8 กันยายน 2552 12:52 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
บันดาลใจจากภาพยนต์เรื่อง The soloist นำแสดงโดย Jeremy fox
ความคิดถึงของฉันมันซับซ้อน
...
มิใช่แค่
นักเชลโล่ คิดถึงเชลโล่ของเขา
มิใช่แค่
นักเชลโล่ ได้เล่นเพลงจากเชลโล่ของเขา
มิใช่แค่
นักเชลโล่ ได้เล่นเพลงจากเชลโล่ของเขา
หลังจากไม่ได้เล่นมายี่สิบปี
แต่เป็น
นักเชลโล่ ไม่ได้เล่นมายี่สิบปี ได้เล่นอีกครั้ง
จบ และ ยิ้ม
-- รอยยิ้มนั้นเอง ที่เปรียบได้กับความคิดถึงของฉัน
7 กันยายน 2552 03:31 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
.. มีไวโอลินอยู่ในมือคันเดียว
คุณจะบอกโลกได้อย่างไร ..ว่าคุณเหงา
และคุณเล่นไวโอลินไม่เป็น
-- คุณ จะ บอก โลก ได้ อย่าง ไร ว่า คุณ เหงา --
7 กันยายน 2552 03:22 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
โลกคือนาฬิกา เรือนใหญ่
ไม่มีใครเป็นผู้สร้าง
ไม่มีเข็มสั้น เข็มยาว
ไม่มีหน้าปัทม์
-- แต่มีเวลา
4 กันยายน 2552 11:33 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
ในวันนี้ มีเธอนั่งอยู่ข้างหน้า
แอบสบตา ต่างคำวอนย้อนความหลัง
ที่เคยปลาบใจปลื้ม ลืมหรือยัง
แสนสิ้นหวัง.. เมื่อเธอหลบที่สบตา
ฉันเป็นแค่คนเก่าๆในเงามืด
เชียบเย็นชืด ไม่เอื้อมอาจวาสนา
แม้ไฟรักไม่เคยมอดตลอดมา
กลับสิ้นท่าเมื่อเจอตาที่ชาเย็น
เพลง"ยิ่งใกล้ ยิ่งเจ็บ"ดัง ฟังยิ่งเจ็บ
แต่ต้องเก็บข่มไม่ให้ใครเขาเห็น
ข่มยากนักข่มหัวใจ ไปไม่เป็น
จะซ่อนเร้นได้อย่างไรเมื่อใจราญ
..จะฝืนยิ้มพูดจาก็พาเฝื่อน
จะเอ่ยเอื้อนคำอันใดก็ไม่หวาน
ได้แต่ส่ง สายตาท้อทรมาน
กว่าจะผ่าน เพลงจบจาง แทบวางวาย
พอเพลงจบ กลับพบว่าตาเธอเศร้า
เป็นความเหงาที่ซ่อนปิดไม่มิดได้
วูบเดียวแล้ว เธอก็กลบลบประกาย
เหมือนตัดสายพิศวาสขาดลงพลัน
ขอขอบใจ วูบแววตาที่ปร่าปวด
บอกร้าวรวดเทียมเท่าได้กับใจฉัน
และสื่อว่า ..อาลัยบ้างแม้ห่างกัน
เป็นรางวัลให้แอบปลื้ม ลืมไม่ลง
เหมือนแก้วแตกบาดเนื้อ เถือถึงเลือด
คมแก้วเชือดบาดได้แท้ แม้เป็นผง
แต่วูบแสงผ่านแก้วแตกที่แหลกลง
แก้วยังคง สะท้อนแววของแก้วงาม
..รักคงความงามของรัก แม้หักราญ..
4 กันยายน 2552 11:30 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
ชีวิตไม่ใช่เรื่องยาก
-- รดน้ำบ้าง ได้แสง
ต้นไม้ก็เติบโต ผลิใบ
ถึงฤดูกาลก็ออกดอก
-- ส่วนที่ยากของชีวิต
หรือที่เราให้ชีวิตยากคือ
เห็นดอกไม้สวยแล้ว อยากดูอีก
คิดถึงดอกไม้ ในยามฤดูที่ไม่มีดอก
-- คิดให้ยาก ก็ยาก
หน้าส่วนตัว
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟคืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
1702
