28 ธันวาคม 2554 14:20 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
คราคนรักจากไปไม่ค่อยเศร้า
ยังเหมือนอยู่คู่เราไป ในทุกที่
แม้บางคราวอาจหวิวหวามก็ตามที
ยังอยู่ดี ไม่หวั่นไหวเท่าไรเลย
จนมาครบบรรจบปีที่เธอจาก
พลันไหลหลากอารมณ์เศร้าเร้าเฉลย
เคยไม่เศร้า กลับไม่เป็นอย่างเช่นเคย
ย้อนมาเย้ย ยิ่งเหยียบย้ำย่ำยีใจ
ความเศร้ามาถึงช้า แต่มาถึง
สุดโศกซึ้งซึ่งสุดหม่นทนไม่ได้
มาถึงแล้วแล้วมาท่วมอ่วมหทัย
ช้ำอะไรไม่เท่าช้ำย้ำใจตน
ย้ำชัดใจว่าไร้เธออย่างแน่ชัด
ทุกข์ถนัดปัจจุบันอันปวดป่น
อดทนมาถึงจุดสุดอดทน
น้ำตาล้นไหลหลั่งถั่งน้ำตา
เป็นน้ำตาของทั้งปีที่ไม่หลั่ง
วันนี้พรั่งพรูไหลเต็มใบหน้า
ไม่อาจขังความเศร้าไว้ ในอุรา
มันเกินกว่าใจใกล้พัง จะขังมัน
27 ธันวาคม 2554 22:46 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
กลอนนี้ มิได้มีเจตนาชักชวนให้เสพสุรา
เป็นโวหารคำกลอนเท่านั้น
เด็กและเยาวชนควรได้รับการแนะนำในการอ่านนะครับ
ไม่ต้องดูแลใจใครจะเหงา
ขอแค่ดูแลเหล้า อย่าให้พร่อง
ขอแต่แค่หางตามาแลมอง
อย่าให้ฟองโซดามันล้าแรง
เติมเข้าไปใส่เข้ามาอย่าให้ขาด
เหล้ามันบาดก็ช่างเหล้า คอเราแข็ง
ใจเราอ่อนก็รับไป ไม่ตะแบง
ไม่อาจแข่งกับรักแน่ ขอแพ้บาย
ผ่านรักมาก็หลาย พ่ายทั้งสิ้น
เจียนดับดิ้น ก็ทุกครั้งที่พังพ่าย
คงต้องพอก่อนใจพับจะดับวาย
หากต้องตายก็ขอตายด้วยมือตน
ด้วยมือเราที่ยกเหล้าเข้ามาดื่ม
เมาให้ลืม ทุกข์ขังที่คั่งข้น
เมาให้ลืมหมดเลยเคยเป็นคน
เมาให้ล้นจนลืมไป เอ๊ย ครายมาว (ใครเมา)
หากเห็นใจ ขอให้เห็นเป็นคนหนึ่ง
เป็นคนซึ่งไม่เหลือใจเอาไว้เศร้า
ไม่สมัครรับคนงามดามใจเรา
รับสมัครคนชงเหล้า.. เร่เข้ามา
27 ธันวาคม 2554 01:03 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
วันนี้ที่เราสองต้องลาไกล
ฟ้าสดใส เป็นฟ้าดีที่มันกว้าง
ไม่หวั่นเลยไกลแค่ไหน แค่ไกลทาง
หากต้องไกลกันบ้างก็วางใจ
วางใจไว้ตรงไหนใจก็อุ่น
เก็บความกรุ่นบรรยากาศตอนเราใกล้
เป็นที่ตั้ง รังนอนตอนต้องไกล
ไม่หวั่นไหว ฝันยังงามเมื่อยามนอน
วางใจไว้ในวันชื่นและคืนสุข
ยังปลอบปลุกได้ทุกทีที่ใจอ่อน
วางใจไว้ให้ห่างว่างอาวรณ์
เก็บไว้ก่อนตอนไกล ไว้ใจวาง
เดินคนเดียวดูบ้างสักบางครั้ง
ไม่เหนี่ยวรั้งอารมณ์ใดในวันว่าง
เหมือนว่ามีเธอร่วมไปในเส้นทาง
ไม่อ้างว้างแม้เดินเดี่ยวไม่เปลี่ยวใด
ที่วางใจใช่แต่แค่ว่าวาง
ในวันที่อ้างว้างอาจหวั่นไหว
ให้เอาใจมาวางเรียงเคียงหัวใจ
วางเอาไว้ใจเราวางระหว่างเรา
22 ธันวาคม 2554 06:45 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
วันนี้ให้เธอถามได้ตามใจ
ถามอะไรก็ได้หนอขอให้ถาม
แล้วฉันจะตอบคำเพื่อย้ำความ
ว่า รักหลามล้นใจแล้วแก้วกานดา
ไม่ว่าเธอจะถามอะไรกัน
ถามเรื่องเก่าก่อนนั้นหรือวันหน้า
หรือถามเรื่อง ไปที่ไหนที่ไปมา
จะตอบว่า รักมากมายไม่หลายใจ
คล้ายเป็นคนที่พูดส่งไม่ตรงเรื่อง
สิ้นเปลือง คำพูดจาน่าหมั่นไส้
เสียเวลาต่อสานให้นานไป
แต่ขอให้เธอลองคิดตรองตาม
รัก และรักเท่านั้น ที่ฉันตอบ
มีไว้มอบตอบย้ำทุกคำถาม
หากเธอคิดติดใจไม่เห็นงาม
ยังให้ความรักนั้น มันตอบเธอ
20 ธันวาคม 2554 09:20 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
จ้องมองความหนาวเย็นเป็นสองนาน
มองฝ่าความร้าวราน ด้วยตาพร่า
มันหม่นหมองเมื่อมองผ่านม่านน้ำตา
ทุกเวลา เห็นแต่เศร้ามาเย้าเยือน
ในวันที่หมึกหัวใจใกล้จะหมด
มันเลือนลดจางชืดและจืดเจื่อน
เขียนกลอนรักเพียงรางรางอย่างเลือนๆ
จะฟั่นเฟือนก็ยังเขียนเวียนไปมา
จะคิดถึงก็เจ็บทรุดจนสุดใจ
จะลืมไปก็เจ็บร้าวราวเป็นบ้า
จะจำไว้ก็เจ็บจุกทุกเวลา
และเจ็บกว่า ถ้าเธอเยือนมาเตือนจำ
มาเตือนย้ำ ให้จำแม่นว่าแสนรัก
ให้ตระหนักว่าเจ็บใจยังไม่หนำ
เก็บทุกคำย้ำทุกเรื่องมาเนื่องนำ
ยิ่งตอกย้ำกระหน่ำย้อนตอนหนาวเยือน
...
จ้องมองความหนาวเย็นเหมือนเป็นบ้า
ยังมองหาอยู่เรื่อยไป ไม่คลายเคลื่อน
มองหารักด้วยสองตาอันพร่าเลือน
เพียงเพื่อเตือน ว่าต้องเศร้าอีกหนาวแล้ว
หน้าส่วนตัว
1080
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟคืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
