12 มีนาคม 2552 11:56 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
-- โลกกับดวงอาทิตย์
ไม่ต้องอยู่ใกล้ชิดแตะต้อง
ก็ส่งอิทธิพลถึงกัน
-- ห่างจากเดิมเพียงนิด
ก็ก่อเกิดฤดูหนาว
-- ช่างคล้ายกับเรา
ระยะห่าง และความคิดถึง
.. ฉันนั่ง อยู่ที่ฤดูหนาวในใจ
12 มีนาคม 2552 11:53 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
-- วิ่งๆอยู่บนทางประจำ
แล้วฉันก็เลี้ยว
ตรงที่ใบไม้นั้น อยู่ตรงพื้นตรงนั้น
-- มีใบไม้เกลื่อนลานหญ้า
แต่ทำไมต้องใบนั้น..
-- ฉันไม่รู้
ไม่สำคัญที่ใบไม้หรอก
สำคัญที่การเลี้ยว
9 มีนาคม 2552 13:05 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
-- วานฝากดูแลใจคนไกลบ้าน
ร้าวราน หนักหน่วงทวงคิดถึง
หัวใจไร้คนกอดทอดรำพึง
เข้าใจลึกซึ้งแล้วคราวนี้
-- เคยคิดว่าหัวใจฉันใหญ่พอ
ไม่ท้อ ขอสู้ไม่หน่ายหนี
กับความเหงา เศร้าหนักหนาประดามี
ที่จะต้องทุกข์ท้นก็ทนเอา
-- แต่ที่ไหนได้ คนไกลบ้าน
พ่ายแพ้ แหลกรานไม่ทนเหงา
แทบไม่เป็นผู้คน บ่นกับเงา
ซึมเศร้า โศกสลดหมดแรงใจ
-- วานเติมแรงใจให้กันหน่อย
ถามคำน้อยเพียงคำนึง คิดถึงไหม?
หากไม่ตอบจะไม่ถามอีกต่อไป
และจะใช้วันที่เหลือเพียงเพื่อตรม
9 มีนาคม 2552 12:53 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
โลกก็หมุน
เมฆก็เคลื่อน
เลยไม่รู้ว่า อะไรไปจากอะไร
6 มีนาคม 2552 14:21 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
..ท่ารถ ทำไมผูกจำท่ารถ
มันไม่น่าจำได้
เพราะใจเรามักไปอยู่ปลายทาง
แต่ภาพท่ารถผ่นเข้ามาในห้วงคิดเสมอ
เวลาฉันทุกข์ใจ
-- มันเป็นเวลาและอารมณ์
ของการไปพ้น
ของการนึกถึงสิ่งหวัง
ของความแน่นอน ที่ปลายทาง
-- วันนี้ท่ารถใหญ่มาก