5 มีนาคม 2552 13:44 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
คำรักส่งให้เธอ
มันมิใช่เป็นเพียงวัตถุชิ้นหนึ่ง เช่นดอกไม้
แต่มันเป็นกล่อง
ที่บรรจุไว้ด้วย
อารมณ์ขัน วันเวลา
ความอบอุ่น
อดีตช้ำน้ำตา
ความคาดหวังอนาคต
-- ฉันขอมอบกล่องใบนี้ให้เธอ.
4 มีนาคม 2552 13:56 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
น้ำตามีหลายอย่าง
มีน้ำตาอย่างหนึ่งที่มันไม่ไหลออกมา
-- มันเป็นน้ำตาของสองวันถัดมา
หลังจากความทุกข์หนักโจมตีหัวใจ
-- อย่างเงียบงัน
มันซึมซับไปทั่วทุกอณูหัวใจและร่างกาย
-- เริ่มจากไม่รับรู้เวลา ไม่รับรู้โลก
สูญเสียอารมณ์ขัน สูญเสียความมั่นใจในตน
ไม่รู้ร้อนหนาว ไม่หิว ไม่ง่วง
จนเริ่มสูญเสียการรับรู้ความเจ็บปวด
-- เจ็บปวดเหมือนกัน
แต่ ชา ชา เหมือนไม่ได้เจ็บปวด
นี่เป็นความเจ็บปวดมากกว่าหัวใจเจ็บปวด
แต่เป็นความปวดลึกถึงระดับวิญญาณ
.. น้ำตาวิญญาณไหลพราก พราก
4 มีนาคม 2552 13:49 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
เที่ยวทางอย่างระวัง
ไม่ว่าคุณจะไปทางไหน
ทางที่คุณเคยเดินผ่าน จะตามคุณไป
-- จะดีกว่า จะแย่ลง
ก็แล้วแต่คุณจะกลับไป เดินทางเดิม
ในอีกมิติอย่างไร
2 มีนาคม 2552 23:50 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
-- มีอารมณ์ขันอยู่มากมายเต็มไปหมด
คนที่ร้องไห้
คือคนที่พร้อมจะยิ้ม หัวเราะ
ในวินาทีถัดมา
-- ความทุกข์ ถึงที่สุดแล้ว
ก็เป็นเพียงอาหารให้อารมณ์ขันกลืนกิน
-- หัวเราะออกมา
.. ที่สุดแห่งความทุกข์
ก็มีค่าแค่น่าขัน อยู่ตรงนั้นเอง
2 มีนาคม 2552 14:58 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
-- ณ ที่ซึ่งผู้คนหอม
ฉันจะเป็นอะไรไปได้ นอกจาก
จมูกอันโตเดินได้
-- ณ ที่ซึ่งผู้คนสวยงาม
ฉันจะเป็นอะไรไปได้ นอกจาก
รอยยิ้มที่เดินไปมา
-- ณ ที่ซึ่งผู้คนเปี่ยมด้วยรัก
ฉันจะเป็นอะไรไปได้ นอกจาก
หัวใจ ที่ห่อหุ้มไปด้วยร่างกาย
.. และรัก ไม่มีอะไรนอกเหนือจากนั้น