11 พฤษภาคม 2552 13:57 น.

หากคำรักจะกลายเป็นคำลวง

คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน



ไม่โกรธเลย 

หากคำรักจะกลาย เป็นคำลวง

คำรักคำนั้นที่ฉันเคยฟัง

มันซื่อตรง ก่อเกิดความรัก 

ความรักเกิดกับใจนั้นซื่อตรงเสมอ

-- มันชัด มันใช่ มันไม่อาจเป็นอื่น

คำรักในวันเก่าจะยังคง

หล่อเลี้ยงจิตใจ ไม่อาจบิดพลิ้วได้

แม้แต่การกลายเป็นคำลวงไปในวันหนึ่ง

..ฉันยังอาศัยอยู่ในนาทีนั้น

ที่ความรักยังคงเป็นความรัก


				
9 พฤษภาคม 2552 13:45 น.

ไกลหัวใจ

คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน




  นึกถึงเมื่อตอนนั้นฉันยังเด็ก 

ตัวยังเล็กซุ่มซ่าม หนามตำให้

คนปลอบว่าไม่เจ็บหนาอย่าร้องไป

ไกลหัวใจ อย่าร้องหนอเดี๋ยวก็หาย

   มาวันนี้  โตพอที่จะมีรัก

แต่ไม่ยักจะรักเป็นพอเล่นได้

เลยโดนรักลวงเล่น จะเป็นจะตาย

แทบวางวายไม่ว่างเว้นเป็นประจำ

  หรือเพราะเราเก็บเธอไว้ที่ใจเรา

จึงเก็บเจ็บ จับเจ่าเข้ากระหน่ำ

จะเชิญเธอออกจากใจไม่กล้าทำ

กรรมหนอกรรม ก็ใจเราให้เขาแล้ว

  จะให้เธออยู่ห่างใจทำไม่ได้

จะดีร้าย เจ็บดีแท้ยังแน่แน่ว

หวังยังหวังออกนอกหน้านัยน์ตาแวว

ให้น้องแก้ว ไกลหัวใจ ทำไม่ลง


				
9 พฤษภาคม 2552 12:41 น.

ขนนก ลอยมาตกที่ฉันพอดี

คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน



ขนนกเส้นหนึ่ง

ลอยมาตกลงที่ฉันพอดี

-- มิได้สนใจความบังเอิญ

แต่สงสัยว่า..

มันลอยมานานแค่ไหนแล้ว

ขนนกเส้นหนึ่ง จะลอยได้นานเท่าไร

ชั่วชีวิตของการลอย พบพานอะไรบ้าง

เหนื่อยบ้างไหมในการลอย จึงตกลง



				
9 พฤษภาคม 2552 12:37 น.

ต้องใช้กี่จิตรกร มาระบายใบไม้ทีละใบให้เปลี่ยนสี

คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน



-- ต้องใช้กี่จิตรกร

มาระบายสีใบไม้ทีละใบให้เปลี่ยนสี

เป็นสีของฤดูใบไม้ร่วง

-- ต้องใช้คนสวนกี่คน

มาปลิดใบไม้ทีละใบให้ร่วง

มาเต็มลาน

-- เพื่อที่ทุกอย่างจะเคลื่อน

เราต้องการแค่โลกใบเดียว

-- ต้องใช้กี่ผู้ดู

มามองใบไม้ผ่านแสงเรืองสว่างเห็นสวย

-- ต้องใช้กี่คน

มารับรู้โลกอย่างที่มันเป็น

-- ธรรมชาติ คือธรรมดา


				
7 พฤษภาคม 2552 14:35 น.

ขอพักพิงเป็นเพียงผู้อยู่ในใจ ซ่อนอาศัยในนิยามความห่วงหา

คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน





  เธอมีสองชายเข้ากรายใกล้

มีสองใจพร้อมเสนอให้เธอสน

เขาคนนั้นฉันคนนี้ ดีทุกคน

เธอกังวลหม่นหมอง ต้องเลือกทิ้ง..

  รักเขาหวงห่วงหัวใจไม่ให้เหงา

รักฉันเล่าเย้าหัวใจให้สุขยิ่ง

หากตัดเขาก็อาจเหงาจับใจจริง

ตัดฉันทิ้งก็แล้งไร้ใครยั่วยิ้ม

  เธอสับสนปนเศร้าในเงารัก

คิดกังวลทนทุกข์หนักน้ำตาปริ่ม

ยิ้มก็ฝืดฝืนไปไม่พรายประพิมพ์

เหมือนเข็มทิ่มปักคาใจไปทุกวัน

  ไม่อยากให้เธอลำบากใจอะไรอีก

จะขอหลีกทางรักสลักมั่น

ถ้ามิได้ครองคู่อยู่ด้วยกัน

ก็ขออยู่แค่ในฝัน ฉันขอลา..

  ขอพักพิงเป็นเพียงผู้อยู่ในใจ

ซ่อนอาศัยในนิยามความห่วงหา

ให้เธอเห็นฉันทุกทีที่หลับตา

คงดีกว่า.. เธอเห็นเขาแม้เราเคียง



				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟคืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
Lovings  คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟคืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
Lovings  คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟคืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
Lovings  คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงคืนแรมสามค่ำหน้าร้อน