เธอมีสิทธิที่จะเศร้าเมื่อโลกเหงาถึงปานนี้จับมือกันไว้นะคนดีไปยังที่เหงาๆ ..แค่เราสองคน
อันใดจริง อันใดหรือ ..คือฝันการรับรู้ของฉัน มันเคลื่อนที่ฝันอยู่.. รู้ว่าฝัน มั่นฤดีแต่คืนนี้ อยากฝันว่าฉัน.. ฝัน
บนภูเขา - ทางทั้งหมดย่อมคดเคี้ยวไม่มีทางตรงเดี่ยว - ต้องเคี้ยวคดเปลี่ยนมุมมอง เปลี่ยนใจใหม่ให้หมดไม่ละลด ให้เรียนรู้อยู่บนทาง
ไม่ไปแล้ว ดวงใจ.. ไม่ไปแล้ว หากดวงแก้วยังส่องไฟให้ความฝัน หากแต่ว่าหางตาเห็น.. ห่วงเช่นกัน รักอยู่ไหนใจอยู่นั่น.. ฉันไม่ไป จางจากหายใจเจียนห่าง ..ไม่จางจืด ยังอยู่ยืด ยังยืนหยัดไม่หวัดไหว ยังอยู่ยั้งยังคงย้ำประจำใจ รักยิ่งใหญ่ใจจึงย้ำ ประจำยาม ขออยู่ที่ ที่มีรักให้พักอุ่น ขอขอบคุณรักที่ให้ ไม่หวงห้าม จะล้างใจที่เคยเหงาให้เงางาม เชื่อในความรักมั่น ..ฉันไม่ไป
การรอ ก่อร้าวรานให้พานพบ เรียนไม่จบปัญหาใจไร้สุดสิ้น แล้วเมื่อไรใจที่ล้า จะชาชิน รอเจียนสิ้นพลังรั้งให้ยังรอ ..จะไปแล้วนะดวงใจจะไปแล้ว ตาสิ้นแวว เกรียมกรอบยอบระย่อ แต่ใจเหมือนยังร้าวรานไม่นานพอ ใจจึงขอรอไปเรื่อย แม้เหนื่อยใจ การรอ มีรางวัลของมันอยู่ ถ้าเรารู้ทนท้อรอให้ได้ ยิ่งการรอยิ่งเนิ่นนานผ่านเพียงใด รางวัลรอยิ่งยิ่งใหญ่ เมื่อได้มัน