18 มีนาคม 2555 14:48 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
บันดาลใจจากกลอนคุณ din
ที่บอกว่า ไม่เหมือนเดิม
พระเอกลิเก ขี้น้อยใจหรือจะง้อ
เลยขอกระหน่ำซ้ำเข้าไปอีก.. 555
ตอนหลับตา หลับอย่างคนช่างฝัน
ตื่นตาฉัน พลันกลับกลายคล้ายคนเศร้า
รักในฝันลอยคว้างอย่างบางเบา
ตื่นตาเรา น้ำใสๆไหลออกตา
คนเหงาเดินเศร้าโศกในโลกเหงา
เดินเหมือนเราก้าวย่างไปข้างหน้า
ด้วยสองเท้าย่างย่ำไปในทุกครา
แต่เหมือนว่าทุกก้าวย้ำย่ำบนใจ
เพราะเดินไปในทางที่ร้างจาก
แม้รักมากต้องพรากกันให้หวั่นไหว
ต้องหักจิตบิดให้จบกลบเกลื่อนไป
ต้องลืมใคร ด้วยใจจินต์ไม่สิ้นจำ
เหมือนกับฝันทุกฝัน มีวันจบ
แม้อยากพบ ก็ได้แต่แค่เพ้อพร่ำ
กรีดเลือดใจจารึกผนึกคำ
เอาความช้ำมาย้ำชัดให้ตัดใจ
9 มีนาคม 2555 12:16 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
นึกภาพเก่ามากี่ครั้งยังรู้ว่า
ที่ติดตาติดใจไม่ลืมหลง
เพราะติดอยู่ที่ในใจลืมไม่ลง
ภาพยังคงพิมพ์ประทับกับดวงใจ
เห็นแต่ภาพดวงหน้า ตราตรึงจิต
ปานจะปลิดรอนอารมณ์เกินข่มไหว
ฝังใจไว้ลึกสุดห้วงของทรวงใน
ฝังเอาไว้ในอาวรณ์อ้อนอารมณ์
ขมขื่นนักรักพาใจให้ขมขื่น
ไม่เคยรื่นรมย์อะไรเมื่อใจขม
ชืดจางร้างไร้ใครชื่นชม
ร้างระทม เท่าไหร่ไม่เลิกรา
คิดถึงมากจากทั้งใจ ไม่สิ้นสุด
ไม่เคยหยุดความคิดถึงคนึงหา
ห่างแสนห่างทางก็ไกลไปสุดตา
สุดจะพาสองหัวใจไปใกล้กัน
อยากใกล้เพียงยินเสียงใจเต้นในทรวง
คงเหมือนล่วงลุถึงซึ่งสวรรค์
แต่หากเธอแล้งน้ำใจไม่แบ่งปัน
วันทั้งวันคงได้แค่ท้อแท้ใจ
รอ.. คำเดียว คำหนึ่งนั้นมันแสนหนัก
รอ ความรักจะมาถึงซึ่งวันไหน
รอ ด้วยหวังรั้งด้วยหวามถึงทรามวัย
รอ กันไว้ไร้กังวล จะทนรอ..
4 มีนาคม 2555 13:21 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
เมื่อมีรัก รักก็พาให้ตาบอด
เมื่อรักมอดหมดลงแน่จึงแลเห็น
เห็นความหวังตกลงต่ำสุดลำเค็ญ
ยังชัดเช่น แม้มองผ่านม่านน้ำตา
เห็นแจ่มชัดถนัดใจไม่พร่าเลือน
เห็นเราเหมือนเป็นหัวใจที่ไร้ค่า
เห็นใจเจ้าชัดแล้วแก้วกานดา
เห็นชัดว่าเนื้อเย็นไม่ เห็นใจ
เป็นคนเศร้าก็จงเศร้าอย่าหวังสุข
จงอมทุกข์อย่าหวังหวามความแจ่มใส
อย่าได้หวังฝั่งฝันอันแสนไกล
หวังแค่หยุดร้องไห้ ..ยังไกลเกิน
เจียมใจไว้ในโลกหมองของคนหม่น
จะอดทนในท่ามกลางความห่างเหิน
เอาล้านรักมาหลอกล่อ ก็ขอเมิน
แล้วก็เดินไปร้องไห้.. ไกลๆเธอ