1 กุมภาพันธ์ 2554 14:24 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
อ่านกลอน ฉันจะเขียนกลอนรักสัก 1,000 บท ของคุณ ละไมฝน แล้ว เกิดแรงบันดาลใจ ขอบคุณครับ
ขอปันทาน.. กลอนรักสักครึ่งบท
เอามารดราดใจที่ไหม้หมอง
ขอมาเพื่อประคับรับประคอง
ใจคับข้อง ..จะขาดใจไร้คนแล
ขอกลอนรัก สักครึ่งกลอน นะ ..วอนเจ้า
เอามาเคล้า เจือจานสมานแผล
ให้ใจจินต์เจียนสิ้นหวังทั้งดวงแด
ได้มีแค่หวังรางๆบ้าง.. ขอบคุณ
30 มกราคม 2554 15:59 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
ในฝันฉันฝันว่าฉันฝัน
ช่วยแมวสีขาวที่เปื้อนจุดเลือดเปรอะแดงเป็นด่างดวง
เป็นแมวสีขาว ที่เกิดขึ้นมาจาก รถชนเด็กหญิง
ฉันช่วยจนสุดความสามารถ
แต่ผู้รับไม่เต็มใจรับ จึงไม่สามารถ
...
เธออาจปรารถนาจะตาย
แต่ก็ยังกลัวภัยจากแมวข้างถนน
...
เธอตกลงไปในอ่างล้างหน้า
แล้วเธอก็ตื่น
...
แมว ไหน
ใคร ตื่น
30 มกราคม 2554 15:55 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
ไม่มีคำว่า "เสียเวลา" แล้ว
ฉันเสียเวลา จนไม่เหลือเวลาให้เสียแล้ว
เวลาเปล่าประโยชน์ ที่ให้เธอ คือเวลาทั้งชีวิต
เธอไม่รับ แต่ฉันก็เอาคืนไม่ได้
เรื่องก็จบลงแค่ที่ว่า
ไม่มีเวลาจะเสียแล้ว
ไม่มีคำว่า "เสียเวลา" แล้ว
30 มกราคม 2554 15:52 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
ขาทำให้ฉันยืน
แต่จิตใจต่างหากเล่า ที่ทำให้ขายืน
แล้วอะไรล่ะ..
ทำให้จิตใจฉันยืน
27 มกราคม 2554 03:32 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
ไม่ได้โกรธโทษใครมาหลายปี
ไม่เคยมีที่จะหวง ..อภัยให้
วันนี้โดนรักเศร้าแผดเผาใจ
อยากอภัยแต่ยังติดอยู่นิดนึง
เขาว่าถ้าเรารักใครมากพอ
ไม่ทดท้อ มากน้อยไปไม่ห้ามหึง
อภัยได้ อภัยหมดปลดบึ้งตึง
แปลกใจจึง ทำไมไม่อภัยนาง
ทบทวนจิตคิดไปให้วนวก
ติดพงรกในจิตคิดหมองหมาง
ก็ทั้งห้วงดวงใจเรา ไม่เบาบาง
ไม่เคยวางหรือว่างรักสักเสี้ยวใจ
กระไรเลยคนเคยรักมาหักลด
ร้าวรันทดเจ็บจนซึ้งถึงไหนไหน
กอดความเจ็บ เก็บความจุกทุกข์ทรวงใน
เพียงอภัย.. ใจที่เศร้าก็เบาลง
ถามใจ.. โกรธทำไมให้สิ้นสุข
ปล่อยให้ทุกข์ป่นใจเป็นเช่นผุยผง
ใจตอบ.. ยอมทุกข์ตาย วายชีพปลง
กลัวจะหลงลืมเลือนรัก ..หากอภัย
ขอทุกข์ใจไปทุกวันไม่ผันเปลี่ยน
กี่วันเวียนผ่านกี่วันไม่หวั่นไหว
จะทนทุกข์ที่ทุกข์ท้น ทุกหนไป
เพื่อจะไม่ลืมรักนี้ และที่รัก...