เมื่อใจเราเหงาลึกซึ้งถึงที่สุด

คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน

  จากคนห่างไกลหัวใจแสนไกลห่าง

เหงาอ้างว้างแม้ปางตาย ไม่คลายเหงา

คิดถึงเธอ เพ้อทุกวันไม่บรรเทา

ฝันยังเฝ้าแต่ฝันถึงซึ้งสุดใจ


  ในวันที่หัวใจไร้คนห่วง

ใจทั้งดวงสุดเหว่ว้าจะหาไหน

ในวันที่แสนเหว่ว้า ไม่หาใคร

ใจเอ๋ยใจเพียงไขว่คว้า หาแต่เธอ


  คิดถึงเธอ คนแสนดีรักที่สุด

อยากจะหยุดใจยั้ง ก็ยังเผลอ

อายก็อาย แค่เอ่ยปากว่าอยากเจอ

เกรงจะเก้อ เธอจะตอบไม่ชอบเรา


  เมื่อใจเราเหงาลึกซึ้งถึงที่สุด

ไม่อาจหยุดใจเราได้ ให้หายเหงา

เกินจะแก้ แม้เพียงกล่อมย่อมทุเลา

มันแผดเผาผลาญผ่าวราวไฟฟอน


  เมื่อหัวใจมันแสนดื้อยื้อไม่หยุด

ก็สิ้นสุดปัญญายั้งจะสั่งสอน

หากจะต้องรานร้าวยิ่ง ขอวิงวอน

ให้มันรอนร้าวรานด้วยการรอ


  อย่าให้เหมือนมีดบาด ขาดสะบั้น

แต่ขอเธอค่อยๆบั่น นะฉันขอ

ให้ตอบอย่างบ่ายเบี่ยงเลี่ยงชะลอ

เพื่อเติมต่อ ก่อพลังประทังใจ


  ประทังไว้เลี้ยงหล่อชะลอร่าง

ให้วายวาง สิ้นช้าๆอายุขัย

ให้เหงารอเพื่ออยู่รอดตลอดไป

ตายเมื่อไหร่ยังยิ้มค้าง อย่างเคย รอ