14 กุมภาพันธ์ 2552 14:24 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
เธอบอกว่า .. เหมือนตื่นขึ้นจากฝันอันหวาน
มาสู่ความจริง ที่ขมขื่น เจ็บร้าว
ฉันมิอาจหยั่งรู้ ความเจ็บปวดอันนั้นหรอก
ฉันเพียงได้แต่โบกมือให้เธอ
มาจากอีกฝั่งฟากของความฝัน
-- เจ็บปวดด้วย ที่เห็นเธอเจ็บปวด
คิด.. แต่เมื่อไรกันเล่า
เธอจะตื่นจากความเป็นจริง
14 กุมภาพันธ์ 2552 13:43 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
เธอไม่ให้คิดถึง
ปฏิเสธรักซึ้งสิเนหา
ยามสายตาวอนสบ เธอหลบตา
ยิ้มเย็นชาเย็นเยียบเหมือนเหยียบใจ
ฉันผิดก็รู้อยู่ว่าผิด
ทางชีวิตชะตากรรมนำผลักใส
แยกทางเราแยกห่างต่างทางไป
สุดอาลัย อารมณ์เจียนตรมตาย
อย่างไรก็ยังรัก ยังรัก
ตึกตักใจเต้นห่วงไม่รู้หาย
ไม่ได้หวงก็ยังห่วงไม่รู้คลาย
มิอาจย้าย ใจจากรัก-รักจากใจ