ง
สมองหมูถูสีข้างใช้อ้างอิง
อยู่นิ่งๆงอกเขาเบาปัญญา
เจ้าความชั่วมัวหมองมองไม่เห็น
ขยันเล่นละครตอนเป็นบ้า
สกปรกดุจขยะเอือมระอา
ทั้งพาราเบื่อหน่ายอายไม่เป็น
ทะลึ่งมีคนเขลาที่เข้าหา
เหมือนมันบ้าตาบอดสอดตาเห็น
ใครอยากฉุดอย่ากระชากให้ยากเย็น
ข้าขอเล่นเป็นทาสจนขาดใจ
13 กรกฎาคม 2548 21:17 น.
คุณชายเฉิ่ม
เกิดเป็นชายลายคงไว้ให้แม่นมั่น
ถูกเย้ยหยันจากหญิงยังนิ่งหรือ
ถูกหลอกล่อไม่ลดละเหมือนกะบือ
ยังดึงดื้อทรนงเพราะหลงทาง
ถูกคำหวานหว่านนำทำเหมือนรัก
ยังหลงภักดิ์พันผูกถูกถากถาง
ศักดิ์ศรีลูกผู้ชายหายเพราะนาง
ความคิดร้างสมองกลวงจึงห่วงใย
28 มิถุนายน 2548 15:21 น.
คุณชายเฉิ่ม
สวมบทบาทนางพญาซ่อนราคะ
ลมแรงหลบลดละกลัวจะเห็น
เพียนบังตาซ่อนหางแปลงร่างเป็น
แต่ระเหยกลิ่นเหม็นขจรขจาย
รูปไม่งามทรามจิตมีฤิทอวด
เวลาชวดชู้ชมมิสมหมาย
หวลกลับร่างด่าซ้ำลืมคำอาย
นางมารร้ายร้อยแปลงเหมือนแร้งลง