ด้วยรักคงมั่น ด้วยฝันคงมี

คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน

  รางคืนคิดขมขื่น อยู่ค่อนคืน

รฤกชื่นคืนจันทร์คล้าย ครั้งฉายฉาน

รตีรุม กลุ้มกลุ้มกลัด รัตติกาล

รำเพยผ่าน กาลวิโยค ซึ้งโศกครวญ

 
  ร่ำเพลงรักเพียงในใจไหวริกๆ

เพียงลมพลิก ใบไม้ไหวก็ไห้หวน

คิดลึกคิด ปั่นป่วนปั่นรื้นรัญจวน

คล้ายคร่ำครวญ หวนไห้ห่ม ตรมตรมตรอม


  โอ้เอ๋ยใจ ..กระไรใจไร้คนรอ

เราก็หนอ ถนอมเนาว์เฝ้าถนอม

ยอมเจ็บปวดรวดร้าวเหงาเราก็ยอม

เกินจะกล่อม จะย้อมใจให้แนบนอน

 
  ความคิดถึงมันร้าวรานปานฉะนี้

ไม่รู้ที่ทุเลาได้ เพียงถ่ายถอน

พะวงหลงพะวงหาเปี่ยมอาวรณ์

ดั่งกองฟอนร้อนสุมรุมรุ่มกลุ้มกาย


  ไฟอะไรไม่สู้ได้ ไฟรักรุม

ระเริงร้อนรอนรักรุ่ม แรงเหลือหลาย

ระรานเพียงเยี่ยงว่าจะ กระอักตาย

ร้อนไฟร้ายรักไฟรุม กลุ้มใจเรา


  แต่เธอเอย เคยบ้างไหม จะไหวหวั่น

กับคืนวันที่ผ่านไปเมื่อไม่เหงา

เธอพร้อมเพื่อนเกลื่อนทุกวันไม่บันเบา

เราหรือเฝ้า มองจันทร์ฉายไม่ได้นอน


  จันทร์ก็ฉาย ประสาจันทร์วันยังค่ำ

คนคิดถึงเป็นประจำก็ไม่ถอน

วอนฝากจันทร์ประจำไป ใจอาวรณ์

ฝากคำกลอนวอนยอดมิตรให้นิทรา


  อยากให้เธอหลับสนิทจิตสงบ

ให้ได้พบสบฝันอันปรารถนา

ส่วนคนเหงาก็ให้เป็นเช่นเป็นมา

สุขแล้วหนาแค่ได้เหงาในเงาเธอ


  ด้วยรักคงมั่น ด้วยฝันคงมี..

ฝันอย่างนี้ จวบประจำสม่ำเสมอ

ทุกข์ปนสุข จริงปนฝันฉันละเมอ

ไม่กลัวเก้อ เพ้อเพียงกลอนมาอ้อนกัน