30 สิงหาคม 2552 11:56 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
เราเคยชิน กับความเคยชิน
-- จะตกใจแค่ไหน
ถ้าวันพฤหัสผ่านไป
.. แล้วกลายเป็นวันเสาร์
30 สิงหาคม 2552 11:53 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
-- นักวาดภาพที่สามารถ
วาดภาพไว้ภาพหนึ่ง
คนที่หยุดดู
เกิดภาพในใจนับร้อย
-- นักดนตรีที่สามารถ
เล่นดนตรีไม่กี่โน๊ตแล้วเงียบเสียง
คนฟัง ได้ยินเพลงติดหูไปตลอดวัน
-- นักเขียนที่สามารถ
ทำให้คนผู้อ่านเกิดเรื่องต่อเนื่อง
เป็นเรื่องในใจคนอ่านได้ไม่รู้จบ
-- เธอคงจะเป็นนักยิ้ม ..ที่แสนสามารถ
แค่เพียงนึกภาพเธอยิ้ม จากที่เคยเห็น
ฉันก็ยิ้มตามไปด้วยทุกครั้ง
-- ยิ่งไปกว่านั้น เธอเป็นคนรักที่สามารถ
เธอทำให้ฉัน วาดภาพ ฮัมเพลง
เขียนบทกวี ..และยิ้ม
ไม่สุดไม่มีสิ้น
28 สิงหาคม 2552 10:32 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
เป็นแค่ดาวดวงเล็กๆ
ในหนังสือ "เจ้าชายน้อย"
ไม่มีใครจดจำ
เป็นแค่แสงวิบๆ วอมๆ..
28 สิงหาคม 2552 10:30 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
-- ถ้าเธอไม่ยิ้มให้กันแล้ว
ฉันจะยิ้มเป็นสองเท่า
เพื่อให้รอยยิ้มรวม "ของเรา" ยังคงเท่าเดิม
-- ถ้าเธอไม่รักฉันแล้ว
ฉันจะรักเธออีกแปดเท่า
เพื่อให้รักของฉันโอบล้อมเธอไว้
ไม่อาจไปไหนได้
-- และจะค่อยถ่ายเท
รอยยิ้ม ความอบอุ่น
คืนไปประกอบเป็นรักเรา
-- ให้รัก รอยยิ้ม ความอบอุ่น
.. อยู่ของมันมั่นคง