21 ตุลาคม 2553 09:34 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
ฟังเพลง If I die young ของวง the band perry มา แล้วก็เกิดแรงบันดาลใจ
ของเขาเป็นคนละเนื้อหา กลอนนี้มิใช่การแปลเพลง
แต่ คำว่า if I die young มันกระทบใจแค่นั้น
สรุปว่า.. มิใช่เขียนจดหมายเพื่ออำลาใครไปไหนนะครับ อิ อิ
หากฉันตายในวันนี้ที่เยาว์วัย
ขออย่าได้โศกอาวรณ์ห่อนไห้หา
ได้พบแล้วชีวิตดีมีราคา
เกิดกายมา มีพ่อแม่รักแท้จริง
เคยสมหวังเคยผิดหวังเคยพลั้งพลาด
วันนี้กวาดเก็บหัวใจไว้บนหิ้ง
ไม่ดิ้นรน ไม่ค้นไกลไม่ช่วงชิง
รักนิ่งๆไม่ร้อนใจอะไรเลย
เคยเที่ยวท่องข้ามฟ้ามหาสมุทร
เห็นจนสุดก็แค่นั้น มันเริ่มเฉย
เที่ยวคนเดียวกับเป้หลังก็ยังเคย
วันผ่านเลย เลยผ่านล่วงไม่ห่วงใด
เป็นมาแล้วทั้งแกล้วกล้าและตาขาว
พบเรื่องยาวและเรื่องสั้น เรื่องหวั่นไหว
มีเพื่อนดี มีเพื่อนกิน เพื่อนสิ้นใจ
เคยยากไร้ไม่ระย่อ พอมีกิน
พอใจแล้วกับชีวิตที่ผ่านมา
หากแม้ว่าชะตาสั้นมันผันผิน
หากจะต้องถึงคราวตายวายชีวิน
ก็จะขอจบสิ้น อย่างง่ายงาม
อยากให้ฝังฉันไว้ใต้ไม้ร่ม
อาจเป็นทิวต้นลั่นทมหรือมะขาม
หรือต้นไม้ใหญ่ๆใดก็ตาม
ครั้นเมื่อยามลมพัดไกวจะได้เย็น
แถมมีเพลงใบไม้คอยร่ายกล่อม
หรือดอกหอม-สวยให้ใครได้แลเห็น
เอื้อประโยชน์อยู่ประจำเพียรบำเพ็ญ
ฉันอยากเป็นอย่างไม้ใหญ่ที่ใจดี
เพื่อระลึกถึงฉันวันสุดท้าย
ให้ช่วยโปรยดอกไม้ปราย หลายๆสี
ฝังไปกับ หนังสือกลอน-บทกวี
เผื่อจะมีเวลาอ่านเมื่อนานไป
หากเธอคิดถึงฉันในวันเหงา
ก็จงเอาบทกลอนกานท์มาขานไข
หรือเล่นเพลงให้ฟังเล่นเย็นๆใจ
แต่ไม่ต้องจุดฟืนไฟ เสียดายควัน
เอาเรื่องเก่ามาเล่าฟังก็ได้อยู่
เบื่ออุดอู้ก็นำเนื่อง เรื่องขำขัน
หรือจะเล่าเรื่องปรัชญา ไม่ว่ากัน
จะเข้าฝันไปขอบใจ ไม่นานเลย
17 ตุลาคม 2553 13:11 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
เราสู้เพื่อสิ่งไหนในวันนี้
เพื่อ"ความดี ความงาม ความจริง"ไหม
หรือเพื่อ"โลภ โกรธ หลง"ไม่ปลงใจ
.. เราต่อสู้เพื่อสิ่งไหน ในวันนี้
17 ตุลาคม 2553 13:06 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
เห็นคนรอท้อรัญจวน ครวญจนสาง
สะอื้นพราง รอเพียงสำเนียงเขา
ค่ำก็นึก ดึกก็คิด ชิดรอยเงา
อารมณ์เหงาเผาอาวรณ์ จะค่อนใด
คราคนทุกข์ ทุกๆคนป่นเปล่ายิ่ง
เมื่อถูกทิ้ง ระทดท้อรอไม่ไหว
น้ำตาเอ่ออาบดวงแด เจ็บแท้ใจ
ตรมหมองไหม้ใจหม่นหมองต้องเดียวดาย
คิดถึงเขามากจนใจ ไม่ให้หลับ
เวลาลับล่วงนานเอ๋ย ระเหยหาย
อกที่ร้าว ร้าวรุมร้อนวอนถึงชาย
ว่าอย่าร้ายนะใจเอย ก็เคยเคียง
สงสารนัก สงสารใจผู้ไหวหวั่น
ถูกปิดกั้นมืดหมดแท้ แม้แต่เสียง
โถใจเจ็บ เจ็บปวดจังยังหวังเพียง
ยินสำเนียง เผดียงเอ่ยเปรยคำจา
คนเมื่อเขามีคนใหม่ จึงไม่กลับ
เลื่อนเลือนลับ ลืมผู้คอยละห้อยหา
ลืมคำกรุ่น เคยอุ่นอ่อนอ้อนอุรา
ใจหยาบหนา ปล่อยอนงค์ให้คงคอย
เขาคงห่าง ห่างหาย เปลี่ยนคลายหวน
แปรใจป่วน ชวนให้ใจถดถอย
อิ่มอารมณ์ มีหลายอกให้กกกลอย
เธอจึงพลอย สร้อยเศร้ามากอยากจะลา
เถอะคนไหนไม่ดีพอ ขอให้จบ
ไม่ต้องพบ คบกันไปก็ไร้ค่า
อยู่ให้ไกล ไปให้ห่างระคางตา
ฉันหวังว่า เธอเลิกท้อรอรักลวง
จงเก็บใจที่เหลือ เพื่อเริ่มรัก
กับใจภักดิ์ ของพี่ที่แสนหวง
สัญญาใจ ให้สัญญาว่าทั้งทรวง
มันหนักหน่วง รักคนรอไม่ขอเลือน
17 ตุลาคม 2553 13:02 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
เธอผ่านช้ำมาหลายช้ำ อย่างซ้ำซาก
ผ่านทุกข์ยาก มามากมายหลายอักโข
ฝืนกล้ำกลืนก้อนสะอื้น กลืนคำโต
ร้องไห้โฮนับไม่ถ้วน ล้วนตรอมใจ
ในโลกจริงร้องไห้ยังไม่พอ
ยังตามต่อ ห่มร้องไห้ถึงในฝัน
สงสารนัก รักและห่วงดวงชีวัน
ว่าเธอนั้นจะเสียใจไป เปล่าดาย
อย่าเสียใจให้ค่าแต่ แค่คำลวง
อย่าไปทวง คำห่วงหาที่ลาหาย
อย่าไปคอย เชยคำชมที่งมงาย
อย่าใจร้ายกับใจเรา เอาคืนมา
ดวงใจเธอมีค่าอย่าเสียไป
รักษาไว้ให้คนดี ที่รู้ค่า
เพื่อวันใหม่ ใด้พบรักอีกสักครา
ยังหวังว่า ..เธอเหลือใจเอาไว้รัก