11 กันยายน 2554 13:11 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
อยู่เพื่อเศร้าไปวันๆเท่านั้น ..เศร้า
มวลความเหงาทั้งมวลหวนสู่สิง
ประหวั่นรัก จักลดละไม่ประวิง
ยังด่ำดิ่งเคยดื่มด่ำคำหวังดี
ดื่มด่ำภาพปลาบปลื้มยังดื่มด่ำ
ในคืนค่ำฟ้าสวยมากหลากแสงสี
จำภาพนั้นมั่นฉมังดั่งฝันดี
ในวันที่คืนฝันไม่ผันแปร
ฝันกับจริงแยกไม่ได้คล้ายจริงนั่น
จริงหรือฝันก็สุขศานต์สนานแน่
เชื่อว่ารักหนักหน่วงทั้งดวงแด
คือรักแท้ แม้ผ่านผันยังมั่นใจ
ดั่งสายน้ำไหลไปไกล ไม่กลับหวน
เวลาผวนไม่ผันหากลับมาได้
แต่รออยู่ ด้วยใจหวังประทังไว้
เป็นหยาดฝนหล่นมาใหม่ ..ในต้นธาร
1 กันยายน 2554 11:41 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
น้ำตาปริ่มเจียนหลั่ง ก็ยังทน
ความทุกข์ท่วมใจท้น ต้องทนได้
ยามยาก จากบ้านแสนนาน-ไกล
กลั้นน้ำตา-กลั้นใจ ไม่หลั่งริน
ไม่อยากจะร้องไห้ ไม่ใช่บ้าน
แม้นร้าวรานแร้นแค้นแสนถวิล
ต้องอัดอั้นอกอุราเป็นอาจิณ
จะทนสิ้น ด้วยพลังประทังใจ
ทนนาทีต่อนาทีที่ผ่านพ้น
ต้องร้าวรานอีกกี่หนทนให้ได้
ได้กลับบ้านวันหนึ่งซึ่งวันใด
จะร้องไห้ ให้สิ้นเศร้าบ้านเราเอง
1 กันยายน 2554 11:39 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
เรามีชีวิตเพื่ออะไร..
เพื่อทุกข์ใจไปวันๆเช่นนั้นหรือ
โหมแต่เศร้าเก่าก่อนย้อนกระพือ
ให้อึงอื้อว่าเราแพ้ให้แก่ใคร
แพ้แก่รักไม่พักวางอย่างขี้แพ้
ทวนเพียงแค่เรื่องโศกศัลย์อันหม่นไหม้
เก็บแต่ภาพที่เจ็บจัดอย่างชัดใจ
แล้วเมื่อไหร่นะเมื่อไรใจจะลืม
หลงภาพลวงปวงเหล่านั้นว่ามันแท้
เฝ้าฝันแต่เพียงภาพอันปลาบปลื้ม
หลงภาพลวง แค่ที่เขาให้เรายืม
ดิ่งด่ำดื่ม งมเหงาใจไม่งอกเงย
..ยังคงย้ำคิดย้ำทำย้ำคำว่า
รักแสนรักเป็นนักหนาแก้วตาเอ๋ย
เจ็บเท่าไหร่ให้เจ็บจัดชัดไปเลย
เพื่อคุ้นเคยให้เจ็บจำคำ เจ็บใจ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟคืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
หน้าส่วนตัว
1853
