28 เมษายน 2552 02:12 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
มีดอกไม้มีค่า แต่ไม่กล้าให้ใคร
ดอกไม้สูงค่าไป
หรือหัวใจเราไร้ค่า
..ไม่กล้าเดินออกมาจากความฝัน
ก็เท่านั้น ก็หมดกันแค่นั้นเอง
26 เมษายน 2552 12:21 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
นอนหลับพักผ่อน
หัวใจเต้นช้าลง ช้าลง
ความฝันมาตามทันตรงนี้เอง
..จึงฝัน
26 เมษายน 2552 12:19 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
วิ่งออกกำลังกาย
ผ่านที่ประจำบึงน้ำ
เคยมีแมลงปอบินมาทักอยู่ทุกวัน
วันนี้ เห็นแต่
จุดที่คล้ายแมลงปอตกตายบนพื้น
..ความตายไม่บิน
-- ฉันผ่านไปด้วยความเร็ว
ยี่สิบสี่ชั่วโมงต่อหนึ่งวัน
เร็ว จนมองไม่เห็นความตาย
แต่ไม่เร็วพอจะหนีพ้นความคิดถึง
..แมลงปอ
25 เมษายน 2552 14:38 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
ต่อให้นานแสนนานก็จะรอ
ต่อให้ท้อแสนท้อก็จะหวัง
รักหนุนส่งให้ฤดีมีพลัง
รวดร้าวบ้างแต่ใจรั้ง ยังเฝ้ารอ
อดทน คอย ร้อยมาลัยใต้ต้นรัก
ด้วยใจภักดิ์ไม่มีที่ระย่อ
ต่อให้สิบปีผ่านไม่นานพอ
ที่จะท้อ รอไม่ไหว นั้นไม่มี
กี่มาลัยโรยลงไม่ปลงจิต
ทุ่มชีวิตร้อยขึ้นใหม่ไม่หน่ายหนี
เก็บดอกรักร้อยมาลัยใหม่อีกที
..รอคนดีมีหัวใจให้ คนรอ
25 เมษายน 2552 12:10 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
.. หมดเวลาฝันแล้ว
ชีวิตนี้เป็นชีวิตที่เหลืออยู่
คงจะเจ็บปวดบ้างในความเป็นจริง
เพราะอยู่ในฝันมานานไป
จนไม่รู้ว่าดอกไม้ในโลกจริงมีหนาม
-- คงได้แต่เขียนบทกวีไว้อาลัย
ว่าโลกฝันระเหยหายไปอย่างไร
และตาของเรา..
ยังมองหามัน ตอนมันค่อยหายไป