จำ ..ความทรงจำเปียกฝนเจ็บหมองจองหม่นจนถึงฝันผ่านได้พบ จบตรงที่ไม่มีกันเหลือก็เพียงฝันแค่นั้น ..ฝันว่าเจอกาลก่อนเก่าโน้นเนานาน ในกาลเก่าความทรงจำคงย้ำเศร้า ทรวงเสมอละมุนแม้หลงละไม ในละเมอเพียงพากย์เพ้อ จึงพบแพ้แก่ดวงใจหนาวมาแล้วแก้วใจจ๋า หนาวมาแล้ววังเวงแว่ว วิบว่อนวอนหวิวไหวครั้งคู่เคียงคราวค่อย คอยคู่ใครรั้งร่ำไรร่ำร้องเร่า รักเราราญ...หมดแล้ว.. แรงแห่งใจไว้ต่อสู้หมดแล้วผู้เคยพร่ำเขียนคำหวานต่อนี้ใจจะนิ่งเนานานเท่านานกลัวอาการเหมือนก่อนกี้ จึงหนีไกลก่อนทุกสิ่งจะยิ่งหนาวราวน้ำแข็งคงไม่แข่งแข็งขืนสู้ รู้ ..ไม่ไหวใจแพ้แล้ว ก็ยอมพับอับจนใจจองจำใว้ ให้จำศีลกินน้ำตา
รุมใจร้อนวอนเขียนเรียงความเขียนตามคำเรียงตามติดต้อยคอยถามเลียบเคียงเขียน เรียง ความ รักเรียงเรื่องราวร้อยรัดเข้ามัดร้อยครั้งคราวคอยรวมรัดมัดแน่นหนักเพียงพลั้งเผลอเธอปล่อยว่างเพียงวางพักจึงประจักษ์ว่ารักแท้แพ้ใกล้ชิดเรารู้ รักมากเพียงไหนก็ใจเราไม่เบาสักนิดยอมรับที่พลั้งพลาดอาจเป็นผิดครั้งคิดวางใจแสนเหนื่อยนักรักพาให้ ใจเราล้าวาสนาสิ้นสุดแน่เกินแก้ไขเขียนเตือนจิตติดใจจำประจำไปอย่ารักใครนะใจจ๋าข้าไหว้วานไม่ทันไร ใจสะดุดหลุดกระเด็นแค่เห็นยิ้มหวานตั้งใจแน่ แต่ตั้งไว้ได้ไม่นานลนลานลืมเลือนนี่แหละหนา คือหัวใจที่ไม่จำพร้อมจะช้ำซ้ำใหม่ ใครจะเหมือนหรือว่ามัน จะถึงขั้นที่ฟั่นเฟือนจึงลืมเลื่อนเลือนลอดเล็ด ไม่เข็ดรัก
ฝนพรำ.. พรำลงมาผืนฟ้าเปียกนิ่งสำเหนียกในเพรียกร้องปองคิดถึงฟังเสียงฝน เพียงลำพังนั่งรำพึงไม่โศกซึ้ง แค่หลงทางระหว่างใจหลงอยู่ในความทรงจำแห่งคำเขียนหลงวนเวียน อาขยานที่ขานไขอ่านแล้วเหงาเรายิ่งอ่านไม่ผ่านไปยิ่งซึ้งในทุกถ้อยคำที่ขำคมอ่านกลอนเก่า.. แกล้มกับกาแฟดำดื่มขม-อ่านคำ ยิ่งย้ำขมความเหงางามหลามไหลในอารมณ์..สู่ภวังค์จ่อมจม ในห้วงใจความเหงามีความงามในความเหงาอยู่ที่เราจะมองเห็นมันหรือไม่มองให้เป็น ก็จะเห็นความเป็นไปถ้าทนไหวมันจะงามตามเวลา..ดื่มด่ำ ค่ำคืนเหงาให้เข้าถึง..ลึกซึ้ง ดื่มความเหงาให้เข้าท่ามองความเหงาให้แจ่มชัดถนัดตาจะเห็นว่าก็แค่เหงา เราเลือกมันและเราเลือกใช้ใจได้หลายอย่างเลือกจะวาง หรือยึดยื้อถือไว้มั่นกาแฟดำที่รินรอก็เหมือนกันรู้เท่าทันความขมพอ ..ก็หวานใจ
ริมลำน้ำยามค่ำ พรำฝนฟ้าหม่น คนไหม้ ใจหมองแร้นแค้นแม้นว่าไร้ ใครประคองรู้แล้ว ต้องชอกช้ำเพียงลำพังย้อนใจจิตคิดกาลก่อนย้อนกลับหวนหวังทั้งมวลเหมือนว่าคิดเพื่อผิดหวังกำลังใจถอยลดหมดกำลังเหลือจะรั้งประทังใจให้สู้ทนเคยคิดไว้ว่าเก่งกล้าท้าทุกเรื่องว่าปราดเปรื่องไม่กลัวใครในทุกหนแน่แท้แล้วเราแท้ก็แค่คนไม่เคยพ้นความผิดพลาดเกินคาดเดา...ริมลำน้ำยามดึก นึกไปเรื่อยไหลรินเอื่อย ลำน้ำไหลใจก็เหงาใจที่ลอยในลำน้ำถามเบาๆจะต้องเศร้าอีกคืนไหม ? ..ใจจะทน
กลับมาฝันกลั่นมาฝาก จากใจฝันยังจำวันอันหวั่นไหวได้เสมอวันวัยเยาว์เรามีกันฉันและเธอวันที่เผลอแอบยิ้มให้ เผยใจเราเคยแอบรัก แอบหวัง แอบตั้งจิตไม่เคยคิด ว่าความฝันอันเคยเฝ้าจะสิ้นหมด จนหมางเมินเกินคาดเดาแล้วใครเล่า นะใครเอยไม่เคยจำยังเฝ้าฝัน ยังมั่นรักสลักมั่นเจ็บยันฝัน ยังเฝ้าฝืนแม้กลืนกล้ำแม้ไม่เคยเอ่ยคำรักแม้สักคำยังคงย้ำให้ใจยั้งความหวังมี..กลับมาได้ไหม ดวงใจจ๋ากลับเข้ามา วางหัวใจไว้ที่นี่แค่อย่างเพื่อนเหมือนเคยรักเคยภักดีขอเพียงนี้ โปรดอย่าหน่ายคลายสัมพันธ์ขอแค่เรียงเคียงแม้แค่โอบไหล่ให้หัวใจรู้หัวใจ ใกล้ๆนั่นไหล่ชิดไหล่ เอื้ออุ่นไอให้แก่กันเพื่อยืนยัน ว่าวันนี้เรามีเราปลอบอย่างเพื่อนเหมือนว่าใจไม่รู้สึกว่าลึกๆ คนที่ปลอบนั้นลอบเหงาคลายเถอะนะคลายใจร้อนให้ผ่อนเบาเธอจะเข้าใจเขาไหม ..ไม่สำคัญ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟคืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
Lovings
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน เลิฟ 0 คน
หน้าส่วนตัว
3698
