5 กันยายน 2555 13:00 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
ฉันเก็แค่นักกลอนผู้อ่อนด้อย
เพียงแต่คอยเก็บเศษฝันเขาปันหว่าน
กอบมากำทำเป็นกลอนตอนร้าวราน
เพื่อประจาน ที่เจ็บใจให้จารจำ
เลิกร่ายกลอนร่อนหารักที่มักผิด
เพราะหัวจิตหัวใจเจ็บ ยังเป็นจ้ำ
ชอบนัก.. มักวางใจให้เขาทำ
แกล้งกระหน่ำ กรรมหนักนักรักกระเทือน
โปรดเมตตาอย่ามาหว่าน หวานเข้าใส่
เจ็บแสบรักเข้าไส้ ใครจะเหมือน
วันจะผ่าน นานกี่หนพ้นปีเดือน
เจ็บไม่เลื่อนไปจากใจอย่างไรเลย
คนบุญน้อยคอยบุญหนุนแม้บุญน้อย
คว้างยังคอย เอ่ยคำยากที่อยากเอ่ย
เคยไหมเล่า จะเคยไหมใครเล่าเคย
เพียงลมเผยพลิ้วพร่าง แทบวางวาย
4 กันยายน 2555 13:02 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
ดังหิ่งห้อยกระพริบแสงแสวงหา
พริบเหมือนว่า เศร้าสร้อยละห้อยหวน
สายน้ำเอยเคยไหมจะไหลทวน
คำคร่ำครวญ คล้ายๆคำที่ร่ำลา
ลมพัดหวนทวนมาหาแววตาหวัง
ลอบใจรั้งสั่งหัวใจให้แกล้วกล้า
แม้ลอบแลแต่เปี่ยมหวังทั้งแววตา
คนไร้ค่า ได้แค่เหงาและเฝ้าคอย
วิบวิบพริบ วิบอยู่ไม่รู้เหนื่อย
ค่อยลอบรักไปเรื่อยๆ รักค่อยๆ
ลอยเลื่อนไหลใจเลื่อนราง ทางเลื่อนลอย
ใจน้อย.. คอยค่อยๆ ค่อยๆคอย