สวัสดี.. นางฟ้าของคนเศร้าคนที่เข้ามาช่วยคลายใจที่ขมคลายใจขื่นให้คืนคลายหายระทมกู้ใจจ่มที่จมคว่ำ ในน้ำตาคำปลอบเธอ เป็นถ้อยคำค้ำประคองมันซับหมดน้ำตาหมอง ที่นองหน้าจะกี่นานผ่านแค่ไหนในเวลาเสมอมา.. อยู่เป็นเพื่อนเสมือนเงาขอขอบคุณ ที่ปลอบเศร้าบรรเทาปวดครั้งร้าวรวด ใจโทรมทรุดสุดร้อนเร่าผ่อนให้หายคลายที่ร้อนผ่อนให้เบาสอนว่าเศร้า คือส่วนหนึ่งซึ่งสำคัญสำคัญที่ ใจประจักษ์รู้จักเศร้าเรียนใจเราให้แจ้งใจในที่นั่นเศร้าคือเศร้า แค่ใจเรารู้เท่าทันไม่ถือมั่น มันก็หาย แล้วคลายจาง.. น้ำตาหยาดสุดท้ายนี้ ที่หยาดหยดช่างงามงดเปล่งประกาย ..พริบพรายพร่างเก็บประดับไว้กับใจไปพลางๆก่อนสวมใส่ให้นิ้วนาง ..นางฟ้าน้อย
(บันดาลใจ จากกลอน "ถามจอมยุทธ" ของคุณ din นะครับ )มือจับกุมกระบี่ไว้ ..ใจนิ่งลืมทุกสิ่งหลอมรวมใจในกระบี่ฟัน ฟาด ปาด แทง บุก ทุกท่าทีไม่เคยมีจะพลาดพลั้งสักครั้งครามีกระบี่เคียงกายคล้ายมีเพื่อนกี่ทางเถื่อนก็ปราบไปไม่ไว้หน้าผสานสมคมเข้มจัด แห่งศัตรายังคงยั้งยังชีพมา พารำพึง....เมื่อยังมีกระบี่ไม่มีแพ้ด้วยใจแน่มุ่งมั่นฝัน เป็นหนึ่งใจมั่นมุ่งผดุงธรรม ไม่คำนึงเพื่อเข้าถึงปรมัตถ์ ต้องตัดใจทางกระบี่มีทางเดียวเที่ยวไม่ยากไม่ลำบากร้อยศัตรูยังสู้ไหวเมื่อมีฝันแล้วมั่นคงก็ตรงไปหวังเพียงพบความยิ่งใหญ่ที่ปลายทางเมื่อเริ่มไร้คู่ต่อสู้ จึงรู้คิดว่าชีวิตเหงาไปไหม ไยใจหมางจึงคลายใจให้คลายค่อยมือปล่อยวางทิ้งกระบี่อ้างว้างช่างหัวมัน..วันนี้ละการรบเพื่อพบรักปล่อยวางพักที่รักรบสงบคั่น"เป็นหนึ่ง" นั้น มันโศกซึ้ง พึ่งรู้ทันจึงเปลี่ยนผัน อยาก"เป็นสอง" เพื่อครองรัก
มนต์รักเสื่อมลงหมดแล้ว ..แต่เมื่อไรเธอจึงไม่รักกันเช่นวันก่อน..ติดในห้วง ห่วงหาแสนอาวรณ์ที่รุมร้อน.. นี่ยังรัก หรืออย่างไร
จันทร์ เรืองรองเกินกว่าคว้าเอา.. จึงเศร้าเหงาหม่นไหม้ใจเจ้าของ จงนำจันทร์เข้าในใจ ไม่เพียงมอง จะไม่หมอง หรือหมองไหม้ ให้เลือกเอา
พระจันทร์จูบฉันมีเธอคนเดียวเท่านั้น ที่รู้วานให้ใครต่อใครไปคิดดูใครรักใครอยู่.. รู้ไหม