5 กรกฎาคม 2552 02:44 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
กลอนนี้ เขียนไว้นานแล้ว
เอามาลงคู่กับ แก้มตอบ นะครับ เพื่อให้เป็นบรรยากาศเดียวกัน
----------
..เมื่อตาเจอตา ประหม่าสบ
กลับต้องเกลื่อนกลบ กลัวเก้อ
หนึ่งวัน ฉันลืมตาเสมอ
แต่ลืมตาเธอ ไม่เคยลืม
5 กรกฎาคม 2552 02:41 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
เล่นคำ "แก้มตอบ" จึงสร้างเรื่องขึ้น เป็นฉากภาพ ชายหญิงกระหนุงกระหนิงกัน ฝ่ายหญิงติดจะผอมสักหน่อย
เป็นกลอนที่เขียนจากความคิดของตัวละครฝ่ายหญิงนะครับ
---------
..ว่าเขาผอมก็ไม่ต้อง มองคนผอม
จะไม่ยอมให้ล้อเลียน เอียนหนักหนา
มองหน้าแล้วยักคิ้วทำหลิ่วตา
แล้วยังมาแซวอ้อมแอ้ม ..แก้มตอบโซ
ฉันหน้าผอมไม่เข้าตา ก็หน้าฉัน
มาแซวอยู่ได้นั่น น่าโมโห
เวียนก้อร้อก้อติกใส่ ใจพองโต
แถม โอ้โห.. ขอหอมเรา เอาไงดี..
ดูจมูกเธอซุกซนนัก ..คนบ้า
ยังมีหน้าถามว่าโกรธ มีโทษไหม
เกรงยิ่งตอบคำถาม ยิ่งย่ามใจ
ที่จะใช้ "แก้มตอบ" ว่าชอบเธอ
2 กรกฎาคม 2552 09:48 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
ไม่มีอะไรใหม่ ในความรัก
เดี๋ยวอกหัก เดี๋ยวจีบกัน เดี๋ยวฝันถึง
เดี๋ยวซบเซา ประเดี๋ยวเล่ากลับซาบซึ้ง
เจ็บคนนึง รักคนหนึ่ง ซึ้งอีกคน
อาจจะจบพบรักดีที่สมหวัง
หรืออาจพังพับใจปลงลงอีกหน
มีรอยยิ้ม หรือน้ำตามาหลั่งปน
จะคิดค้นอย่างไรไม่ใหม่เลย
มีอะไร ..กว่านี้ไหมในความรัก..
คิดครุ่นหนัก วานเพื่อนด้วยช่วยเฉลย
อภิปรายร่ายคำนำภิเปรย
จะไม่เคยลืมคุณท่าน วานบอกที..
2 กรกฎาคม 2552 09:27 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
คิดไม่ถึงว่าดวงใจไม่คิดถึง
ปล่อยคนซึ้ง เคว้งคว้างกลางความเหงา
พร่ำรำพันกับวันวาน ผ่านรอยเงา
เก็บภาพเก่า วันเคยหวานเพื่อรานใจ
เคยเขียนกลอนวอนเว้าเฝ้าวิงวอน
ที่อ้อนกันวันก่อนยังจำได้
โอย.. ใจเอย.. ปวดแทบป่นก็ทนไป
รอวันหนึ่งรั้งไม่ไหว ..ให้มันพัง
เขียนกลอนช้ำมาร่ำลาอย่างว้าเหว่
คนติดเกาะกลางทะเล ยังมีหวัง
คนโดนทิ้งกลางทาง เขาหมางชัง
หมดความหวังจะรั้งหวนทวนมาคืน
ก่อนจะจบคำลา น้ำตาหลั่ง
หมดพลังรั้งรอ ไม่ขอฝืน
ถึงต้องกลืนกินความช้ำ จะกล้ำกลืน
ไม่เป็นอื่น คิดถึงเธอเสมอตาย
26 มิถุนายน 2552 13:37 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
(ที่ผ่านมาลงกลอนขำเยอะ เดี๋ยวจะลืมเขียนกลอนช้ำ
ขอขยับซักกะหน่อยนะครับ)
อีกครั้ง และอีกครั้ง ต้องผิดหวังมาทุกข์หนัก
รักใครเขาไม่รัก อีกครั้งแล้ว ..อีกครั้ง
...
เจ็บเท่าไหร่ ใจเจ้ากรรมไม่หนำใจ
ยินยอมให้เขากระทำช้ำผิดหวัง
ยับยั้งใจไม่ได้เลย ไม่เคยฟัง
คงต้องหลั่งแต่น้ำตา กว่าสิ้นกัน
แต่อย่างไรก็ต้องตอบ ขอบใจเธอ
มาสอนใจให้ละเมอเพ้อใฝ่ฝัน
หวังครองเคียงปานว่าอาทิตย์-จันทร์
แท้จริงนั้น ฝันกลับร้ายกลายกลับไป
ขอบคุณ ซึ่งความหวังในครั้งนี้
ได้ฝันดี ก่อนใจมอดและบอดใบ้
มีตาแต่ไม่รู้เห็นเป็นเช่นไร
มองไม่รู้ ..เขามีใจหรือไม่มี
แค่เขาฝันให้ฟังก็หวังหนัก
เชื่อในรัก เชื่อในฝันนั่นโน่นนี่
เลยไม่เปิดตาหูดูให้ดี
ที่ว่ามี มีกับใครไม่ใช่เรา
จะอยู่แต่ในราตรี ต่อนี้ไป
อิงอาศัยในเงาดำความเงียบเหงา
เพื่อซ่อมใจที่ทะลุให้ทุเลา
ขอจับเจ่า เจ็บอีกครั้ง และอีกครั้ง
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟคืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
หน้าส่วนตัว
1120
