ฟังเพลง "ไร้คืน" ของวง The Isn't ยุค 2527 ใน Youtube <http://www.youtube.com/watch?v=2OK3KK5EOE4> แล้วเกิดแรงบันดาลใจจากคำว่า "ห่างใกล้" เลยเขียนกลอนหัวจิตไหวหัวใจหวั่นในวันจากคิดถึงมากต้องห่างกันให้หวั่นไหวเป็นห่วงเจ้าเฝ้าเป็นห่วงจากดวงใจตัวยิ่งไกลใจยิ่งกลัวระรัวลนกลัวว่าเธอจะลืมไป ใครคนหนึ่งคนผู้ซึ่งต้องเหินห่างไปต่างหนรอวันกลับนับเวลา น้ำตาปนอยากจะย่นระยะไกลมาใกล้กันแต่ยังหวั่น ในวันใกล้อย่างใจคิดหากว่าจิตเธอหมดใจเคยให้ฉันอาจสิ้นสุดจุดหมายสายสัมพันธ์ความใกล้นั้น คงหมองหมางกว่าห่างไกล...หัวจิตไหวหัวใจหวั่น ใกล้วันกลับเกินระงับ นับวันยิ่งหวั่นไหวห่างไกลหากจะเหงาหม่นก็ทนไปแต่ห่างใกล้ ..ใจแหลกราญสถานเดียว
ถามคำถามสักนิดสะกิดใจว่าคุณอยากฝันเห็นใครในความฝันใช่หรือไม่ คือคนไกลที่ห่างกันหัวจิตไหวหัวใจหวั่นในวันวัยฝันมีรากจากใจจำที่ย้ำคิดด้วยดวงจิตคิดเผดียงเข้าเคียงใกล้ยิ่งเป็นมาก หากห่างกันในวันไกลยิ่งนานไปยิ่งไกลมาก ยิ่งอยากเจอย้ำคิดถึงอยู่ทุกวัน จนฝันเห็นเช้าเที่ยงเย็น ยันย่ำค่ำสม่ำเสมอไม่แปลกไหม เมื่อจิตมั่นฝันละเมอฝันถึงเธอเจอประจำ ยิ่งย้ำใจย้ำว่าอยากเลิกฝันค้าง อย่างเต็มที่พอกันที ฝันเวียนวงอสงไขยแล้วดึงเธอออกจากฝันในทันใดก่อนจะกอดแน่นๆไว้ ..ในความจริง
อ่าน comment เพลง Here with me ของ Dido ใน youtube แล้วเกิดบันดาลใจ คนชื่อ Anjasalushka เขียนไว้ว่า I don't know what's sadder, realizing that your dream will never come true, or the fact that you got stuck in that dream... sometime a human being is just an idea even when he looks like a real person....it is weird how our own subconscious messes with our life and makes us believe that we are feeling connected to someone we've never really met..ในค่ำคืนมืดหม่น อนธกาลเหมือนอย่างคืนยืดยาวนาน ไม่สิ้นสุดพยุงใจที่เหลือเพื่อโทรมทรุดเจียนจะหลุดเป็นชิ้นๆ แล้วสิ้นลง.. อันใดเล่าเศร้ากว่ากันฉันไม่รู้ยอมติดอยู่ในฝันอันไหลหลงมั่นคงกับรักมายาว่ามั่นคงสุขหัวใจอยู่ในกรงความทรงจำกับอีกอย่างคือตื่นรู้อยู่โลกจริงรู้ทุกสิ่งอันไร้สุขทุกคืนค่ำกำความจริงจนเจ็บมือที่ถือกำยังยอกย้ำกระทำอย่างไม่สร่างเซาแล้วเธอว่า อันไหนเล่าเศร้ากว่ากันหนึ่ง รู้ชัดปัจจุบันอันแสนเศร้าสอง หลงสุขในฝันอันมอมเมาจะเลือกเอาเศร้าแบบไหน ให้ใจนี้
อ่านเจอขำขัน เอามาเขียนเป็นกลอนกวนอยากหายเหงาไหมเล่า เหล่าสหาย แบบบางเบาแสนสบายคลายที่เหงา ถ้าเช่นนั้น ย้ายมานั่งข้างๆเรา แล้วจะเล่าให้เพื่อนฟัง ดังภิเปรย ให้ไปหาคนที่เขาชอบเกาหัว เกาไปทั่ว หรือแกล้งจัดปัดผมเสย แท้จริงแล้วเหาอยู่ทั่วทั้งหัวเลย อย่าอยู่เฉยรีบจับเอาตัวเหามา เลือกตัวเดียวที่พุงกางร่างใหญ่ๆ จับมาไว้ให้เห็นรู้อยู่ต่อหน้า ประจงลูบหัวเล่นเจรจา แล้วบอกว่า แค่เบาๆไม่เอาตาย แล้วเอาเหาตัวนั้นหนามานอนลง วางให้ตรงลงที่หลังอย่างง่ายๆ เพียงจับเหามานอนหงายอย่างง่ายดาย แค่ให้เหานอนหงาย ก็“หายเหงา” <อิ อิ >
นั่งกอดความคิดถึงในคืนหนาวเหมือนอย่างคืนจะยืนยาวไม่สุดสิ้นน้ำตาไหล รินประดังหลั่งไหลรินเจียนท่วมใจที่แหว่งวิ่น ..จะสิ้นใจ..อยู่ทางนี้หนาวมากอยากให้รู้ลมไหวกรูใบไม้เกรียวร่วงหล่นไล่กราวเกรียวกรอบแกร็บ ดังไปไกลสุดจะรั้งน้ำตาไหว ในอาวรณ์ทนอยู่เดียวเปลี่ยวเปล่าได้ก็หลายปีแต่เหงาที่สั่งสม มันเกินซ่อนมันท่วมท้นล้นผุดสุดบั่นทอนซึ่งสะท้อนว่าสุดท้ายจะพ่ายมันคงพ่ายพับให้กับหนาวเป็นแน่แท้คงพ่ายแพ้ให้กับเหงาเป็นแม่นมั่นเกินกำลังให้ใจรับจับประจัญเพราะใจหวั่น มันหมดหวังกำลังใจ..ส่งจากใจที่ใกล้วายพ่ายความหนาวขอส่งข่าวคำสุดท้ายหมายมาให้มอบด้วยใจหมดทั้งดวงอย่างห่วงใยแค่ถามว่า ..เธอหนาวไหมดวงใจเอย