17 สิงหาคม 2554 05:01 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
เช้ายังเป็นช่วงเช้าอยู่ช้าๆ..
ลมพลิ้วลมยังพรมมา เอื่อยอ้อยอิ่ง
เงาใบไม้ขยับใบเพียงไหวติง
ใจเรานิ่งสนิทใจไร้อาทร
เมื่อไรัรักก็พักใจให้ไร้รัก
เพียงวางพักหัวใจเก็บไว้ก่อน
เอาวางไว้ไม่อ้างว้างวางอาวรณ์
เลิกแรมรอนดิ้นรนดั้นสวรรค์ใด
ไม่รักใครแต่มิใช่ว่าไร้รัก
ยังพร้อมพรักจะรักชอบตอบใจได้
เพียงวันนี้ที่อยู่ว่างขอวางไป
วางเอาไว้ใจว้าเหว่ในเวลา
ว่างใจไว้ให้ใจวางอย่างแจ่มใจ
วางเอาไว้ให้ใจว่างอย่างแจ่มจ้า
จะอ้างว้างก็วางลงปลงอุรา
จะอ่อนล้าอาวรณ์บ้างก็ช่างมัน
..จะไหวหวั่นใจบ้างก็ วางใจ..
10 สิงหาคม 2554 03:35 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
เจ็บเท่าไรใจนี้หนอก็ไม่จำ
ทุกข์กระหน่ำย่ำใจให้ชาด้าน
ช้ำแสนช้ำกระหน่ำท้นก็ทนทาน
เพียงไม่นานก็อภัยที่ใครทำ
ไม่จำเจ็บไม่เก็บแค้นให้แน่นทรวง
แม้เจ็บล่วงค่ำยันเช้ายาวหลายค่ำ
จำแต่รัก ไม่จำร้าย คล้ายไม่จำ
คิดย้ำคำ ต้องผ่านเลยที่เคยราน
ให้ผ่านเลยใจเคยรานผ่านให้หมด
ไม่เก็บกดอาการไว้ให้ฟุ้งซ่าน
จำ-เลยไป ไม่จำใจในวันวาน
ผ่านวันผ่าน ทุกข์หายสบายใจ
แล้วลมรักก็พัดหาย้อนมาหวน
พัดย้อนทวนกลิ่นรักเก่ามาเย้าใหม่
ใจเปี่ยมหวังไม่ระวังยั้งระไว
ที่ไหนได้ เพียงลมหลอกมาหยอกเรา
เจ็บคราวนี้จะโทษใจใครไม่ได้
จำเลยร้าย คือใจนี้ที่โง่เขลา
เพราะไม่จำ ที่ช้ำใจแม้ไม่เบา
บทเรียนเก่า ที่หลอกลวงหมดดวงมาน
เจ็บนี้หนอขอ "จำใจ" ไว้ที่นี่
เป็นครั้งที่เจ็บชัดอย่างจัดจ้าน
จำไว้หนำประจำใจไว้ประจาน
ว่าร้าวรานลึกล้ำเพราะ "จำ-เลย"
10 สิงหาคม 2554 02:48 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
เคยเป็นคนทนเข้มอย่างเต็มข้น
สู้อดทนรับแผลได้หลายสิบแผล
สู้เมื่อไหร่ใจเพียงสู้ไม่รู้แพ้
กายย่ำแย่ แค่ก้ำกึ่งไม่ถึงตาย
แผลที่กาย แค่ไหนก็พอทำเนา
เพราะใจเรา ยังพอรั้งไม่พังพ่าย
แต่วันนี้เธอทิ้งไปใจจะวาย
ทนพิษบาดหมางไม่ได้.. จะตายแล้ว
เห็นคนลง status ใน fb แล้ว น่าสนใจเอามาแต่งกลอน แต่ คำมีหกพยางค์ และไม่คล้องจอง แถมเป็นคำเสียงยาว เลย ฝืดๆไปหน่อย
22 มิถุนายน 2554 12:53 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
เข้าในใจเต็มที่เข้าที่ใจ
ว่าต่อวันแต่นี้ไปใจคงเหงา
เมื่อขาดแล้วคนเคยเคียงเพียงเป็นเงา
รู้ต้องเศร้าแน่ๆดวงแดเอย
แต่ไม่รู้จะต้องเศร้ากี่เนานาน
กี่วันพรุ่งเผชิญผ่านราญร้าวเอ๋ย
รู้เจ็บใจแต่ไม่รู้อะไรเลย
ว่าเธอเคยรู้บ้างไหม รู้ใจกัน
19 มิถุนายน 2554 03:35 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
เพียงได้แค่พบดวงหน้าก็พาแพ้
ยิ่งได้สบตาแลยิ่งแพ้กว่า
เหมือนเธอมีอะไรในดวงตา
ที่สมค่าสมควรชวนพลีใจ
เพราะแพ้ใจจึงให้หมดทั้งดวงจิต
พลีชีวิตทั้งชีวิตอุทิศได้
เพื่อแลกเพียงเศษเดียวเสี้ยวหทัย
กับเศษเสี้ยวตาใสให้หวานแด
ใจฉันเก่งแต่แพ้ใจ แพ้ไปเรื่อย
ไม่เคยเมื่อยเช้ายันค่ำย้ำแต่แพ้
อ่อนกระไร นะใจอ้อนแต่อ่อนแอ
เพียงได้พบสบตาแลก็แพ้ใจ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟคืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
หน้าส่วนตัว
1829
