6 สิงหาคม 2555 11:15 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
คิดว่าใจเราเต็มที่ มีแรงนัก
แบกความรักเท่าไรไม่เคยหวั่น
แบกความรักหนักหนามานานวัน
วันนี่มันเกินจะรั้งประทังใจ
ใจวันนี้ แรงน้อยลดถอยนัก
แบกน้ำหนักน้ำตาไว้ไม่ไหว
ได้แต่ปล่อยให้พรูพรั่งหลั่งออกไป
แบกไม่ได้สิ้นแรงรัก ..หนักน้ำตา
3 สิงหาคม 2555 10:58 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
อยากกอดก่ายกอดเกยเหมือนเคยกอด
เช่นเคยพลอด กอดไว้พิไรพร่ำ
จำที่เว้าวอนหวังยังฝังจำ
ทุกถ้อยคำยังตรึงมั่น ..วันเวลา
ทุกคำพูดพูดไปคือให้สัตย์
ไม่ตระบัดมัดตรึงถึงชาติหน้า
รักคือรักประจักษ์จริงสิงอุรา
จะรักกว่า ชีพตักษัยบรรลัยลง
และผูกจิตติดตรึงถึงเกิดใหม่
ขอจมใจจมปลักรักลุ่มหลง
..เพื่อยืนยันมั่นนิยามความมั่นคง
จะเจาะจงประจงย้ำประจำไป
จะเอ่ยย้ำคำรักไปไม่เว้นวัน
เน้นอย่างนั้นไม่มีวันจะหวั่นไหว
ไม่ใช่บอกหลอกพูดส่งจงมั่นใจ
ไม่รักใครไม่บอกส่ง.. จงมั่นจำ
2 สิงหาคม 2555 11:51 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
เขียนกลอนหวานวานให้เจ้าเอาใจอ่าน
เขียนมาวาน ฝากใจเจ้าทุกเช้าค่ำ
เขียนเป็นกลอนเหมือนอ่อนด้อยในถ้อยคำ
เมื่อเขียนย้ำ ไม่เสื่อมถอยสักถ้อยความ
ว่า.. พอแล้วพอเลยเคยลอยล่อง
ขอปลงใจหมายปองอย่ามองข้าม
หากว่าแม่เนื้อเย็นไม่เห็นงาม
ยังจะตามจนเนื้อเย็นเจ้าเห็นใจ
แว่วเสียงสั่งหวังเสียงใสให้มีหวัง
หากหัวใจมีพลังคงยังไหว
แต่หากตัดตระบัดเยื่อไม่เหลือใย
ก็จะให้ ตัดขาดถึงคลาดคลา
ถ้าไม่เจ็บหัวใจ หรือใช่รัก..
กริ่งเกรงนัก กลัวก็กลัวกล้าก็กล้า
กลัวว่าใจจะเคยชินความชินชา
แล้วจะล้าไม่รักใคร่ใครอีกเลย
ช่วยด้วยนะช่วยด้วย ช่วยฉันหน่อย
ใจดวงน้อย.. รอเพียงคำนำเฉลย
ว่าสงสาร.. วานส่งมอบตอบภิเปรย
รอคำเอ่ย.. ก็เลยคว้าง.. แค่ข้างใจ