30 พฤศจิกายน 2554 01:25 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
ยังห่วงหาอาวรณ์นอนไม่หลับ
นอนนับแสงแห่งสรวงห้วงสวรรค์
นับนาทีที่นานยาวราวนิรันดร์
นับคนนั้นเป็นหนึ่งแน่แท้ที่ใจ
อยากจะกอด แต่คนไกลไม่อาจกอด
ใจเจียนวอดหวิวหวามความหวั่นไหว
เคยเคียงกันพลันต้องพรากจากกันไกล
ยังหวังไว้ว่าวันหนึ่งจะถึงวัน..
ที่หลับตา ยังรู้ว่าอยู่ใกล้
เพราะหัวใจใกล้หัวใจไร้สิ่งกั้น
เมื่อใดใจใกล้ใจสุดใกล้กัน
เมื่อนั้น.. ใจเจ้าเอ๋ยจะเผยใจ
24 พฤศจิกายน 2554 00:42 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
รออะไรกับใจเศร้า ไม่เข้าที
กับใจที่ช้ำลึกและสึกหรอ
รอไม่นานคร้านจะหน่ายคลายการรอ
เพราะใจท้อมันไม่ง่ายจะหายไป
วันผันวัน จากจันทร์หนึ่งถึงอีกจันทร์
แต่กับฉันมันหยุดนิ่งไม่ติงไหว
เวลาตายลงแล้ว กับแววใจ
เวลาใดก็ไร้สุขทุกเวลา
โลกในใจคนโศกเป็นโลกนิ่ง
ต่างจากโลกความจริงอันเจิดจ้า
หากอยากเห็น ก็ให้ลองมองสองตา
จะพบว่ามัน หม่น เหงา เทา มืด เย็น
ตาใจบอดมอดสนิทปิดตลอด
มีทางรอดมารอทักไม่ยักเห็น
เธอรอนานรำคาญใจในลำเค็ญ
ไม่ใจเย็น ทิ้งฉันช้ำเพียงลำพัง
โปรดสำรวมใจรั้งประทังจิต
โปรดเลิกคิดเมตตาใจที่ไร้หวัง
จะสงสารใจคนท้อ ขอระวัง
หากผิดพลั้งอีกครั้งหนึ่ง เขาถึงตาย
22 พฤศจิกายน 2554 12:50 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
คิดถึง.. จนฝันหาว่าคิดถึง
สุขซึ้ง ถึงเพียงนี้เทียวหรือหนอ
แล้วเธอฝันไหมเล่าว่าเฝ้ารอ
อย่าด่วนท้อ ..ขอให้ฝันรอฉันคืน
จะหวนกลับรับขวัญในวันหนึ่ง
เป็นวันซึ่งซึ้งสราญ หวานและชื่น
สิ้นการรออันรวดร้าวแสนยาวยืน
หัวใจฟื้นคืนประทับกับหัวใจ
ไม่อยากเอ่ย"คิดถึง"ให้ ใจแปลบป่น
จะแก้กลนี้ผ่านด้วยการใกล้
แล้วจะพร่ำคำพรอดตลอดไป
จะกอดไว้แล้วกระซิบ ..ไม่คิดถึง
พักกลอนอกหัก กลับมาเขียนกลอนรักบ้าง
18 พฤศจิกายน 2554 14:55 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
แม้เป็นนกปีกหักยังรักบิน
ยังมุ่งจินต์ ไม่ฟังแม้แต่คำห้าม
หมื่นคำปลอบ หรือจะย้ำแสนคำปราม
ไม่สนความคำเหล่านั้น ดันทุรัง
จะหารักแม้ในที่ไม่มีรัก
จะพิงพักในผืนดินที่สิ้นหวัง
จะคงรักด้วยเศษใจใกล้ภินท์พัง
จะอยู่ยั้งประทังใจไม่ยอมตาย
สารรูปสกปรกนกลากปีก
หัวอกฉีกใจช้ำชา แววตาหาย
ขาดริ้วๆคือเศษฝันพันตามกาย
มองไม่คล้ายเป็นสิ่งที่มีหัวใจ
ดื่มกินน้ำตาต่างอาหาร
ยิ่งร้าวราน ถะถั่งหลั่งรินไหล
ยิ่งกินกลับมาเติมตรมสะสมไป
จากน้ำใส ในวันนี้มีเลือดปน
อย่าปลอบฉันเลยหนา ขออย่าปลอบ
ทำความชอบกับคนนี้ไม่มีผล
เมื่อสิ้นรักก็สิ้นค่าราคาคน
โปรดอย่าสนคนไร้ค่าอย่าได้แล
อย่าเหนี่ยวรั้งยั้งไว้ในคำห่วง
อย่าเหนี่ยวหน่วงใส่คำหวานสมานแผล
อย่าได้ให้หางตามาเหลียวแล
เดี๋ยวโรคแพ้รักจะไพล่ไปเปื้อนเธอ
18 พฤศจิกายน 2554 14:51 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
เครื่องบินบินได้เพราะอะไร
ไม่ใช่เพราะเครื่องกลไก กระไรนั่น
ปีกนิ่งๆนั้นบินได้อย่างไรกัน
.. เพราะว่าคนมีความฝัน จึงดั้นบิน
ฝันมุ่งมั่น ฟันฝ่ากล้าจะฝัน
พร้อมพยุงความมุ่งมั่นพลันโผผิน
ปลอบชีวิตปลิดจากทุกข์ปลุกชีวิน
สิ่งทั้งสิ้น มีรากจากความฝัน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟคืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
หน้าส่วนตัว
1548
