22 มิถุนายน 2554 12:53 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
เข้าในใจเต็มที่เข้าที่ใจ
ว่าต่อวันแต่นี้ไปใจคงเหงา
เมื่อขาดแล้วคนเคยเคียงเพียงเป็นเงา
รู้ต้องเศร้าแน่ๆดวงแดเอย
แต่ไม่รู้จะต้องเศร้ากี่เนานาน
กี่วันพรุ่งเผชิญผ่านราญร้าวเอ๋ย
รู้เจ็บใจแต่ไม่รู้อะไรเลย
ว่าเธอเคยรู้บ้างไหม รู้ใจกัน
19 มิถุนายน 2554 03:35 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
เพียงได้แค่พบดวงหน้าก็พาแพ้
ยิ่งได้สบตาแลยิ่งแพ้กว่า
เหมือนเธอมีอะไรในดวงตา
ที่สมค่าสมควรชวนพลีใจ
เพราะแพ้ใจจึงให้หมดทั้งดวงจิต
พลีชีวิตทั้งชีวิตอุทิศได้
เพื่อแลกเพียงเศษเดียวเสี้ยวหทัย
กับเศษเสี้ยวตาใสให้หวานแด
ใจฉันเก่งแต่แพ้ใจ แพ้ไปเรื่อย
ไม่เคยเมื่อยเช้ายันค่ำย้ำแต่แพ้
อ่อนกระไร นะใจอ้อนแต่อ่อนแอ
เพียงได้พบสบตาแลก็แพ้ใจ
19 มิถุนายน 2554 03:14 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
ยังมีรักเหลือบ้างไหมในคำ "รัก"
ยังหวังจักสมหวังไหมในสิ้นหวัง
หมดไม่เหลือคำปลอบใดให้พลัง
ใจจะรั้งอยู่เยี่ยงไรเมื่อใจราญ
อยู่ที่นี่หรือที่นั่นก็หวั่นไหว
อยู่ที่ไหนก็ไหวหวั่นถึงวันหวาน
วันผ่านเลย ลับไม่หันอย่างวันวาน
มีแต่หว่านโศกใส่ในวันเวียน
จะมีใจของใครเล่าเศร้ากว่านี้
เขียนกวีตรมไหม้ใช่อยากเขียน
เจ็บเจียนใจจะขาดห้วนก็จวนเจียน
วันคืนเปลี่ยน เจียนสิ้นใจไปทุกวัน
ปลีกใจจากโลกจริงทิ้งไปก่อน
ยังอาวรณ์ซ่อนอาศัยในความฝัน
เป็นที่ที่รักยังชื่นชื้นชีวัญ
ณ ที่นั้น ฝันแจ่มจ้าจริงกว่าจริง
5 มิถุนายน 2554 14:10 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
มีที่ว่างข้างใจบ้างไหมเล่า..
ขอคนเหงาเขาพักพิงอิงอาศัย
ไม่หวังเป็นเจ้าข้าวเจ้าของใจ
ขออยู่ไปแค่ข้างๆอย่างรางเลือน
อยู่อย่างหยดน้ำค้างที่กลางแดด
เพื่อรอแผดแดดไหม้ละลายเลื่อน
ไร้รักก็รอรักกลับ แม้ลับเลือน
เวลาเคลื่อนใจไม่คลาย ไม่คลาดคลา
ขอนั่ง ข้างๆใจไปอีกหน่อย
คนใจน้อยคอยใจนั้นหันมาหา
ถ้าวันใดใจเธอพลันจะหันมา
จะได้ไม่เสียเวลาตามหากัน
ขอนะ.. ที่ข้างใจไว้นั่งคอย
จะเหงาหน่อย ก็คอยแน่ไม่แปรผัน
ให้ความหวังประทังใจไปวันๆ
ให้ความฝันประทังไว้ก่อนใจวาย
5 มิถุนายน 2554 13:45 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
เป็นห่วงบ่วงรัดใจในวันจาก
เป็นเอามาก อยากให้แค่ได้แลเห็น
เป็นอะไรใจห่วงสาวเช้าถึงเย็น
แค่เป็นเรื่องเปลืองใจเล่น ..ไม่เป็นไร
เพราะรู้เช่นว่าเป็นได้แค่ปลายก้อย
เป็นเสียงค่อยถามเบาๆว่าเหงาไหม
เป็นอยู่หรือ คืออ่อนเพลียละเหี่ยใจ
เป็นซ้ำไปใจชอบช้ำ จำไม่เป็น
ตาม series "เป็น" เขามา เกือบไม่ทัน