28 สิงหาคม 2552 10:30 น.

ถ้าเธอไม่ยิ้มให้กันแล้ว (กลอนเปล่า)



-- ถ้าเธอไม่ยิ้มให้กันแล้ว 

ฉันจะยิ้มเป็นสองเท่า

เพื่อให้รอยยิ้มรวม "ของเรา" ยังคงเท่าเดิม


-- ถ้าเธอไม่รักฉันแล้ว

ฉันจะรักเธออีกแปดเท่า

เพื่อให้รักของฉันโอบล้อมเธอไว้

ไม่อาจไปไหนได้


-- และจะค่อยถ่ายเท

รอยยิ้ม ความอบอุ่น

คืนไปประกอบเป็นรักเรา


-- ให้รัก รอยยิ้ม ความอบอุ่น

.. อยู่ของมันมั่นคง

1787

love

comment

30 กรกฎาคม 2552 12:03 น.

หนึ่งนาที ..

คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน



อนาคตหนึ่งนาทีข้างหน้า กับอดีตหนึ่งนาทีข้างหลัง 

ห่างหนึ่งหน่วยนาทีเท่ากัน 

แต่หนึ่งหน่วยไม่เท่ากัน

...

อนาคตอีกหนึ่งนาทีเดี๋ยวก็มา แทบไม่ต้องรอ

แต่อดีตหนึ่งนาที ..กลับห่างออกไปไม่มีวันกลับ

1502

love

comment

30 กรกฎาคม 2552 12:00 น.

ขออย่าคิดถึงฉัน หากมันเศร้า

คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน

ขออย่าคิดถึงฉัน หากมันเศร้า

ขอให้คิดแค่วันเก่าเราสุขสันต์

และวันหน้าที่สดสวยอยู่ด้วยกัน

ช่างฟ้ากั้นแม้มันไกล อย่าไปท้อ

ให้ความไกลวัดใจฉัน ว่ามั่นหนัก

ถึงห่างนักก็มั่นใจ ไม่กลัวหงอ

ว่าอย่างไรไม่ไร้ซึ่งคนซึ้งรอ

เพื่อสานก่อต่อเติมฝันวันเคียงกาย

ให้ดวงจิตคิดถึงเป็น เช่นพลัง

เติมความหวังตั้งเคียงคู่ไม่รู้หาย

กี่ตะวัน-จันทราดับ ลับมลาย

ก็มิหน่าย กายห่างไปใจไม่เลย

1368

love

comment

25 กรกฎาคม 2552 00:22 น.

มาตรวัด -ความคิดถึง-

คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน

หายไปนาน งานเข้า

กลับบ้านเก่า เอ๊ย กลับบ้านกลอน มาอ้อนสาว..




  นั่งใต้ร่มเงาไม้ใหญ่ที่ให้ร่ม

ทอดอารมณ์คึดถึงซึ้งหนักหนา

ถึงคนดีที่ห่างไกลไปสุดตา

แต่ทว่าอยู่ในใจไม่ห่างเลย


  เธอถามนิดคิดถึงมากแค่ไหน

ช่วยตอบใจ น้องน้อยคอยเฉลย

จนปัญญาต่อคำถามของทรามเชย

ด้วยไม่เคยชั่งตวงวัดรู้อัตรา


  บอกคิดถึงเท่าช้าง ยังไม่พอ

หรือคิดถึง สี่สิบห่อ ก็กังขา

หรือคิดถึงเท่าพระรามตามสีดา

ก็เกรงว่า จะเก่าไปไม่เข้าที


  สุดปัญญาพี่แล้วแก้วใจจ๋า

ขบปัญหาไม่แตกได้ทำไงนี่

เอนตัวหลับตาพัก สักนาที

..แล้วทันทีลมพัดไกวใบไม้กราว..


  เสียงลมพัดใบไม้ไหว ทำให้ซึ้ง

.. ความคิดถึงที่ส่งไปมอบให้สาว

ไม่ใช่หนัก ไม่ใช่ใหญ่ ไม่สั้น-ยาว

แต่ราวๆสองคนโอบ พอดีๆ


  หนึ่งคนโอบ ยังหลวมอยู่ดูว้าเหว่

สามคนโอบไม่โอเค แน่นเกินที่

จึงตอบคำถามได้ในทันที

ความคิดถึงของพี่ -สองคนโอบ-

1445

love

comment

25 กรกฎาคม 2552 00:19 น.