27 พฤษภาคม 2552 23:49 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
แบกใจที่ภินท์พังยังเฝ้าแบก
คงไม่แปลกถ้าใจนี้ยังมีหวัง
พังรุ่งริ่ง โรยล้า ช่างน่าชัง
แต่ก็ยังพอเดินได้เพื่อไปพ้น
พ้นที่นี่ และตอนนี้ที่โหดร้าย
ใจรอนๆเจียนลับวายไปหลายหน
ที่ยังพอเห็นเดินได้คล้ายเป็นคน
แท้ใจป่น ไม่เหลือแล้วแม้แววตา
..และนี่คือความหวังครั้งสุดท้าย
หากจะตาย ก็ขอตายให้พ้นหน้า
ไม่ให้เธอต้องสมเพชเวทนา
แบกเศษใจอันอ่อนล้า มาตายรัง
27 พฤษภาคม 2552 23:28 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
คนว่าความฝันนั้นบอกเหตุ
ว่ามีเจตนา-จิต คิดห่วงถึง
..ในจิตใต้สำนึกอันลึกซึ้ง
คนเราจึงเห็นภาพใครอยู่ในฝัน
จะขอเผยใจมาสารภาพ
คล้ายเป็นบาปอยู่ในหัวใจฉัน
.. ว่าไม่ฝันถึงที่รักเลยสักวัน
- รักอยู่ไหน ใจอยู่นั่น ไม่ฝันถึง -
27 พฤษภาคม 2552 13:42 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
ก้อนอิฐทับต้นหญ้าอยู่
มิอาจงอกเงย
ทั้งไม่มีพลังจะยกอิฐผลักไปข้างๆ
-- อย่าประมาทในการประเมินพลังของชีวิต
ขอมีเแสงเพียงน้อยนิด
บวกกับเวลาอีกหน่อย
หญ้าจะเติบโต แทงทะลุอิฐ
จนอิฐที่เคยทับหญ้าแตกครึ่ง
27 พฤษภาคม 2552 13:32 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
ต่ำต้อยเหมือนเม็ดทราย..
มีไว้ให้เหยียบย่ำ
ต่ำกว่าใต้เท้า
-- หากไม่ดูให้ดี
ที่หัว มีทรายติดอยู่
25 พฤษภาคม 2552 13:10 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
การยอมแพ้
เจ็บปวดกว่าการพ่ายแพ้
-- เพราะในการพ่ายแพ้นั้น
เราได้สู้สุดฝีมือแล้ว
.. แต่วันนี้
ฉันยอมแพ้แก่หัวใจ
โดยไม่อาจสู้อะไรได้เลย