29 มีนาคม 2554 11:59 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
ถ้าเลือดไหลมาไม่แดง ค่อยแช่งด่า
ถ้าน้ำตาไม่ใสซึ้ง จึงเดียจฉันท์
ถ้าสุขใจไม่หัวร่อ ก็เกลียดกัน
นี่เป็นคนกันทั้งนั้น คน คน คน
คน ต้องการโอกาสแม้อาจผิด
ในความคิดนั้นคลุมเครือเมื่อสับสน
โลภ โกรธ หลง ไม่ปลงละ มีปะปน
ยังไม่พ้นบรรลุธรรมย่อมทำไป
โลกเราไม่กลมได้ในวันเดียว
จนผู้เชี่ยว-ชาญส่องส่งและสงสัย
กว่ายอมรับว่ากลมเป็นส้มไป
ก็ต้องใช้หลายชีพเชียว ผู้เชี่ยวชาญ*
...
ผู้เห็นต่างจากฉัน คือมันผิด
อำนาจคิดแทนสมองจ้องประหาร
ใครคิดไม่เหมือนฉัน มันคือมาร
ต้องล้างผลาญพร่าชีวิต คิดแค่นั้น
.. เรายังทำเช่นนั้นในวันนี้
ยังชีวีด้วยความเกลียดเหยียดหยามหยัน
แล้วนี่เราจะไปได้แค่ไหนกัน
ต้องฆ่าฟันกันหมดหรือ คือเส้นชัย
คนถูกฆ่า.. ก็อาฆาตโดยญาติมิตร
เมื่อคั่งแค้นก็สิ้นคิด วินิจฉัย
เกลียดต่อเกลียดยิ่งเกลียดชังยิ่งฝังใจ
เราเหลือหวังอะไร ในเกลียดชัง
ลูกหลานเราก็เอาเข้าโรงเรียนเกลียด
เรียนหยามเหยียดเรียนเก็บกด จงหมดหวัง
เอาความเกลียดนี่แหละเป็นเช่นพลัง
ให้สมสั่ง สร้างสังคมนิยมชัย
กี่หนังสือประวัติศาตร์ไม่อาจเล่า
กี่เรื่องเก่าไม่เคยฟังบ้างใช่ไหม
ว่าที่ตายกล่นเกลื่อนคือเพื่อนไทย
ที่ร้องไห้อึงอื้อก็คือ คน
.. เราจะไปหนไหนในวันหน้า
ปาดน้ำตา.. ฝ่าข้ามความสับสน
หมอกควันคลุ้งพลุ่งพลั่งน่ากังวล
จะฝ่ากลหนนี้ได้อย่างไรกัน
* ฟังเพลง "กาลิเลโอ - การลิ้มลองอนาคต"
ของ ศิลปินแห่งชาติ น้าหงา คาราวาน แล้ว
เกิดอารมณ์ ผูกโยง กับเรื่องราวสมัยปัจจุบัน
17 มีนาคม 2554 09:52 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
ฝน ตกมาจะฝ่าฝนหาคนรัก
ตก หนักนักตกปลักรักสับสน
ทาง ก็เหมือนจะปิดไปใจอับจน
โน้น ถนนของคนหวังยังทางไกล
หนาว ใจแสนแม้นใจสาวเจ้าไม่สน
คน หนึ่งคนท้อบนทางรู้บ้างไหม
ทาง จะสั้นลงทันตาถ้าห่วงใย
นี้ อย่างไรคือรักแท้ ไม่แพ้ทาง
13 มีนาคม 2554 13:27 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
แล้วนี่ฉันจะทำไงกับใจฉัน
เมื่อใจมันมีรักอยู่อักโข
แต่ได้แต่เก็บไว้จนใจโต
มีพะโล ก็เพียงไร้เหมือนไม่มี
ได้แต่รักมักแต่หวังรังแต่ใฝ่
ตะกายใต่ใฝ่และฝันวันสุขขี
ที่ฝันถึงทุกๆวันใช่ฝันดี
เป็นฝันที่สุดเหงาเศร้าแสนตรม
ฝันจูบเงา.. แต่เหงาจริงยิ่งเหงากว่า
ฝันยิ่งพาเจ็บอกใจไหม้ขมๆ
แต่ก็ยอมจะตรมไหม้ใจระทม
ขอฝันลมแล้งขื่นๆทุกคืนวัน
สงสารคนช่างฝันอย่างฉันหน่อย
อย่าได้ปล่อยอ้างว้างข้างๆฝัน
อยากให้ใจเราเอาวาง ข้างๆกัน
เพื่อวันนั้น ..เลิกจูบเงาเลิกเหงาใจ
8 มีนาคม 2554 14:06 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
แสนเจ็บใจ.. หนึ่งชีวันนั้นสั้นนัก
เราหรือรักมากเท่าไหร่ไม่สมสา
อยากจะรักมากกว่ารัก อนรรฆา
ผ่านชีวาครึ่งชีวิต จึงคิดไป..
อยากมีภาพเธอในใจให้มากขึ้น
อยากจะชื่น ปลายผมปลิวพลิ้วไสว
อยากเห็นยิ้มที่เผลอพลั้งไม่ตั้งใจ
อยากอยู่ใกล้ อ้อมไออุ่นอันคุ้นชิน
..ช่วงเวลาเช่นนี้ของชีวิต
ที่ได้ชิดชื่นชมสมถวิล
คือความหมาย ให้ชีพนี้เป็นชีวิน
รื่นระริน ใช้รักเช่นหลักชัย
..อย่างฉันอยู่ได้สุดยาว คงเก้าสิบ
แล้วคงริบดับลาอายุขัย
ตั้งมั่นจิตคิดประกันมั่นฤทัย
ลมหายใจสุดท้าย ..ใช้เรียกเธอ..
อนรรฆา = หาค่ามิได้ , หาที่เปรียบมิได้
1 มีนาคม 2554 02:20 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
ไม่รักเขาได้ไหม.. ถามใจเศร้า
ไม่ห่วงเขาได้ไหม.. ถามใจหมอง
ไม่มองเขาได้ไหม.. เมื่อใจมอง
เลิกใฝ่ปองเขาได้ไหม.. หัวใจเอย
เมื่อเขาไม่รักเราเท่าเรารัก
ยากยิ่งนักยากจะยุดสุดจะเอ่ย
แสนอนาถ.. พี่พลาดพลั้งดั่งพังเพย
เรือมาเกยล่มไม่รอดเมื่อจอดเรือ
ได้ครองรักเพียงสิบเดือนเหมือนสิบวัน
บั่นสะบั้นพลันรักพี่ไม่มีเหลือ
น้ำใจรักหักลบไม่จบเจือ
ไม่อยากเชื่อว่ารักลดหมดเยื่อใย
เคยเอาใจไว้วาดหวังดังดวงแก้ว
สิ้นรักแล้วก็สิ้นฝันอันเคยใฝ่
จนไม่อาจคาดหวังดีจากที่ใด
ยังเหลือใจไว้เต้นเพียงเป็นคน
ปาดน้ำตา กราบหมอน ขอพรพระ
เพื่อเลิกละที่ใจเศร้าเหงาฉงน
ขอพบทางสว่างใสในกมล
ไม่ต้องทนเจ็บใจจัดต้องตัดใจ
..ตัดใจ ตัดไป ตัดให้ขาด
ไม่พลั้งพลาด พร่ำเพ้อหรือเผลอไผล
ตัดใจแล้วแล้วคงจักไม่รักใคร
ทำใจใหม่ทิ้งใจหม่น "ไม่สน..ใจ"
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟคืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
หน้าส่วนตัว
1785
