11 มิถุนายน 2552 13:31 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
ถ้าจะไป ก็ขอให้ไปไกลกว่า
ฉันมองผ่านม่านน้ำตา และแลเห็น
ถ้าจะไปก็รีบไปอย่าใจเย็น
ก่อนฉันเฟ้นหาคำวอนอ้อน อย่าไป
ถ้าจะไปก็ขอว่า อย่าหวนกลับ
ไปให้ลับอย่ารู้ว่า ..อภัยให้
ไปเถิดหนาดวงใจไปให้ไกล
ไปที่ไหนก็ได้ ไปพ้นกัน
ที่ขับไล่เธอไป ไม่ต้องรู้
ว่ายังมีเธออยู่ในใจฉัน
ความทรงจำที่ดีมีด้วยกัน
จะใช้มันต่างพลังรั้งชีวา
ต่อแต่นี้จะได้มีอิสระ
เพื่อที่จะท่องไปในใต้หล้า
ล่องลอยเรือทุกข์ระทมขมอุรา
ในทะเลน้ำตาของตัวเอง
8 มิถุนายน 2552 12:52 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
รักเธอหมดเท่าที่หัวใจมี
เท่าที่หนึ่งใจนี้จะรักได้
จึงใจนี้ ขอพลีตลอดใจ
มอบไว้ บูชารักที่ภักดี
หากไม่รัก.. ก็ขอให้ได้รับรู้
ว่าฉันรักหนักแน่นอยู่ไม่หน่ายหนี
ไม่เสื่อมคลายหายรักสักนาที
หนักใจนี้แสนหนักรักปักตรึง
หากไม่รัก-ไม่ซึ้ง ไม่ถึงตาย
สิ่งสุดท้ายขอสักนิด ..ขอคิดถึง
หวังสุดท้าย อ้อนวอนคำเพียงรำพึง
ขอฉันซึ้งอยู่ห่างๆเพียงข้างเดียว
เธอไม่รัก ใจก็ตายไปครึ่งดวง
เธอไม่ห่วง ใจก็ตายไปอีกเสี้ยว
คิดถึงเธอ จึงคงใจได้ราง เรียว
เธอไม่เหลียวแลมันพลันจาง วาย..
8 มิถุนายน 2552 12:48 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
แม้หนทางจะยาวไกล
เดินก้าวหนึ่งก็ใกล้เข้าก้าวหนึ่ง
ด้วยความพยายามที่ไม่สิ้นสุด
-- นับประสาอะไรกับเส้นทาง
ที่สิ้นสุดได้ ไม่ยาวกว่าเดิม
8 มิถุนายน 2552 12:45 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
-- ฉันออกเที่ยวเดินทาง
เดินทางไกลไปสุดหล้า
เผื่อว่าจะลืมเธอลง
-- แต่ทุกที่ที่ฉันไป
ดูเหมือนจะมีเธออยู่ทุกแห่ง
-- การเดินทางเพื่อจะลืมเธอ
จึงเหมือนการเดินทางไกล
ไปเพียงเพื่อระลึกถึง
-- จะลืมเธอลงได้อย่างไร
ในเมื่อเธอไปกับใจเสมอ
4 มิถุนายน 2552 11:44 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
ไม่ว่าอย่างไร ฉันก็ไม่ไร้เพื่อน
แม้ขาดจันทร์ ฉันยังมีดาว
แม้ขาดฝน แต่ฉันก็ยังมีฟ้า
แม้กระทั่งขาดเธอ ฉันก็ยังมีฉันเอง
.. นี่คือเหตุผลที่ฉันไม่ร้องไห้