22 ธันวาคม 2554 06:45 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
วันนี้ให้เธอถามได้ตามใจ
ถามอะไรก็ได้หนอขอให้ถาม
แล้วฉันจะตอบคำเพื่อย้ำความ
ว่า รักหลามล้นใจแล้วแก้วกานดา
ไม่ว่าเธอจะถามอะไรกัน
ถามเรื่องเก่าก่อนนั้นหรือวันหน้า
หรือถามเรื่อง ไปที่ไหนที่ไปมา
จะตอบว่า รักมากมายไม่หลายใจ
คล้ายเป็นคนที่พูดส่งไม่ตรงเรื่อง
สิ้นเปลือง คำพูดจาน่าหมั่นไส้
เสียเวลาต่อสานให้นานไป
แต่ขอให้เธอลองคิดตรองตาม
รัก และรักเท่านั้น ที่ฉันตอบ
มีไว้มอบตอบย้ำทุกคำถาม
หากเธอคิดติดใจไม่เห็นงาม
ยังให้ความรักนั้น มันตอบเธอ
20 ธันวาคม 2554 09:20 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
จ้องมองความหนาวเย็นเป็นสองนาน
มองฝ่าความร้าวราน ด้วยตาพร่า
มันหม่นหมองเมื่อมองผ่านม่านน้ำตา
ทุกเวลา เห็นแต่เศร้ามาเย้าเยือน
ในวันที่หมึกหัวใจใกล้จะหมด
มันเลือนลดจางชืดและจืดเจื่อน
เขียนกลอนรักเพียงรางรางอย่างเลือนๆ
จะฟั่นเฟือนก็ยังเขียนเวียนไปมา
จะคิดถึงก็เจ็บทรุดจนสุดใจ
จะลืมไปก็เจ็บร้าวราวเป็นบ้า
จะจำไว้ก็เจ็บจุกทุกเวลา
และเจ็บกว่า ถ้าเธอเยือนมาเตือนจำ
มาเตือนย้ำ ให้จำแม่นว่าแสนรัก
ให้ตระหนักว่าเจ็บใจยังไม่หนำ
เก็บทุกคำย้ำทุกเรื่องมาเนื่องนำ
ยิ่งตอกย้ำกระหน่ำย้อนตอนหนาวเยือน
...
จ้องมองความหนาวเย็นเหมือนเป็นบ้า
ยังมองหาอยู่เรื่อยไป ไม่คลายเคลื่อน
มองหารักด้วยสองตาอันพร่าเลือน
เพียงเพื่อเตือน ว่าต้องเศร้าอีกหนาวแล้ว
18 ธันวาคม 2554 15:07 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
มีเธอ มีหรือฉันจะหวั่นไหว
จะฝ่าไป.. ภัยทุกข์ยากหรือขวากหนาม
จะหนักหนาสาหัสหนักนัก ก็ตาม
จะฝ่าข้ามความลำเค็ญให้เห็นกัน
ถ้าเธอล้า ฉันจะกล้าจะแข็งเข้ม
คอยเติมเต็ม เข้มแข่งความแข็งขัน
ถ้าเธอหมดแรงยื้อปล่อยมือพลัน
มือฉัน จะยุดยื้อกุมมือเรา
เธออาจมีวันเศร้าหงอยเหงาบ้าง
จะอยู่ข้างผ่อนคลายให้หายเศร้า
ลูบผมนุ่มกุมมือน้อยค่อยๆเบาๆ
จะคอยเฝ้าเช็ดน้ำตา จนกว่านอน
จะให้เธอนอนอุ่นหนุนที่ตัก
กระซิบรักโอบนุ่มคลุมขวัญอ่อน
ให้ได้ยินในฝันว่า อย่าอาทร
ฝันไปก่อน ตอนตื่นเธอจะเจอกัน
สัญญาว่าทุกเช้าชื่นเธอตื่นตา
ทุกครั้งครา มั่นเสมอต้องเจอฉัน
จูบเบาๆต้อนรับกับตะวัน
ขออย่าหวั่นใจไหวอะไรเลย
จะบอกรักบ่อยๆค่อยๆบอก
ไม่เบื่อหรอก บอกบ่อยๆค่อยเฉลย
ชั่วโมงละสิบครั้งดั่งเช่นเคย
แล้วจะเชยชมแก้มแถมทุกที
จะจดไว้ในบันทึกจารึกรัก
ว่าหอมนัก ลงในไดอารี่
นับทุกหอม ที่หอมไปในหนึ่งปี
วันไหนที่ครบหมื่นหนอ ..ขอแต่งงาน
17 ธันวาคม 2554 13:59 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
ก่อนจะนอนวอนหาว่าหวงห่วง
หวาดหวั่นไหวในทรวง สุดห่วงหา
หวิวหวาดไหว.. ใจหวาดหวั่น วันเวลา
มันอ่อนล้าแบกเหงาไม่เบาบาง
เหงาอย่างเลิกไม่ได้ไม่หายเหงา
ไม่สร่างเซากลัวเขามองอย่างหมองหมาง
ใจแสนห่วงหากห่างไกลในเส้นทาง
แต่ก็กลัวว่าอยู่ข้างแล้วหมางใจ
อยากจะรักนักหนาไม่กล้ารัก
แค่ได้ทักก็สุขซึ้งถึงไหนๆ
สิ้นปัญญาจะสืบถามความห่วงใย
ว่าคิดถึงกันไหมเมื่อไกลกัน
หวานใดเล่าจะหวานนักเท่ารักหวาน
สุขสนานปานเทียบเปรียบสวรรค์
แต่หากเก็บงำหวานไว้นานวัน
ความหวานนั้นอาจจะแปลงเหมือนแกล้งใจ
อาจกลายเปรี้ยว เกรี้ยวกราดกัดเหมือนกรด
โดนเพียงหยดใจก็แปลบแสบถึงไหม้
กัดใจวิ่นกินใจกร่อนร้อนฤทัย
ไม่หวาดไหวใจก็แหว่งแห้งแล้งลง
หรือกลายเป็นสุราหอมที่มอมเมา
มอมใจเราไม่สร่างซาพาไหลหลง
พาเข้ารกวกเข้าป่าฝ่าเข้าดง
ใจก็คงเสียศูนย์ไปในเร็ววัน
คงจะเก็บรักหวานไม่นานหรอก
แล้วจะบอกออกไปแม้ไหวหวั่น
ขอเธออย่านิ่งอึ้งตะลึงงัน
ถ้าเป็นงั้นฉันคงอึ้งตะลึงงง
16 ธันวาคม 2554 15:51 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
บันดาลใจจากเพลง Troubles with girls
ของ Scotty McCreery ครับ
ปัญหาเรื่องสตรีนั้นมีมาก
ผมไม่อยาก สาธยายให้หลายเรื่อง
เปลืองใจเปล่าเล่าแล้วคิดให้จิตเคือง
เมื่อนำเนื่องเรื่องมาคิดแสนผิดใจ
.. เห็นใจชายดั่งลูกไก่ในกำมือ
เธอหยิบถือ ยกเขย่าเมื่อเราใกล้
ใจป่วนปั่นหวั่นผวาทุกคราไป
แต่อยู่ไกล ใจก็พาให้อาวรณ์
เธอเชือดขั้วหัวใจตายนิ่มๆ
ด้วยรอยยิ้มพร้อมคำว่า ขอลาก่อน
ทนไม่ไหวใจจะขาดลงรอนๆ
เราม้วยมรณ์สิ้นลงตรงที่ลา
แล้วเธอกลับมาปลุกฟื้นให้คืนชีพ
ดั่งประทีปโคมทองสาดส่องหล้า
หวนคืน ฟื้นชีพใหม่ให้เรามา
ด้วยคำว่า สวัสดี เหมือนมีใจ
เอาใจยากแต่อยากให้เอาใจหล่อน
ไม่มีผ่อนหย่อนปลดหรือลดให้
หากสรรหาไม่ทันเข้าวันใด
อย่าหวังได้เห็นยิ้มแม้แต่ยิ้มเดียว
เสียงเพราะพริ้งแสนเพราะเสนาะพริ้ง
ฟังแล้วยิ่งสุขสนานซ่านใจเสียว
แต่อย่าให้ไม่สบใจเมื่อไรเชียว
เธอเสียงเขียวตวาดทีตัวงี้เกร็ง
ปัญหาเรื่องสตรีมีอีกมาก
แต่ถ้าหากอยากเจาะจงให้ตรงเผ็ง
อยู่ที่ชายถ้วนทั่วไม่กลัวเกรง
ทำตัวเองด้นดั้น หาปัญหา
หน้าส่วนตัว
1627
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟคืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
