29 กันยายน 2554 13:34 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
เธอเลิกรักหักสัมพันธ์ในวันก่อน
กลับมานอนหมองไหม้ใจหมองหมาง
คงต้องลาคราต้องไกลในเส้นทาง
ต้องลาร้างจางจากกันนิรันดร์ไป
เป็นนิรันดร์ที่แสนยาวแสนหนาวเหน็บ
หากนับเจ็บเจ็บปวดป่นทนไม่ได้
หากนับหนาวหนาวก็ใกล้จับใจวาย
ที่สุดร้ายคือไม่มีที่สิ้นเลย
ฤดูหนาวไม่สิ้นสุดมีจุดเริ่ม
และต่อเสริมเติมต่อไปไร้เฉลย
ว่าต้องหนาวนานแค่ไหนใจไม่เคย
ความเศร้าเอ๋ย คงครองใจไปนิรันดร์
ขอได้ไหม แค่คำลวงว่าห่วงบ้าง
เพื่ออำพรางบางห้วงใจให้เหหัน
หากหวงแค่แม้คำลวงว่า ห่วงกัน
ชั่วนิรันดร์ อาจนานยาว-หนาวกว่าเดิม
22 กันยายน 2554 10:02 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
.. ดาวหม่น คนเริ่มเมา เหล้ายังมี
ณ คืนนี้ถ้าไม่เมาเราไม่หยุด
เหตุด้วยเรื่องเปลืองใจคิด ..จิตมนุษย์
ที่มันสุดลึกล้ำเหลือรำพัน
เมื่อรักเขา เขาไม่รักหนักอกเธอ
เลยรักเก้อเพ้อพกตกสวรรค์
เศร้าแสนเศร้าเพียงแค่ไหน รู้ใจกัน
เธอกับฉันมันเพื่อนเก่า ฉันเข้าใจ
...
ดาวก็หม่น คนก็เมา เหล้าเกือบหมด
เพื่อนยกซด ราวเป็นน้ำหลามรินไหล
รับสภาพ ตราบนี้หนอ ต่อนี้ไป
คงสิ้นไร้สุขแล้วในแววตา
เมื่อรักเขา เขาไม่รักหนักแดเดียว
เปล่าใจเปลี่ยวแสนอนาถวาสนา
มองยังเห็นเป็นความรักประจักษ์ตา
แต่ไร้ค่าเมื่อสิ้นรักประจักษ์ใจ
...
ดาวก็หม่น คนก็เมา เหล้าก็หมด
ราดรันทดรดดวงแดแก้หมองไหม้
คนเมาเหล้าคงหลับลงปลงใจไป
คนเมาใจยังตาค้างอ้างว้างจินต์
น้ำตาคนแอบรักมันหนักหนา
หนักเกินกว่ากำลังใจยกได้สิ้น
..ต้องคอยรับซับน้ำตาที่บ่าริน
จากใจวิ่นแหว่งเว้า รักเขาข้างเดียว..
ฉบับนี้ เรียบเรียงเรื่องใหม่ ให้สมบูรณ์กว่าเดิม แต่ไม่รู้ว่า มันเผยตัวมากเกินไปกว่าฉบับก่อน หรือเปล่า จนทำให้วรรคจบอ่อนแรงกว่าฉบับที่แล้ว
21 กันยายน 2554 09:33 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
.. ดาวหม่น คนเริ่มเมา เหล้ายังมี
ณ คืนนี้ถ้าไม่เมาเราไม่หยุด
เหตุด้วยเรื่องเปลืองใจคิด ..จิตมนุษย์
ที่มันสุดลึกล้ำเหลือรำพัน
เธอรักเขา เขาไม่รักหนักอกเธอ
เมื่อรักเก้อเพ้อพกตกสวรรค์
เศร้าแสนเศร้าเพียงแค่ไหน รู้ใจกัน
เธอกับฉันมันเพื่อนเก่า ฉันเข้าใจ
...
ดาวก็หม่น คนก็เมา เหล้าเกือบหมด
รินเหล้ารดราดดวงแดแก้หมองไหม้
..จะคอยรับซับน้ำตาทุกคราไป
แม้ที่เธออยากอยู่ใกล้ ไม่ใช่ฉัน
คำเตือน : สุราไม่ใช่ยาแก้อกหัก เด็กและเยาวชน ควรพิจารณาในการอ่านกลอนขี้เมาแต่ง.. หุ หุ
20 กันยายน 2554 23:21 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
จะมีเหงาใดเล่าเหงาไปกว่า
มองฟ้าสะท้อนตา คนที่เหงา
ฟ้าสีฟ้ายังเห็นว่า ฟ้าสีเทา
แล้วในใจคนนั้นเล่า เทาเท่าไร
11 กันยายน 2554 13:13 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
เพราะรักดอกจึงบอกมาว่ารักมาก
ต้องจำพรากจากนี้ไป ไม่มีหวัง
ยินบ้างไหมใจยังเต้นเป็นเสียงดัง
เพียงลำพังยังรำพึงคิดถึงเธอ
วันผ่านไปใจไม่ผ่านไม่ผันเปลี่ยน
วันผ่านเวียนเพียรระลึกนึกเสมอ
เทียบวันเก่าเท่าวันก่อนตอนเราเจอ
น้ำตาเอ่อปริ่มๆรื้น ชื้นนัยน์ตา
ยังรักมาก มากเท่าที่พี่เคยรัก
ใจยังภักดิ์ แม้ไม่คาดปรารถนา
ว่าคนดีจะมีวันหันกลับมา
รู้ดีว่าสิ้นแล้วแววหทัย
เมื่อความรักหักบิ่นสิ้นความรัก
ใจเคยภักดิ์กลับแพ้เขาที่เข้าใกล้
เคยคิดแค่ รักแท้จะชนะใจ
ไม่เตรียมไว้ รักจะพลาดเกินคาดเดา
รักเขาแล้วก็รักไปให้หมดดวง
อย่าเป็นห่วงดวงใจใครจะเหงา
ให้สมที่พี่ยอมใจให้ซบเซา
อย่าสนใจใครจะเศร้า ..รักเขานานๆ
หน้าส่วนตัว
1854
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟคืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
