ชะตากรรมอันใดหนอขอวอนไหว้แลคลับคล้ายจะเป็นกรรมทำมาเก่าและคลับคลาว่าจะช้ำกระทำเราคล้ายจะเศร้าเข้าไส้ถ้าใครเคยเมื่อรักแล้วก็เทใจให้ไปหมดไม่ละลดปลดปลงลงเฉลยงันเงียบนิ่งอิงซบหน้าไม่กล้าเงยเปรียบภิเปรยเผยภิปราย ว่าร้ายนักแต่รักแล้วก็รักไปไม่เบื่อบ่นยังอดทนไม่ท้อแท้แม้แบกหนักอยากใจร้ายให้ร้ายไปไม่ต้องพักคนใจรักพร้อมจะทน คนใจร้ายจะให้รอขอความรักสักกี่ปีจิตที่มียังจำนงคงมั่นหมายผูกสมัครรักสมานปานเงื่อนตายจะวางวายตายเพราะรอ ..ก็จะรอ
เสมือนว่า เวลานาน ไม่ผ่านเลื่อนยังคล้ายเหมือนว่ารักมั่นเท่าวันก่อนว่อนเวียนซึ้งซึ่งแววตาว่าอาวรณ์วุ่นเวียนว่อนซ่อนเก็บแต่แค่ที่ใจแอบรักมาแต่นมนานปุราณเก่าแต่รักเฝ้าตอกย้ำเตือนจึงเหมือนใหม่เมื่อจงรักก็ภักดิ์มั่นจะหวั่นไยกาลผ่านไกล กลับคล้ายเหมือนไม่เคลื่อนกาลความรักกับเวลาใครว่าเกี่ยวประเดี๋ยวเดียวเริ่มรักก่อก็สุดต้านเมื่อเกิดแล้วไม่สนว่าเวลานานเป็นสถานสถิตย์มั่นเหนือวันคืนในพื้นที่แห่งหัวใจในห้วงจิตไม่เคยคิดบิดเพี้ยนเปลี่ยนเป็นอื่นรักอยู่ยงยังคงรั้งอย่างยั่งยืนยังแอบชื่นแอบชมแบบ คนแอบรัก
กิน กระเพราผัดกับไก่ ไม่อร่อยอยู่ กับร่องกับรอย เสียเมื่อไหร่กับ ที่กินถวิลวอนอ้อนคนไกลปาก เคี้ยวไปใจคนึงถึงแต่นางอยาก ให้เธออยู่ข้างกันในวันนี้อยู่ กับพี่ร่วมเรียงคอยเคียงข้างกับ จำนงที่คงมั่นไร้วันจางเธอ เปรียบจันทร์แจ่มกระจ่างอยู่กลางใจเธอ เปรียบไข่ดาวสว่างอยู่กลางจานเธอ เป็นร้านกินประจำบำรุงใจ แฮ่ ๆ
อยู่นิ่งๆนั่งสั่งใจให้มันนิ่งวนระวิงวิ่งวุ่นไปไม่ได้นั่งไม่รู้แล้ว ไหนอีรุงไหนตุงนังเนาเหนี่ยวรั้งยั้งให้ใจไม่จางคลายวนวุ่นวายหน่ายหนักนักรักมันหน่วงนำมาพ่วงทวงถามต่อก็น่าหน่ายเหนื่อยนักหนาเมื่อถูกทักซักทนายมาดว่าหมายคล้ายว่าเหมือนไม่เลือนไปความวุ่นวายคล้ายวิ่งวนอย่างล้นหลามตั้งคำถามตามติดต่อข้อสงสัยว่าจะหนีจากเศร้าหม่นไปหนใดในเมื่อใจกอดกระชับไว้กับตน
บันดาลใจจากเพลง มิได้บันดาลใจจากชื่อใคร อิ อิยิ่ง กว่าจากยากกว่าเจ็บเก็บมาจุกรัก โรมรุกคุกคามจิตคิดไม่ตกยิ่ง ตามชิดติดใกล้ใจสะทกห่าง แล้วอกไหวสะเทิ้นเกินจะทานยิ่ง ห่างไกลยิ่งไหวหวั่นตะครั่นครอห่าง จริงหนอ ขอตั้งจิตร์พิษฐานยิ่ง ห่างไกลใจยิ่งกล้าในอาการรัก จะหว่านให้เต็มทางที่ห่างกันพิษฐาน = อธืษฐานจิตร์ = จิต