4 ตุลาคม 2556 22:57 น.
คีตากะ
ไข่เป็นสาเหตุให้เกิดมะเร็งอย่ากินเลย
โดยพี่ประทับจิตหญิง ลิน ชิว ลิง เตาหยวน ฟอร์โมซา
อาจารย์เตือนพวกเราซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่าอย่ากินไข่ เพราะว่ามันเป็นหยิน (พลังทางลบ) โดยธรรมชาติอยู่แล้ว และมันจะดึงดูดพลังที่เป็นลบมาด้วย นอกจากนี้ไข่ยังมีชีวิตอยู่ครึ่งหนึ่ง
วันหนึ่งขณะที่กำลังจับตามองหาช่องทีวี ฉันก็พบรายการหนึ่งเกี่ยวที่มีนักวิทยาศาสตร์กลุ่มหนึ่งทำการทดลองเรื่องไข่โดยบังเอิญ โดยทั่วไปร้านซุปเปอร์มาเก็ตจะซื้อไข่มาไว้ขายแต่ละครั้งจำนวนหลายพันสำรับ (แต่ละสำรับบรรจุไข่จำนวน 10 ฟอง) พวกเราไม่อาจรู้ได้เลยว่ายังใหม่สดหรือไม่ พวกเราได้แต่รับรู้ว่าซื้อไปแล้วต้องนำเก็บไว้ในตู้เย็นเท่านั้น
นักวิทยาศาสตร์ได้เลือกร้านซุปเปอร์มาเก็ตเพื่อทำการทดลองครั้งนี้ มันใช้เวลาประมาณ 5 วันจึงจะขายไข่ได้ทั้งหมด นักวิทยาศาสตร์จึงไปซื้อไข่ในวันที่แตกต่างกันและฉีดเชื้อจุลินทรีย์เข้าไปในไข่แต่ละฟอง แล้วเก็บไข่ไว้ในอุณหภูมิเดียวกันและช่วงเวลาเดียวกัน ต่อมาเมื่อพวกเขาได้ตรวจสอบดู ก็พบว่ามีจุลินทรีย์จำนวน 1,000 ตัวในไข่ที่ซื้อมาวันแรก ขณะที่ไข่ที่ซื้อมาวันที่สองมีจุลินทรีย์ถึง 10,000 ตัว ไข่ที่ซื้อมาในวันที่ห้าจะมีจุลินทรีย์ถึงหนึ่งร้อยล้านตัว
นักวิทยาศาสตร์ได้บอกกับผู้สื่อข่าวว่า "ไม่ควรรับประทานไข่เพราะมันเป็นตัวก่อให้เกิดมะเร็ง และมันไม่มีประโยชน์ต่อร่างกายของเราอีกด้วย"
ผู้สื่อข่าวพูดว่า "ฉันจะทำให้สุกทุกครั้งก่อนรับประทาน ดังนั้นคงไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง"
นักวิทยาศาสตร์ตอบว่า "คุณก็กินซากของจุลินทรีย์เป็นล้านๆ ตัวเท่านั้น ดังนั้นมันจะมีคุณค่าทางอาหารได้อย่างไร"
ฉันสามารถพิสูจน์ได้ว่าไข่เป็นหยินโดยธรรมชาติ ก่อนที่ฉันจะได้รับการประทับจิต ฉันมีความเชื่อมั่นต่ออาจารย์มากและฉันได้รับประทานอาหารมังสวิรัติ ต่อมาฉันก็ตั้งครรภ์ แต่หมอคิดว่าฉันต้องเป็นโรคขาดอาหารแน่ๆ เพราะเขาสังเกตเห็นว่าในช่วงที่ฝากครรภ์ท้องของฉันมันเล็กมาก สามีของฉันจึงซื้อไข่มาให้ฉัน 2 ฟองเพื่อเป็นอาหารบำรุงกำลัง ฉันก็งี่เง่าและกัดกินฟองละคำ หลังจากนั้นฉันรู้สึกแปลกๆ และต้องการจะอาเจียนแต่ก้ไม่อาเจียน
คืนนั้นฉันจึงฝันร้าย ฉันฝันว่าได้ไปที่ยมโลก มีซอยหนึ่งซึ่งมีบ้านอยู่สองข้างทางเต็มไปหมด แต่ละบ้านกำลังจัดงานศพและทุกคนกำลังร้องไห้ บ้านทั้งหลายจะมีสีขาว เสื้อผ้าของพวกเขาก็สีเหมือนกับใบหน้าของพวกเขา มันช่างเป็นบรรยากาศที่กดดัน ทำให้ทนไม่ได้จริงๆ ฉันตกใจมากจึงทำให้ตื่นขึ้นมาตัวสั่นและเหงื่อออกทั้งตัว
ฝันร้ายนี้ได้ทรมานฉันเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์ จนกระทั่งฉันได้กินอาหารอวยพรของอาจารย์ที่บ้านน้องสาวประทับจิต ต่อมาสถานการณ์ก็เริ่มดีขึ้น และฉันตื่นกลัวอยู่ไม่นาน ฉันก็นอนหลับได้ จากประสบการณ์ที่ย่ำแย่ของฉัน พวกเราสามารถเห็นได้ว่ามีพลังของหยินรุนแรงมากในไข่ทั้งหลาย! "
Be Veg, Go Green 2 Save the Planet
www.suprememastertv.com
www.godsdirectcontact-thai.org
25 พฤศจิกายน 2554 15:36 น.
คีตากะ
ปราศรัยโดยท่านอนุตราจารย์ชิงไห่
ฟลอริดา สหรัฐอเมริกา
วันที่ 5 ตุลาคม 2541 (ต้นฉบับเป็นภาษาอังกฤษ)
เราจะต้องบำเพ็ญมาเป็นเวลายาวนานเพื่อจะให้ได้มาซึ่งร่างกายของผู้หญิง ด้วยเหตุนี้ผู้ชายจึงไม่เข้าใจว่าทำไมบางครั้งผู้หญิงจึงช่างละเอียดลออและช่างใส่ใจในมากมายหลายสิ่ง พวกผู้ชายไม่สนใจ และไม่เข้าใจ สักวันหนึ่งพวกเขาจะเข้าใจ
แท้จริงแล้ว วิญญาณมิได้แบ่งเป็นชายหรือหญิง เพื่อให้ได้เป็นผู้หญิง จะต้องบำเพ็ญมายาวนาน มีผู้คนเคยกล่าวว่าผู้หญิงไม่สามารถกลายเป็นพุทธะได้ แต่จริงๆ แล้วมันเป็นในทางตรงกันข้ามโดยสิ้นเชิง ผู้หญิงใกล้สภาวะความเป็นพุทธะมากกว่าหากเธอรู้ตัว หากเธอใช้คุณภาพแห่งความเป็นหญิงของเธอเพื่อจุดมุ่งหมายที่สูงส่งกว่า เธอจะไปถึงที่นั่นได้รวดเร็วกว่า เธอมีความละเอียดลออ มีความตั้งอกตั้งใจ มีความรู้สึกอันอ่อนไหว และมีเหตุมีผล ดังนั้นไม่ว่าเธอต้องการสิ่งใด เธอก็จะได้มา นั่นคือเหตุผลที่ผู้ชายกลัวผู้หญิง
เราถูกฝึกฝนมาเป็นเวลาหลายภพหลายชาติเพื่อให้ได้มาซึ่งร่างกายของผู้หญิง เพื่อมีคุณลักษณะแบบผู้หญิง และเพื่อให้ได้มาซึ่งคุณภาพแห่งมนุษย์อันเปี่ยมด้วยรักและละเอียดลออเหล่านี้ ผู้ชายยังมิได้ถูกขัดเกลาเช่นนี้ พวกเขามีคุณลักษณะอันงดงาม พวกเขามีสิ่งต่างๆ แต่ไม่ละเอียดเช่นนี้ พวกเขายังไม่ถึงตำแหน่งอันละเอียดลออนี้ นั่นคือสาเหตุที่พวกเขาไม่เข้าใจหลายๆ อย่างเกี่ยวกับผู้หญิง และเกี่ยวกับชีวิต พวกเขาจะมองอะไรในลักษณะทั่วๆ ไปเป็นมุมกว้างๆ และผู้หญิงจะละเอียดกว่าและเห็นทุกสิ่ง บางครั้งผู้ชายช่างมืดบอด "ตู้เย็น" เต็มไปด้วยอาหาร แต่พวกเขาหาอะไรทานไม่ได้สักอย่างเดียว (เสียงหัวเราะ)
ผู้ชายไม่ค่อยละเอียดถี่ถ้วนในเรื่องความรู้สึกและในการสังเกตการณ์สิ่งต่างๆ โดยรอบ ดังนั้นพวกเขาจึงได้ละเลยหลายสิ่งหลายอย่าง นั่นคือสิ่งที่สร้างความเจ็บปวดให้กับผู้หญิงและสัมพันธภาพระหว่างพวกเขา เพราะความไร้การเอาใจใส่ของพวกเขา พวกเขาเพียงไม่ทราบเท่านั้นเอง พวกเขาไม่ได้ตั้งใจจะไร้มารยาทหรือไม่ดี หรือแข็งกระด้าง หรือไม่ใส่ใจ เพียงพวกเขาไม่เข้าใจเท่านั้นเอง พวกเขายังต้องได้รับการฝึกฝนในอีกหลายๆ ภพหลายชาติ
ดังนั้น หากมีใครกล่าวว่าผู้หญิงด้อยกว่าและมิอาจจะเป็นพุทธะได้ นั่นเป็นความเห็นที่ไร้ซึ่งปัญญาที่สุด พวกเขาไม่เข้าใจกฎเกณฑ์ของจักรวาล พวกเขาไม่เข้าใจว่ามนุษย์จะต้องผ่านมากี่ภพกี่ชาติ ว่าวิญญาณจะต้องผ่านการฝึกฝนมามากเพียงใด เพื่อให้ได้เป็นผู้หญิง นั่นคือสาเหตุที่พวกเขากล่าวเช่นนั้น...
Be Veg, Go Green 2 Save the Planet
www.godsdirectcontact-thai.org
www.suprememastertv.com
12 ตุลาคม 2554 13:59 น.
คีตากะ
ข้าพเจ้าได้สดับมาดั่งนี้ ว่าครั้งหนึ่งเมื่อสมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้าประทับอยู่ ณ เชตวนารามวิหาร ในอุทยานของท่านอนาถบิณฑิกะใกล้กรุงสาวัตถี พร้อมด้วยหมู่ภิกษุสงฆ์ 1,250 รูป
วันนั้นเมื่อได้เวลาบิณฑบาตโปรดสัตว์ สมเด็จพระผู้มีพระภาคทรงครองจีวร สังฆาฏิ ทรงบาตร แล้วเสด็จพุทธดำเนินไปในนครสาวัตถี ทรงบิณฑบาตตามบ้านเรือนไปตามลำดับ เมื่อทรงกิจเสร็จแล้วเสด็จกลับที่ประทับเสวยภัตตาหารเพล จากนั้นทรงปลดสังฆาฏิ เก็บบาตรขึ้น ชำระพระบาท ทรงลาดอาสนะ แล้วประทับนั่ง
ครั้งนั้นพระสุภูติมหาเถระได้ลุกขึ้น ลดจีวรไหล่ขวาพาดเฉวียงบ่าซ้าย แล้วคุกเข่าประคองอัญชลีทูลถามสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าว่า “ข้าแต่พระผู้มีพระภาค พระองค์ทรงติดตามสั่งสอน ชี้ทาง และวางพระทัยในปวงพระโพธิสัตว์อยู่เป็นนิจ ยากจะหาผู้ใดเสมอเหมือน”
“ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ หากกุลบุตรกุลธิดาปรารถนาจะตรัสรู้ธรรม บรรลุจิตอันเลิศ รู้ตื่น รู้เบิกบานแล้วไซร้ เขาและเธอควรตั้งจิตและควบคุมจิตของตนอย่างไร พระเจ้าข้า”
สมเด็จพระผู้มีพระภาคตรัสตอบ “สาธุ สุภูติ ที่เธอกล่าวนั้นเป็นความจริงทีเดียว ตถาคตได้ติดตามสั่งสอน ชี้ทาง และวางใจในปวงพระโพธิสัตว์อยู่เป็นนิจ จงตั้งใจฟัง เราจักแสดงแก่เธอ หากกุลบุตรกุลธิดาปรารถนาจะตรัสรู้ธรรม บรรลุจิตอันเลิศ รู้ตื่น รู้เบิกบานแล้วไซร้ เขาควรตั้งจิตและโน้มนำจิตของตนอย่างนี้”
ภิกษุสุภูติกราบทูล “ข้าแต่พระผู้มีพระภาค ข้าพระองค์มีความปลาบปลื้มยินดี เฝ้าคอยสดับอยู่”
สมเด็จพระผู้มีพระภาคตรัสแก่สุภูติ “ปวงพระโพธิสัตว์มหาสัตว์ ควรจักตั้งจิตและโน้มนำจิตของตนอย่างนี้ว่า สรรพสัตว์ไม่ว่าจักเป็นเหล่าใดๆ จักเกิดจากฟองไข่ก็ดี เกิดจากครรภ์ก็ดี เกิดจากคราบไคลความชื้นหรือผุดเกิดขึ้นเองก็ดี จักมีรูปหรือไม่มีรูปก็ดี จักมีสัญญาหรือไม่มีสัญญาก็ดี มีสัญญาก็มิใช่ไม่มีสัญญาก็มิใช่ก็ดี เราจักต้องสั่งสอน ชี้ทาง ให้สรรพสัตว์ทั้งหลายเหล่านั้นบรรลุนิพพานได้วิมุติ หลุดพ้นเป็นอิสระ และเมื่อสรรพสัตว์อันไม่สิ้นสุด ไม่มีประมาณนี้ลุถึงความเป็นอิสระแล้ว เราย่อมไม่คิดเลยว่าสัตว์ใดลุถึงความอิสระ
ไฉนจึงเป็นเช่นนั้นเล่า สุภูติ ก็เพราะเหตุว่า ถ้าพระโพธิสัตว์ยังมีจิตยึดมั่นผูกพันอยู่ด้วยตัวตน บุคคล สัตวะและชีวะแล้วไซร้ นั่นหาชื่อว่าพระโพธิสัตว์แท้จริงไม่”
“อนึ่ง สุภูติ เมื่อพระโพธิสัตว์บำเพ็ญทาน ท่านย่อมไม่ยึดมั่นผูกพันอยู่กับสิ่งใด กล่าวคือ ไม่ยึดรูป ไม่ยึดเสียง ไม่ยึดกลิ่น รส โผฏฐัพพะและธรรมารมณ์ สุภูติเอย พระโพธิสัตว์พึงมีจิตใจเช่นนี้ในการบำเพ็ญทาน คือไม่ยึดมั่นอยู่กับสัญญาใดๆ ไฉนจึงเป็นเช่นนั้นเล่า ก็เพราะเหตุว่าเมื่อพระโพธิสัตว์บำเพ็ญทานด้วยความไม่ยึดมั่นผูกพันอยู่กับสัญญาใดๆ แล้ว ความปิติปราโมทย์ที่ได้รับย่อมไม่อาจประมาณได้เลย สุภุติ เธอคิดว่าอวกาศในฟากฟ้าตะวันออกเป็นสิ่งที่จะวัดประมาณได้ละหรือ”
“หามิได้ พระเจ้าข้า”
“สุภูติ แล้วอวกาศในฟากฟ้าตะวันตก ด้านใต้ และด้านเหนือเล่า ตลอดจนอวกาศทิศเบื้องบนและเบื้องล่างจักเป็นสิ่งที่วัดประมาณได้อยู่ฤา”
“หามิได้ พระเจ้าข้า”
“ดูก่อนสุภูติ หากพระโพธิสัตว์ไม่คิดยึดมั่นผูกพันอยู่กับสิ่งใดในการบำเพ็ญทานแล้ว ความปิติปราโมทย์ซึ่งได้จากการบำเพ็ญทานนั้น ย่อมไพศาลดุจห้วงอวกาศซึ่งไม่อาจประมาณนั้นแล สุภูติ พระโพธิสัตว์พึงตั้งจิตดังคำสอนที่ตถาคตได้กล่าวแสดงนี้”
“ดูก่อนสุภูติ เธอมีความคิดเห็นเป็นไฉน การเห็นตถาคตนั้นจักพึงเห็นได้ด้วยรูปลักษณะฤาหนอ”
“ข้าแต่พระผู้มีพระภาค หามิได้ พระเจ้าข้า เมื่อพระตถาคตตรัสถึงรูปลักษณะ แท้จริงแล้วมิได้มีรูปลักษณะอยู่เลย”
สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสแก่สุภูติ “ที่ใดมีรูปลักษณะที่นั่นมีมายา ถ้าสามารถเห็นแจ้งว่าธรรมชาติของรูปลักษณะทั้งปวงไร้รูป ก็ย่อมเห็นตถาคตได้”
ภิกษุสุภูติกราบทูลพระผู้มีพระภาค “ในกาลข้างหน้ายังจักมีสัตว์ใด เมื่อได้สดับพระธรรมคำสอนนี้แล้ว บังเกิดศรัทธาเลื่อมใสอย่างแท้จริงขึ้นได้หนอ”
พระผู้มีพระภาคตรัสตอบ “อย่ากล่าวอย่างนั้นสิ สุภูติ เมื่อตถาคตดับขันธ์ปรินิพพานล่วงำปแล้วห้าร้อยปี ก็ยังจะมีผู้ได้เสวยรสธรรมจากการปฏิบัติตามพระสัทธรรมนี้ เมื่อบุคคลเช่นนั้นได้ฟังพระธรรมคำสอนนี้ เขาจักบังเกิดศรัทธาเลื่อมใสว่าพระธรรมนี้คือสัจจะ ดังนั้นแล้วจงสำเหนียกไว้เถิด ว่าบุคคลนั้นหาได้ปลูกฝังกุศลมูลเพียงในกาลสมัยแห่งพระพุทธเจ้าพระองค์เดียว หรือในกาลสมัยแห่งพระพุทธเจ้าสอง สาม สี่ หรือห้าพระองค์เท่านั้น แท้จริงแล้วเขาได้สั่งสมบุญกุศลมาตลอดพุทธสมัยแห่งพระพุทธเจ้าอเนกอนันต์นับพันนับหมื่นพระองค์ บุคคลใดได้สดับพระธรรมซึ่งตถาคตได้ตรัสแสดง แล้วบังเกิดศรัทธาด้วยจิตบริสุทธิ์สว่างไสวแม้เพียงชั่วขณะจิตเดียว ตถาคตย่อมเห็นและรู้ว่าบุคคลนั้นจักบังเกิดปีติปราโมทย์อย่างไม่อาจประมาณได้ ไฉนจึงเป็นเช่นนั้น
“ก็เพราะเหตุว่า บุคคลเช่นนั้นไม่ยึดมั่นอยู่กับความคิดเนื่องด้วยตัวตน บุคคล สัตวะ และชีวะ เขาไม่ยึดมั่นอยู่กับความคิดเกี่ยวกับธรรมและอธรรม ไม่ยึดมั่นว่านี่คือรูปลักษณะ นั่นมิใช่รูปลักษณะ เช่นนั้นเพราะเหตุใด ก็เพราะว่า ถ้าบุคคลยึดมั่นอยู่กับความคิดเกี่ยวกับธรรม จิตบุคคลนั้นก็ยังผูกพันอยู่กับตัวตน บุคคล สัตวะ และชีวะ ถ้าเขายึดมั่นอยู่กับความคิดว่าไม่มีธรรม จิตเขาก็ยังผูกพันอยู่กับตัวตน บุคคล สัตวะ และชีวะอยู่นั่นเอง ฉะนั้นบุคคลจึงไม่พึงยึดถือผูกพันอยู่กับธรรม หรือคิดว่าธรรมเป็นสิ่งไม่มีอยู่ นี่คือนัยะความหมายเมื่อตถาคตกล่าวว่า ‘ภิกษุทั้งหลาย เธอทั้งหลายพึงกำหนดรู้ ว่าธรรมที่เราแสดงมีอุปมาดั่งพ่วงแพ’ แม้แต่สิ่งที่ตถาคตสอนก็ต้องละเสีย จักกล่าวไปไยถึงสิ่งที่ไม่ได้กล่าวเทศนา”
“เธอคิดอย่างไรเล่า สุภูติ ตถาคตได้บรรลุถึงจิตอันเลิศ รู้ตื่น รู้เบิกบานกระนั้นหรือ ตถาคตได้แสดงพระธรรมเทศนาอยู่ฤา”
ภิกษุสุภูติกราบทูล “ข้าแต่พระผู้มีพระภาค ตามที่ข้าพระองค์เข้าใจนั้น พระธรรมคำสอนของพระตถาคตไม่มีธรรมารมณ์อิสระที่เรียกว่า จิตอันเลิศ รู้ตื่น รู้เบิกบาน ไม่มีคำสอนใดของพระตถาคตดำรงเอกภาวะ ไฉนจึงเป็นเช่นนั้น ก็เพราะเหตุว่าพระธรรมที่พระองค์ทรงตรัสรู้และเทศนาสั่งสอนนั้นไม่อาจบรรยาย ไม่อาจกล่าวได้ว่าดำรงภาวะอิสระแยกจากกัน ไม่เป็นทั้งตัวตนดำรงอยู่ หรือไม่มีตัวตนดำรงอยู่ ไฉนจึงเป็นเช่นนั้น ก็เพราะเหตุว่า พระอริยบุคคลย่อมต่างจากผู้อื่นก็ด้วยอสังขตธรรมนี้แล”
“เธอคิดอย่างไรเล่า สุภูติ ถ้าบุคคลใดบำเพ็ญบริจาคด้วยสัปตรัตนะจนเปี่ยมล้นทั่วสามล้านอสงไขยโลกธาตุ บุคคลนั้นจะได้เสวยปีติสุขมากล้นเพราะกุศลกรรมนี้ฤาไฉน”
ภิกษุสุภูติกราบทูล “เช่นนั้น พระเจ้าข้า เพราะกุศลกรรมและปีติสุขเช่นนั้นมิใช่กุศลกรรมและปีติสุขดังที่พระตถาคตทรงแสดง”
พระผู้มีพระภาคตรัส “อนึ่ง ถ้าบุคคลใดยอมรับคำสอนนี้แล้วนำไปปฏิบัติแม้เพียงคาถาเดียว สี่บาท และยังอธิบายเผยแผ่แก่ผู้อื่นด้วย ปีติสุขจากกุศลกรรมนี้ย่อมลึกซึ้งไพศาลกว่าปีติสุขจากการบริจาคสัปตรัตนะมากมายนัก ไฉนจึงเป็นเช่นนั้น สุภูติเอย ก็เพราะว่าบรรดาพระพุทธเจ้าทั้งปวง พระธรรมของพระพุทธเจ้า ผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน ทุกพระองค์ล้วนบังเกิดจากคำสอนนี้ สุภูติ ที่เรียกว่าพุทธธรรมคือทุกสิ่งที่ไม่ใช่พุทธธรรม”
“ดูก่อน สุภูติ เธอคิดอย่างไรเล่า พระโสดาบันจักมีมนสิการว่า ‘เราได้บรรลุโสดาปัตติผล’ ได้ฤา”
สุภูติตอบ “หามิได้ พระเจ้าข้า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ไฉนจึงเป็นเช่นนั้น ก็เพราะเหตุว่าพระโสดาบันนั้นชื่อว่าเป็นผู้เข้าสู่กระแส แต่แท้จริงแล้วมิได้มีกระแสที่จะเข้าสู่เลย บุคคลมิได้เข้าสู่กระแสซึ่งเป็นรูป เป็นเสียง กลิ่น รส สัมผัส หรือธรรมารมณ์ เมื่อกล่าวว่าบุคคลเข้าสู่กระแสก็คือเข้าสู่กระแสโดยนัยนี้ พระเจ้าข้า”
“เธอคิดอย่างไรเล่า สุภูติ พระสกทาคามีจักมีมนสิการว่า ‘เราได้บรรลุสกทาคามิผล’ ได้ฤา”
สุภูติตอบ “หามิได้ พระเจ้าข้า ไฉนจึงเป็นเช่นนั้น ก็เพราะเหตุว่าพระสกทาคามีชื่อว่าจักเป็นผู้เวียนกลับมาอีกครั้งเดียว แต่แท้จริงแล้วมิได้มีการไปมิได้มีการกลับ นี่คือความหมายเมื่อกล่าวว่าบุคคลจักเวียนกลับมาอีกครั้ง”
“เธอคิดอย่างไรเล่า สุภูติ พระอนาคามีจักมีมนสิการว่า ‘เราได้บรรลุอนาคามิผล’ ได้ฤา”
สุภูติตอบ “หามิได้ พระเจ้าข้า ไฉนจึงเป็นเช่นนั้น ก็เพราะเหตุว่าพระอนาคามีชื่อว่าเป็นผู้ไม่เวียนกลับมาในโลกนี้อีก แต่แท้จริงแล้วมิได้มีสภาวะของการไม่เวียนกลับ นี่คือความหมายเมื่อกล่าวว่าบุคคลจักไม่เวียนกลับมาในโลกนี้อีก”
“เธอคิดอย่างไรเล่า สุภูติ พระอรหันต์จะมีมนสิการว่า ‘เราได้บรรลุอรหัตตผล’ ได้ฤา”
สุภูติตอบ “หามิได้ พระเจ้าข้า ไฉนจึงเป็นเช่นนั้น ก็เพราะเหตุว่ามิได้มีสภาวะอิสระใดที่อาจเรียกได้ว่าอรหันต์ ถ้าพระอรหันต์คิดว่าท่านได้บรรลุอรหัตตผล ก็เท่ากับท่านติดข้องอยู่ในความคิดเนื่องด้วยตัวตน บุคคล สัตวะ และชีวะนั่นเอง ข้าแต่พระผู้มีพระภาค พระองค์ทรงรับสั่งเสมอว่าข้าพระองค์บรรลุแล้วซึ่งอรณยิกสมาธิอันสงบ ว่าข้าพระองค์เป็นพระอรหันต์สิ้นแล้วซึ่งกิเลสทั้งปวง เป็นผู้ยอดเยี่ยมในชุมชนสงฆ์แห่งนี้ ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ หากแม้นว่าข้าพระองค์คิดว่าข้าพระองค์ได้บรรลุอรหัตตผลแล้วไซร้ พระตถาคตย่อมจักไม่ตรัสว่าข้าพระองค์ยินดีในอรณยิกสมาธิธรรม พระเจ้าข้า”
พระผู้มีพระภาคตรัสแก่สุภูติ “ดูก่อนสุภูติ ณ เบื้องอดีตกาลโน้น เมื่อตถาคตยังท่องเที่ยวอยู่ในสมัยของพระทีปังกรพุทธเจ้า ตถาคตได้บรรลุธรรมอันใดฤา”
สุภูติตอบ “หามิได้ พระเจ้าข้า ข้าแต่พระผู้มีพระภาค ณ เบื้องอดีตกาลโน้น ครั้งเมื่อพระตถาคตยังท่องเที่ยวอยู่ในสมัยของพระทีปังกรพุทธเจ้า พระตถาคตมิได้บรรลุธรรมอันใด พระเจ้าข้า”
“เธอคิดอย่างไรเล่า สุภูติ พระโพธิสัตว์ได้ตกแต่งพุทธเกษตรอันสงบงดงามกระนั้นหรือ”
“หามิได้ พระเจ้าข้า ข้าแต่พระผู้มีพระภาค ไฉนจึงเป็นเช่นนั้น ก็เพราะเหตุว่าในการตกแต่งพุทธเกษตรอันสงบงดงามนั้น แท้จริงแล้วมิได้มีการตกแต่งแต่อย่างใด ดังนั้นพุทธเกษตรอันสงบงดงามจึงบังเกิดขึ้น”
พระผู้มีพระภาคตรัสแก่สุภูติ “ดังนี้แล สุภูติ พระโพธิสัตว์และมหาสัตว์ทั้งปวงจึงพึงยังจิตให้บริสุทธิ์สะอาดอยู่เป็นนิจ เมื่อตั้งจิตไว้เช่นนี้ พระโพธิสัตว์และมหาสัตว์จึงไม่ยึดมั่นผูกพันอยู่กับรูป เสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพะ และธรรมารมณ์ เป็นจิตอิสระไม่เกี่ยวเนื่องอยู่ด้วยสภาวะใดๆ”
“สุภูติ แม้นบุคคลใดรูปร่างสูงใหญ่ดั่งเขาพระสุเมรุ(หิมาลัย) เธอคิดว่ารูปกายนั้นสูงมหึมากระนั้นหรือ”
สุภูติกราบทูล “มหึมานัก พระเจ้าข้า ไฉนจึงเป็นเช่นนั้น ก็เพราะเหตุว่าสิ่งที่ตถาคตตรัสถึงมิใช่รูปกายอันสูงมหึมา เป็นแต่ชื่อว่ารูปกายสูงมหึมา พระเจ้าข้า
“ดูก่อน สุภูติ แม้นว่ามีคงคานทีมากมหาศาลเท่าจำนวนเม็ดทรายในแม่น้ำคงคา เธอจะกล่าวได้ฤาว่าจำนวนเม็ดทรายในนทีเหล่านี้มีมากมหาศาล”
สุภูติตอบ “มหาศาลยิ่งนัก พระเจ้าข้า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ แม้นว่าคงคานทีมีมากมหาศาลแล้ว จำนวนเม็ดทรายในนทีเหล่านี้ย่อมอเนกอนันต์กว่านั้นนัก”
“สุภูติ เราจักถามเธอ ว่าถ้ากุลบุตรกุลธิดาบำเพ็ญทานบริจาคจนเปี่ยมล้นทั่วสามล้านอสงไขยโลกธาตุด้วยสัปตรัตนะมากเท่าจำนวนเม็ดทรายในท้องนทีเหล่านี้แล้ว เขาจักบังเกิดปีติปราโมทย์ยิ่งนักกระนั้นหรือ”
สุภูติกราบทูล “ยิ่งนักแล้ว พระเจ้าข้า”
พระผู้มีพระภาคตรัสแก่สุภูติ “ถ้ากุลบุตรกุลธิดาบังเกิดศรัทธาพระสูตรนี้ รับปฏิบัติ และอธิบายเผยแผ่แก่ผู้อื่นด้วย แม้เพียงคาถาเดียว สี่บาท เขาจะได้ความปีติปราโมทย์เป็นอานิสงส์มากมายกว่านั้นนัก”
“อนึ่งเล่า สุภูติ หากพระสูตรนี้ได้ประกาศแสดง ณ ดินแดนใด แม้เพียงคาถาเดียว สี่บาทแล้ว เทวดา มนุษย์ แลมาร จักพากันมาสักการะบูชาดินแดนนั้นประหนึ่งดังบูชาพระพุทธสถูป เมื่อสถานที่ยังศักดิ์สิทธิ์เป็นมงคลได้ถึงเพียงนี้ บุคคลผู้สาธยายและปฏิบัติตามพระสูตรจักจำเริญมงคลยิ่งกว่าเพียงไหน สุภูติเอย เธอจงสำเหนียกไว้เถิดว่าบุคคลนั้นได้บรรลุแล้วซึ่งสิ่งลึกซึ้งหายาก ที่ใดมีพระสูตรนี้ประดิษฐานอยู่ ที่นั่นย่อมเป็นสถานอันศักดิ์สิทธิ์ดุจมีพระอัครสาวกพำนักหรือมีพระพุทธเจ้าประทับอยู่ด้วย”
จากนั้นท่านสุภูติได้กราบทูลถามพระผู้มีพระภาคว่า “ข้าแต่พระผู้มีพระภาค พึงเรียกพระสูตรนี้นามใด และข้าพระองค์ทั้งหลายจักพึงปฏิบัติต่อพระสัทธรรมนี้อย่างไร พระเจ้าข้า”
พระผู้มีพระภาคตรัสตอบ “พึงเรียกพระสูตรนี้ว่า เพชรตัดทำลายมายา (วัชรเฉทิก) เพราะเหตุว่าเป็นพระสูตรอันอาจตัดทำลายมายากิเลสทั้งปวง และนำสรรพสัตว์ให้ถึงฝั่งแห่งวิมุติ จงเรียกพระสูตรตามนามนี้ และปฏิบัติตามพระสัทธรรมอันลึกซึ้งแห่งพระสูตรนั้นเถิด ไฉนจึงกล่าวเช่นนี้ ก็เพราะเหตุว่าสิ่งที่ตถาคตเรียกปัญญาบารมี แท้จริงแล้วหาใช่ปัญญาบารมีไม่ ปัญญาบารมีที่แท้ย่อมมีนัยะดังกล่าวมานี้”
สมเด็จพระผู้มีพระภาครับสั่ง “เธอคิดอย่างไรเล่า สุภูติ ตถาคตได้แสดงธรรมอยู่ฤา”
ภิกษุสุภูติตอบ “ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ พระตถาคตเจ้ามิได้มีสิ่งใดจักแสดง”
“เธอคิดอย่างไรเล่า สุภูติ ในสามล้านอสงไขยโลกธาตุนี้มีปรมาณุภาคมากมายกระนั้นหรือ”
“มากมายนัก พระเจ้าข้า”
“สุภูติ ตถาคตกล่าวว่าปรมาณุภาคเหล่านี้มิใช่ปรมาณุภาค ฉะนั้นจึงเป็นปรมาณุภาคที่แท้จริง และเมื่อตถาคตกล่าวถึงโลกธาตุ แท้จริงแล้วมิได้มีโลกธาตุอยู่เลย ดังนี้จึงได้ชื่อว่าโลกธาตุ”
“เธอคิดอย่างไรเล่า สุภูติ จักพึงเห็นตถาคตได้ในลักษณะ 32 ประการกระนั้นหรือ”
ภิกษุสุภูติกราบทูล “หามิได้ พระเจ้าข้า ไฉนจึงเป็นเช่นนั้น ก็เพราะเหตุว่าลักษณะ 32 ประการที่พระตถาคตทรงรับสั่งนั้น แท้จริงแล้วมิใช่ลักษณะอันใดเลย ฉะนี้พระตถาคตจึงตรัสเรียกลักษณะ 32 ประการ พระเจ้าข้า”
“สุภูติเอย หากแม้นกุลบุตรกุลธิดาใดสละชีวิตเป็นทานครั้งแล้วครั้งเล่าเท่าจำนวนเม็ดทรายในแม่น้ำคงคา ส่วนกุลบุตรกุลธิดาอื่นๆ รู้จักรับปฏิบัติพระสูตรนี้ แล้วยังอธิบายเผยแผ่แก่ผู้อื่น แม้เพียงคาถาเดียว สี่บาท กุลบุตรกุลธิดาเหล่าหลังนี้จักได้รับความสุขเป็นอานิสงส์มากมายยิ่งกว่านัก”
เมื่อเข้าใจสิ่งที่ได้สดับอย่างลึกซึ้งแจ่มแจ้ง ภิกษุสุภูติน้ำตาไหลด้วยความปีติ กราบทูลสมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้าว่า “ข้าแต่พระผู้มีพระภาค จะหาใครในโลกนี้เสมอเหมือนพระองค์ได้ยากนัก นับแต่ข้าพระองค์ได้ดวงตาเห็นธรรมจากการแนะนำสั่งสอนของสมเด็จพระผู้มีพระภาค ข้าพระองค์ไม่เคยได้ฟังคำสอนใดลึกซึ้งอัศจรรย์เช่นนี้มาก่อน ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ แม้นผู้ใดได้สดับพระสูตรนี้แล้วบังเกิดศรัทธาเลื่อมใสด้วยจิตใจบริสุทธิ์สว่างไสว ได้บรรลุธรรมมสัจจะ บุคคลผู้นั้นย่อมแจ่มแจ้งในกุศลธรรมอันหาได้ยากนัก ข้าแต่พระผู้มีพระภาค การบรรลุถึงธรรมสัจจะนี้แท้จริงแล้วมิได้มีการบรรลุเลย ฉะนี้เองพระตถาคตเจ้าจึงตรัสเรียกว่าบรรลุถึงธรรมสัจจะ
“ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ วันนี้ข้าพระองค์ได้สดับพระสูตรอันอัศจรรย์ บังเกิดศรัทธาเลื่อมใส เข้าใจและรับปฏิบัติได้ไม่ยาก แต่ในกาลข้างหน้า เมื่อล่วงไปอีกห้าร้อยปี ถ้าแม้นผู้ใดได้ฟังพระสูตรนี้ บังเกิดศรัทธาเลื่อมใส เข้าใจและรับปฏิบัติ บุคคลเช่นนี้ย่อมเป็นเลิศหาได้ยากแท้ ไฉนจึงเป็นเช่นนั้น ก็เพราะเหตุว่า จิตของบุคคลนั้นจะไม่ถูกครอบงำด้วยตัวตน บุคคล สัตวะ และชีวะ ข้อนี้เพราะเหตุใด เพราะความคิดเกี่ยวด้วยตัวตนแท้จริงแล้วมิใช่ความคิด ความคิดเกี่ยวกับบุคคล สัตวะ และชีวะ ก็มิใช่ความคิดเช่นกัน ไฉนจึงเป็นเช่นนั้น ก็เพราะเหตุว่าบรรดาพระพุทธเจ้าทั้งปวงได้พระนามว่าพระพุทธเจ้าก็เพราะท่านเหล่านั้นล้วนเป็นอิสระแล้วจากความคิด”
สมเด็จพระผู้มีพระภาคตรัสแก่สุภูติ “เช่นนั้น เช่นนั้น สุภูติ แม้นผู้ใดได้ฟังพระสูตรนี้แล้วไม่ตกใจครั่นคร้าม เขาหรือเธอเช่นนั้นย่อมหาได้ยากยิ่ง ไฉนจึงเป็นเช่นนั้นเล่า สุภูติ ก็เพราะเหตุว่าสิ่งที่ตถาคตเรียกปรมบารมีหรือบารมีอันเลิศนั้น แท้จริงแล้วมิใช่บารมีอันเลิศ ดังนี้จึงได้ชื่อว่าบารมีอันเลิศ
“ดูก่อน สุภูติ ตถาคตกล่าวว่า สิ่งที่เรียกว่าขันติบารมีนั้น แท้จริงแล้วมิใช่ขันติบารมี ดังนี้จึงได้ชื่อว่าขันติบารมี ไฉนจึงเป็นเช่นนั้นเล่า สุภูติเอย ณ เบื้องอดีตกาลเมื่อหลายพันชาติก่อน เมื่อพระเจ้ากลิราชาสั่งให้บั่นร่างกายเราเป็นท่อนๆ นั้น จิตเรามิได้ยึดมั่นผูกพันอยู่กับตัวตน บุคคล สัตวะ และชีวะเลย ถ้าเมื่อครั้งกระนั้นเรายึดมั่นอยู่กับความคิดเหล่านี้ เราย่อมโกรธแค้นอาฆาตราชาพระองค์นั้นเป็นแน่แท้
“อนึ่ง เรายังตามระลึกถึงกาลที่ล่วงมาแล้วห้าร้อยชาติ เมื่อเราบำเพ็ญขันติบารมีโดยจิตไม่ยึดมั่นผูกพันอยู่กับตัวตน บุคคล สัตวะ และชีวะ ดังนี้แล สุภูติ เมื่อพระโพธิสัตว์บรรลุถึงพุทธจิต รู้ตื่นเป็นนิจอย่างไม่มีใครเสมอเหมือนนั้น ท่านต้องละทิ้งความคิดทั้งปวง เมื่อจิตถึงขั้นนี้แล้วท่านย่อมไม่ยึดมั่นผูกพันอยู่กับรูป เสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพะ และธรรมารมณ์ จิตท่านย่อมลุถึงความไม่ยึดมั่นผูกพันอยู่กับสิ่งใดเลย
“ตถาคตกล่าวว่าสิ่งของทั้งหลายไม่ใช่สิ่งของ ชีวิตทั้งหลายไม่ใช่ชีวิต สุภูติเอย ตถาคตคือผู้พูดทุกสิ่งตามที่เป็นจริง พูดแต่ความจริง พูดตรงกับความจริง ท่านไม่พูดลวงให้หลง หรือพูดเพื่อเอาใจผู้คน สุภูติ แม้นเราพูดว่า ตถาคตเห็นแจ้งในธรรมที่ได้สั่งสอน คำสอนทั้งปวงนั้นก็หาใช่สิ่งที่อาจติดตามยึดถือ หรือเป็นสิ่งลวงไร้แก่นสาร”
“ดูก่อน สุภูติ ถ้าพระโพธิสัตว์องค์ใดบำเพ็ญทานด้วยความสำคัญมั่นหมาย อุปมาดั่งบุคคลเดินอยู่ในความมืด เขาจะไม่เห็นสิ่งใด แต่ถ้าพระโพธิสัตว์บำเพ็ญทานโดยละความสำคัญมั่นหมายแล้วไซร้ อุปมาดั่งบุรุษตาดีเดินอยู่กลางแดดสว่าง เขาย่อมเห็นทุกสีสันทุกรูปทรง
“สุภูติเอย ในอนาคตข้างหน้า ถ้ากุลบุตรกุลธิดาใดบังเกิดศรัทธาเลื่อมใสพระสูตรนี้ ได้อ่านและปฏิบัติตามแล้วไซร้ ตถาคตย่อมเห็นบุคคลผู้มีดวงตาแห่งปัญญาผู้นั้น ตถาคตจะรู้จักเธอ และบุคคลนั้นก็จะประจักษ์ถึงผลานิสงส์มากล้นสุดประมาณจากบุญกุศลซึ่งเขาหรือเธอได้กระทำ”
“อนึ่งเล่า สุภูติ ถ้ากุลบุตรกุลธิดาใดสละชีวิตบำเพ็ญทานยามเช้ามากครั้งเท่าจำนวนเม็ดทรายในแม่น้ำคงคา แล้วยังบำเพ็ญทานยามบ่าย ยามค่ำ และทำต่อไปไม่สิ้นสุดนับกัปกัลป์ กระนั้นบุคคลผู้สดับพระสูตรนี้ด้วยดวงจิตศรัทธาไม่คัดค้าน ย่อมได้ความปีติปราโมทย์เป็นอานิสงส์มากมายกว่านั้นนัก แต่นั่นก็ไม่อาจเทียบได้กับความปีติปราโมทย์ที่จะบังเกิดแก่บุคคลผู้จดจาร คัดลอก ปฏิบัติ เจริญสาธยาย และอธิบายพระสูตรนี้เผยแผ่แก่ผู้อื่น
“สุภูติเอย กล่าวโดยสรุป พระสูตรนี้มีคุณานิสงส์อันจะยังให้เกิดความสุขอย่างไม่อาจประมาณ แม้นว่าผู้ใดสามารถปฏิบัติ เจริญสาธยาย และประกาศเผยแผ่แก่ผู้อื่นด้วยแล้ว ตถาคตจะเห็นและรู้จักบุคคลนั้น ส่วนเขาหรือเธอผู้นั้นก็จะได้บุญกุศลอเนกอนันต์สุดจะเปรียบเทียบพรรณนา หรือประมาณได้ บุคคลเช่นนี้แลจักสามารถเชิดชูพุทธาชีวะอันรู้ตื่น รู้เบิกบานแห่งตถาคต ไฉนจึงเป็นเช่นนั้น สุภูติ หากผู้ใดยังพอใจอยู่กับคำสอนเล็กๆ น้อยๆ ถ้าเขาหรือเธอยังติดข้องอยู่กับความคิดเนื่องด้วยตัวตน บุคคล สัตวะ และชีวะแล้วไซร้ เขาหรือเธอย่อมไม่อาจฟังพระสูตรนี้ ไม่อาจปฏิบัติ ไม่อาจสาธยาย และอธิบายเผยแผ่แก่ผู้อื่นได้เลย สุภูติ ที่ใดมีพระสูตรนี้ที่นั่นย่อมเป็นสถานซึ่งเทวดา มนุษย์ แลมารจักมาทำการสักการะ สถานที่นั้นคือพุทธสถูป ควรแก่การกระทำพิธีกราบไหว้บูชา กระทำประทักษิณ ถวายดอกไม้และเครื่องหอม”
“สุภูติ ถ้ากุลบุตรกุลธิดาใดถูกดูหมิ่นกล่าวร้ายขณะสาธยายพระสูตรนี้ บาปกรรมทั้งหลายที่เขาหรือเธอเคยกระทำมาแต่ชาติปางก่อน ตลอดจนอกุศลกรรมซึ่งอาจนำเขาหรือเธอสู้อบายภูมิก็จะหมดสิ้นไป เขาและเธอจะได้เสวยผลแห่งพุทธจิตอันรู้ตื่น รู้เบิกบานอยู่เป็นนิจ สุภูติเอย ณ เบื้องอดีตกาลโน้น ก่อนเราจะได้พบพระทีปังกรพุทธเจ้า เราเคยถวายเครื่องบูชา ได้เฝ้าปฏิบัติบูชาต่อพระพุทธเจ้าจำนวน 84,000 ล้านอสงไขยพระองค์ ถ้าในกาลข้างหน้าเมื่อถึงปลายสมัยแห่งพระสัทธรรม ยังมีบุคคลใดสามารถเลื่อมใส สาธยาย ศึกษา และปฏิบัติพระสูตรนี้ สุขานิสงส์จากการบำเพ็ญกุศลนี้จักยิ่งใหญ่ไพศาลกว่าที่เราเคยได้รับในอดีตกาลเป็นล้านเท่า แท้จริงแล้วความปีติปราโมทย์นั้นไม่อาจประมาณ ไม่อาจเปรียบเทียบกับสิ่งใดแม้กับตัวเลข ความปีติปราโมทย์นั้นมากล้นคณนา
“ดูก่อน สุภูติ สุขานิสงส์ซึ่งกุลบุตรกุลธิดาผู้เลื่อมใส สาธยาย ศึกษา และปฏิบัติพระสูตร จะได้รับเพราะกุศลอันได้บำเพ็ญ ณ ปลายสมัยแห่งพระสัทธรรมนั้นใหญ่หลวงนัก หากเราจะแจกแจงอธิบายแล้วไซร้ บางคนจะสงสัยไม่เชื่อ เกิดวิจิกิจฉาขึ้นในจิต สุภูติเอย เธอพึงสำเหนียกไว้เถิดว่าอรรถธรรมแห่งพระสูตรนี้เป็นสิ่งไม่อาจคิดนึกหรือพรรณนา ผลานิสงส์จากการเลื่อมใส และปฏิบัติพระสูตรก็เป็นสิ่งไม่อาจคิดนึกไม่อาจพรรณนาได้ดุจเดียวกัน”
ในกาลครั้งนั้น ภิกษุสุภูติได้กราบทูลถามพระสัมมาสัมพุทธเจ้าว่า “ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ข้าพระองค์ขอประทานอนุญาต กราบทูลถามอีกสักครั้ง ว่าถ้ากุลบุตรกุลธิดาปรารถนาจะตรัสรู้ธรรม บรรลุจิตอันเลิศ รู้ตื่น รู้เบิกบานแล้วไซร้ เขาและเธอควรตั้งจิตและควบคุมจิตของตนอย่างไร พระเจ้าข้า”
สมเด็จพระผู้มีพระภาคตรัสตอบ “ดูก่อน สุภูติ กุลบุตรกุลธิดาผู้ปรารถนาจะตรัสรู้ธรรม บรรลุจิตอันเลิศ รู้ตื่น รู้เบิกบาน พึงตั้งจิตดังนี้ ‘เราจักนำสรรพสัตว์ให้ถึงฝั่งแห่งความตื่น และเมื่อปวงสัตว์เหล่านั้นได้วิมุติ หลุดพ้นเป็นอิสระแล้ว เราจักไม่คิดเลยว่าสัตว์ใดได้วิมุติ หลุดพ้นเป็นอิสระ’ ไฉนจึงเป็นเช่นนั้น สุภูติเอย ถ้าพระโพธิสัตว์ยังมีจิตยึดมั่นผูกพันอยู่กับตัวตน บุคคล สัตวะ และชีวะแล้วไซร้ บุคคลนั้นหาใช่พระโพธิสัตว์แท้จริงไม่ ไฉนจึงเป็นเช่นนั้น
“สุภูติ แท้จริงแล้วไม่มีธรรมารมณ์อิสระใดเรียกได้ว่าจิตอันเลิศ รู้ตื่น รู้เบิกบาน เธอคิดอย่างไรเล่า สุภูติ ณ เบื้องอดีตกาลเมื่อตถาคตอยู่ในสำนักของพระทีปังกรพุทธเจ้า ตถาคตได้บรรลุถึงจิตอันเลิศ รู้ตื่น รู้เบิกบาน กระนั้นหรือ”
“มิได้ พระเจ้าข้า ตามคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ซึ่งข้าพระองค์เข้าใจ ไม่มีสิ่งใดเรียกได้ว่าจิตอันเลิศ รู้ตื่น รู้เบิกบาน พระเจ้าข้า”
สมเด็จพระผู้มีพระภาคตรัส “อย่างนั้น อย่างนั้น สุภูติ แท้จริงแล้วมิได้มีสิ่งที่เรียกว่าจิตอันเลิศ รู้ตื่น รู้เบิกบาน อันตถาคตจักบรรลุได้ เพราะเหตุว่าถ้ามีสิ่งนั้นแล้วไซร้ พระทีปังกรพุทธเจ้าย่อมไม่ทรงพยากรณ์แก่เราว่า ‘ในอนาคตกาลเบื้องหน้า เธอจักได้เป็นพระพุทธเจ้านามศากยมุนี’ คำพยากรณ์นี้มีได้ เพราะแท้จริงแล้ว ไม่มีธรรมบรรลุได้อันใดจักพึงเรียกได้ว่าจิตอันเลิศ รู้ตื่น รู้เบิกบาน ไฉนจึงเป็นเช่นนั้น ก็เพราะเหตุว่า ตถาคตย่อมหมายถึงความเป็นเช่นนั้นของสรรพสิ่ง (ธรรม) บุคคลอาจเข้าใจผิดเมื่อเขากล่าวว่า ตถาคตได้บรรลุถึงจิตอันเลิศ รู้ตื่น รู้เบิกบาน เพราะแท้จริงแล้วไม่มีจิตอันเลิศ รู้ตื่น รู้เบิกบานให้บรรลุถึงได้เลย สุภูติเอย จิตอันเลิศ รู้ตื่น รู้เบิกบาน อันตถาคตได้บรรลุนั้นหาใช่สิ่งที่อาจติดตามยึดถือ แต่ก็หาใช่สิ่งเลื่อนลอยไร้แก่นสาร ด้วยเหตุดังนี้ ตถาคตจึงกล่าวว่า ‘ธรรมทั้งปวงคือพุทธธรรม’ แท้จริงแล้วสิ่งที่เรียกว่าธรรมนั้นมิใช่ธรรม ดังนี้ธรรมทั้งหลายจึงได้ชื่อว่าธรรม
“ดูก่อน สุภูติ โดยประการเดียวกัน ถ้าพระโพธิสัตว์มีมนสิการว่าท่านต้องช่วยสรรพสัตว์ให้หลุดพ้นเป็นอิสระแล้วไซร้ นั่นหาใช่พระโพธิสัตว์ไม่ ไฉนจึงเป็นเช่นนั้น สุภูติเอย ไม่มีธรรมารมณ์อิสระใดเรียกได้ว่าพระโพธิสัตว์ ด้วยเหตุดังนี้พระพุทธเจ้าจึงตรัสว่าธรรมทั้งปวงไม่เป็นตัวตน บุคคล สัตวะและชีวะ อนึ่ง สุภูติ ถ้าพระโพธิสัตว์มีมนสิการว่า ‘เราจักตกแต่งพุทธเกษตรอันสงบงดงาม’ แล้วไซร้ บุคคลนั้นก็ยังมิใช่พระโพธิสัตว์ ไฉนจึงเป็นเช่นนั้น ก็เพราะเหตุว่าสิ่งซึ่งตถาคตเรียกพุทธเกษตรอันสงบงดงามนั้น แท้จริงแล้วมิใช่พุทธเกษตรอันสงบงดงาม ดังนี้จึงได้ชื่อว่าพุทธเกษตรอันสงบงดงาม ดูก่อน สุภูติ พระโพธิสัตว์องค์ใดเห็นแจ้งความไม่มีตัวตน ไม่มีธรรม ดังนี้แล้วตถาคตย่อมตรัสเรียกบุคคลเช่นนั้นว่าพระโพธิสัตว์แท้จริง”
“สุภูติ เธอคิดอย่างไรเล่า ตถาคตมีมังสจักษุฤา”
สุภูติกราบทูล “ข้าแต่พระผู้มีพระภาค พระตถาคตเจ้าทรงมีมังสจักษุ พระเจ้าข้า”
พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสถาม “สุภูติ เธอคิดอย่างไรเล่า ตถาคตมีทิพจักษุฤา”
สุภูติกราบทูล “อย่างนั้น พระเจ้าข้า พระตถาคตทรงมีทิพจักษุ”
“สุภูติ เธอคิดอย่างไรเล่า ตถาคตมีปัญญาจักษุฤา”
สุภูติกราบทูล “ข้าแต่พระผู้มีพระภาค พระตถาคตเจ้าทรงมีปัญญาจักษุ พระเจ้าข้า”
“สุภูติ เธอคิดอย่างไรเล่า ตถาคตมีธรรมจักษุฤา”
“อย่างนั้น พระเจ้าข้า พระตถาคตทรงมีธรรมจักษุ”
สมเด็จพระผู้มีพระภาคตรัสถาม “ตถาคตมีพุทธจักษุฤา”
“ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ พระตถาคตเจ้าทรงมีพุทธจักษุ พระเจ้าข้า”
“สุภูติ เธอคิดอย่างไรเล่า พระพุทธเจ้าเห็นเม็ดทรายในแม่น้ำคงคาว่าเป็นเม็ดทรายฤาไฉน”
สุภูติกราบทูล “ข้าแต่พระผู้มีพระภาค พระตถาคตตรัสเรียกว่าเม็ดทราย”
“สุภูติ แม้นว่ามีคงคานทีมากเท่าจำนวนเม็ดทรายในแม่น้ำคงคา แล้วมีพุทธเกษตรให้แก่เม็ดทรายทุกเม็ดในคงคานทีเหล่านี้ไซร้ เธอคิดว่าพุทธเกษตรย่อมมีจำนวนมากมายนักฤาไฉน”
“มากมายนักแล้ว พระเจ้าข้า”
สมเด็จพระผู้มีพระภาคตรัส “ดูก่อน สุภูติ ไม่ว่าสรรพสัตว์จะมีมากมายเท่าใดในพุทธเกษตรเหล่านั้น ไม่ว่าปวงสัตว์เหล่านั้นจะมีเจตสิกแตกต่างกันอย่างไร ตถาคตย่อมเห็นแจ้งในสัตว์ทั้งปวงนั้น เหตุไฉนจึงเป็นเช่นนี้ สุภูติ เพราะสิ่งที่ตถาคตเรียกเจตสิกที่แตกต่างกัน แท้จริงมิใช่เจตสิกที่แตกต่างกัน ดังนี้จึงได้ชื่อว่าเจตสิกที่แตกต่างกัน
“ไฉนจึงเป็นเช่นนั้นเล่า สุภูติ ก็เพราะว่าจิตในอดีตเป็นสิ่งไม่อาจติดตามยึดถือ จิตปัจจุบันและจิตในอนาคตก็ไม่อาจติดตามยึดถือได้เช่นกัน”
“เธอคิดอย่างไรเล่า สุภูติ ถ้าบุคคลใดบำเพ็ญบริจาคด้วยสัปตรัตนะจนเปี่ยมล้นทั่วสามล้านอสงไขยโลกธาตุ บุคคลนั้นจะได้ความปีติปราโมทย์ล้ำเลิศ เป็นผลานิสงส์จากการบำเพ็ญทานนั้นฤาไฉน”
“ล้ำเลิศนักแล้ว พระเจ้าข้า”
“ดูก่อน สุภูติ ถ้าความปีติปราโมทย์นี้อาจแยกจากสิ่งอื่นๆ ได้ ตถาคตจักไม่กล่าวว่านั่นเป็นความล้ำเลิศ แต่เพราะเหตุที่ไม่อาจติดตามยึดถือ ตถาคตจึงกล่าวว่าทานบริจาคอันบุคคลได้กระทำย่อมนำคุณานิสงส์ล้ำเลิศมาสู่เขา”
“สุภูติ เธอคิดอย่างไรเล่า จักพึงเห็นตถาคตได้ด้วยรูปกายอันสมบูรณ์กระนั้นหรือ”
“หามิได้ พระเจ้าข้า ข้าแต่พระผู้มีพระภาค สิ่งที่พระตถาคตตรัสเรียกว่ารูปกายอันสมบูรณ์นั้น แท้จริงแล้วมิใช่รูปกายอันสมบูรณ์ ดังนี้จึงได้ชื่อว่ารูปกายอันสมบูรณ์”
“เธอคิดอย่างไรเล่า สุภูติ จักพึงเห็นตถาคตได้ด้วยสรรพลักษระอันสมบูรณ์กระนั้นหรือ”
“ยากนัก พระเจ้าข้า ยากนักที่ใครจักพึงเห็นพระตถาคตได้ด้วยสรรพลักษณะอันสมบูรณ์ ไฉนจึงเป็นเช่นนั้น ก็เพราะเหตุว่า สิ่งที่พระตถาคตตรัสเรียกสรรพลักษณะอันสมบูรณ์นั้น แท้จริงแล้วมิใช่สรรพลักษณะอันสมบูรณ์ ดังนี้จึงได้ชื่อว่าสรรพลักษณะอันสมบูรณ์”
“สุภูติ จงอย่ากล่าวว่าตถาคตมีมนสิการว่า ‘ตถาคตจะแสดงธรรมสั่งสอน’ อย่าคิดอย่างนี้ เพราะเหตุใดฤา ก็เพราะเหตุว่า ถ้าบุคคลกล่าวว่าตถาคตมีสิ่งจะสั่งสอน บุคคลนั้นย่อมกล่าวร้ายพระพุทธเจ้า เพราะเขาไม่เข้าใจสิ่งที่ตถาคตกล่าวเลย สุภูติเอย การสนทนาธรรมนั้น แท้จริงแล้วมิได้มีการสนทนา ดังนี้จึงจะเป็นการสนทนาธรรมที่แท้จริง”
ณ กาลนั้น ภิกษุสุภูติได้ดวงตาเห็นธรรมกราบทูลถามสมเด็จพระผู้มีพระภาคว่า “ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ในอนาคตสมัย ยังจักมีสรรพสัตว์ใดเมื่อได้ฟังพระวจนะนี้แล้ว บังเกิดศรัทธาเลื่อมใสอยู่ฤาหนอ”
พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสตอบ “ดูก่อน สุภูติ สรรพสัตว์ทั้งปวงนั้นหาใช่มีชีวิตอยู่หรือไม่มีชีวิต ไฉนจึงเป็นเช่นนั้นเล่า สุภูติ ก็เพราะเหตุว่าสิ่งที่ตถาคตกล่าวว่าไม่มีชีวิต แท้จริงแล้วย่อมมีชีวิตอยู่”
สุภูติกราบทูลถามสมเด็จพระผู้มีพระภาค “ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ จิตอันเลิศ รู้ตื่น รู้เบิกบานอันสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงบรรลุนั้น เป็นสิ่งไม่อาจบรรลุฤาไฉน”
สมเด็จพระผู้มีพระภาคตรัสตอบ “อย่างนั้น อย่างนั้น สุภูติ ถ้าว่าถึงจิตอันเลิศ รู้ตื่น รู้เบิกบานแล้ว เรามิได้บรรลุถึงสิ่งใด ดังนี้จึงเรียกว่าจิตอันเลิศ รู้ตื่น รู้เบิกบาน”
“อนึ่ง สุภูติ จิตมีอยู่ทุกแห่งหนเสมอกัน เพราะไม่มีสูง ไม่มีต่ำจึงเรียกว่าสูงสุด เป็นจิตอันเลิศ รู้ตื่น รู้เบิกบาน ผลานิสงส์ของจิตอันเลิศ รู้ตื่น รู้เบิกบาน จะประจักษ์ก็โดยการปฏิบัติอย่างไม่ยึดมั่นกับตัวตน บุคคล สัตวะ และชีวะ สุภูติเอย สิ่งที่เรียกการปฏิบัตินั้น แท้จริงแล้วไม่มีการปฏิบัติเลย ดังนี้จึงได้ชื่อว่าการปฏิบัติที่แท้”
“ดูก่อน สุภูติ ถ้าบุคคลบำเพ็ญทานบริจาคด้วยสัปตรัตนะกองสูงเทียมเขาพระสุเมรุ จนเปี่ยมล้นทั่วสามล้านอสงไขยโลกธาตุ สุขานิสงส์จากบุญกุศลนี้ก็ยังน้อยกว่าอานิสงส์อันบุคคลจะได้รับจากการรู้จักเลื่อมใส ปฏิบัติ และอธิบายวัชรเฉทิกปรัชญาปารมิตาสูตรเผยแผ่แก่ผู้อื่น ความปีติปราโมทย์อันบุคคลจักได้รับจากการปฏิบัติพระสูตรนี้แม้เพียงคาถาเดียว สี่บาท ย่อมไม่อาจพรรณนาด้วยการยกตัวอย่างหรืออ้างตัวเลข”
“สุภูติ จงอย่ากล่าวว่า ตถาคตมีมนสิการว่า ‘เราจักขนปวงสัตว์ข้ามสู่ฝั่งวิมุติ’ จงอย่าคิดอย่าง สุภูติ เพราะเหตุใดฤา ก็เพราะเหตุว่า แท้จริงแล้วไม่มีสัตว์ใดให้ตถาคตขนข้ามสู่ฝั่งโน้น ถ้าตถาคตมีมนสิการว่าสัตว์เหล่านั้นมีแล้วไซร้ จิตของเราย่อมติดข้องอยู่กับตัวตน บุคคล สัตวะ และชีวะ
“สุภูติเอย สิ่งที่ตถาคตเรียกตัวตน แท้จริงแล้วมิได้มีตัวตนอย่างที่ปุถุชนคิดกัน สุภูติ ตถาคตไม่สำคัญมั่นหมายบุคคลใดว่าเป็นปุถุชน ดังนี้จึงเรียกเขาได้ว่าปุถุชน”
“เธอคิดอย่างไรเล่า สุภูติ บุคคลจักพึงภาวนาถึงตถาคตได้ด้วยลักษณะ 32 ประการ กระนั้นหรือ”
สุภูติกราบทูล “อย่างนั้น พระเจ้าข้า ข้าแต่พระผู้มีพระภาค บุคคลจักพึงภาวนาถึงพระตถาคตได้ด้วยลักษณะ 32 ประการ”
สมเด็จพระผู้มีพระภาคตรัส “ถ้าเธอกล่าวว่า เธออาจเห็นตถาคตได้ในลักษณะ 32 ประการ ดังนี้แล้วจักรพรรดิก็คือตถาคตด้วยเช่นกัน กระนั้นฤา”
สุภูติกราบทูล “ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ข้าพระองค์เข้าใจพระธรรมที่ทรงแสดง บุคคลไม่ควรภาวนาถึงตถาคตด้วยลักษณะ 32 ประการ พระเจ้าข้า”
ในกาลนั้นสมเด็จพระผู้มีพระภาคตรัสเป็นคาถาว่า
“บุคคลใดตามยึดตถาคตด้วยรูป
หรือด้วยเสียง
ย่อมผิดมรรควิธี
ฉะนี้เขาจะไม่เห็นตถาคตได้เลย”
“อนึ่ง สุภูติ ถ้าเธอคิดว่าตถาคตบรรลุจิตอันเลิศ รู้ตื่น รู้เบิกบาน แล้วไม่จำต้องมีลักษณะใดๆ อย่างนี้เรียกว่าคิดผิด สุภูติ จงอย่าคิดอย่างนี้ อย่าคิดว่าเมื่อบุรุษใดบรรลุจิตอันเลิศ รู้ตื่น รู้เบิกบาน แล้วต้องพิจารณาว่าธรรมารมณ์ทุกชนิดเป็นสิ่งไม่มีอยู่ ขาดไปแล้วจากชีวิต จงอย่าคิดอย่างนั้น บุรุษผู้ลุถึงจิตอันเลิศ รู้ตื่น รู้เบิกบาน ย่อมไม่โต้แย้งว่าธรรมารมณ์เป็นสิ่งไม่มีอยู่ ขาดไปแล้วจากชีวิต”
“สุภูติ แม้นว่าพระโพธิสัตว์บำเพ็ญทานบริจาคด้วยสัปตรัตนะจำนวนมากเท่าเม็ดทรายในแม่น้ำคงคา จนเปี่ยมล้นทั่วสามล้านอสงไขยโลกธาตุ สุขานิสงส์จากการบำเพ็ญบุญกุศลนี้ ก็ยังน้อยกว่าอานิสงส์อันบุคคลจักพึงได้รับเมื่อเขาแจ่มแจ้งเข้าใจ และเลื่อมใสความจริงที่ว่าธรรมทั้งหลายไม่มีตัวตน และเขายังมีชีวิตอยู่ด้วยสัทธรรมนี้ ไฉนจึงเป็นเช่นนั้นเล่า สุภูติ ก็เพราะเหตุว่าพระโพธิสัตว์ไม่จำต้องสั่งสมกุศลมูลและความปีติปราโมทย์ใดๆ เลย”
สุภูติทูลถามพระสัมมาสัมพุทธเจ้า “ข้าแต่พระผู้มีพระภาค พระองค์หมายความอย่างไร พระเจ้าข้า เมื่อทรงรับสั่งว่าพระโพธิสัตว์ไม่จำต้องสั่งสมกุศลมูลและความปีติปราโมทย์ใดๆ “
“สุภูติ พระโพธิสัตว์ย่อมปลูกฝังสั่งสมกุศลมูลและความปีติปราโมทย์ แต่จิตท่านไม่ติดข้องอยู่กับกุศลมูลและความปีติปราโมทย์นั้น ด้วยเหตุดังนี้ ตถาคตจึงกล่าวว่าพระโพธิสัตว์ไม่จำต้องสั่งสมกุศลมูลและความปีติปราโมทย์ใดๆ”
“ดูก่อน สุภูติ ถ้าบุคคลกล่าวว่า สมเด็จพระผู้มีพระภาคทรงพระดำเนินมา ทรงพระดำเนินไป ประทับนั่ง และทรงไสยาสน์ บุคคลนั้นย่อมไม่เข้าใจสิ่งที่ตถาคตกล่าว ไฉนจึงเป็นเช่นนั้น ก็เพราะเหตุว่าตถาคตหมายความว่า ‘ไม่มาจากไหนและไม่ไปที่ไหน’ ดังนี้แลจึงเรียกว่าตถาคต”
“ดูก่อนสุภูติ ถ้ากุลบุตรกุลธิดาจักสลายสามล้านอสงไขยโลกธาตุให้เป็นปรมาณุภาค เธอคิดว่าปรมาณุภาคนั้นย่อมจักมากมายนักกระนั้นหรือ”
สุภูติกราบทูล “มากมายนัก พระเจ้าข้า ข้าแต่พระผู้มีพระภาค ไฉนจึงเป็นเช่นนั้น ก็เพราะเหตุว่า ถ้าปรมาณุภาคมีอยู่จริง พระตถาคตจักไม่ตรัสเรียกว่าปรมาณุภาค สิ่งที่พระตถาคตตรัสเรียกปรมาณุภาค แท้จริงแล้วมิใช่ปรมาณุภาค ดังนี้จึงอาจเรียกได้ว่าปรมาณุภาค ข้าแต่พระผู้มีพระภาค สิ่งที่พระตถาคตตรัสเรียกโลกธาตุ แท้จริงแล้วมิใช่โลกธาตุ ดังนี้จึงเรียกได้ว่าโลกธาตุ เพราะเหตุใดฤา ก็เพราะเหตุว่าถ้าโลกธาตุมีอยู่จริง ก็ย่อมประกอบด้วยปรมาณุภาคซึ่งปรุงแต่งรวมกันอยู่ตามเหตุปัจจัย สิ่งที่พระตถาคตเจ้าตรัสเรียกปรุงแต่งรวมกันอยู่ แท้จริงแล้วมิได้ปรุงแต่งรวมกันอยู่เลย ดังนี้จึงได้ชื่อว่าปรุงแต่งรวมกันอยู่
“สุภูติ ที่เรียกว่าปรุงแต่งรวมกันอยู่เป็นเพียงวิธีพูดอย่างปรัมปรา มิได้มีสิ่งจริงอยู่เลย มีแต่ปุถุชนเท่านั้นที่หลงยึดอยู่กับถ้อยคำปรัมปรานี้”
“ดูก่อน สุภูติ ถ้าบุคคลกล่าวว่า พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสถึงอาตมทิฏฐิ ปุคคลทิฏฐิ สัตวทิฏฐิ และชีวทิฏฐิแล้วไซร้ บุคคลนั้นเข้าใจสิ่งที่ตถาคตกล่าวแสดงหรือไม่หนอ”
“หามิได้ พระเจ้าข้า ข้าแต่พระผู้มีพระภาค บุคคลเช่นนั้นไม่เข้าใจพระตถาคต ไฉนจึงเป็นเช่นนั้น ก็เพราะเหตุว่า สิ่งที่พระตถาคตตรัสเรียก อาตมทิฏฐิ ปุคคลทิฏฐิ สัตวทิฏฐิ และชีวทิฏฐินั้น แท้จริงแล้วมิใช่อาตมทิฏฐิ ปุคคลทิฏฐิ สัตวทิฏฐิ และชีวทิฏฐิ ดังนี้จึงได้ชื่อว่าอาตมทิฏฐิ ปุคคลทิฏฐิ สัตวทิฏฐิ และชีวทิฏฐิ”
“อนึ่ง สุภูติ บุคคลผู้บรรลุจิตอันเลิศ รู้ตื่น รู้เบิกบาน พึงรู้ว่านี่คือลักษณะแท้จริงของธรรมทั้งปวง เขาพึงเห็นว่าธรรมทั้งปวงเป็นเช่นนี้ พึงเลื่อมใสต่อการเห็นธรรมทั้งปวงอย่างไม่สำคัญมั่นหมายในธรรม สุภูติเอย สิ่งที่ตถาคตเรียกความสำคัญมั่นหมายในธรรม แท้จริงแล้วมิใช่ความสำคัญมั่นหมายในธรรม ดังนี้จึงได้ชื่อว่าความสำคัญมั่นหมายในธรรม”
“ดูก่อนสุภูติ หากบุคคลบำเพ็ญทานบริจาคด้วยสัปตรัตนะจำนวนมหาศาลเกินคณนา จนเปี่ยมล้นทั่วสรรพโลกอันมีห้วงอวกาศไม่สิ้นสุด สุขานิสงส์จากการบำเพ็ญบุญกุศลนี้ไม่อาจเทียบได้กับความปีติปราโมทย์อันเป็นผลานิสงส์เมื่อกุลบุตรกุลธิดาได้บรรลุถึงจิตอันตื่น ได้อ่าน สาธยาย เลื่อมใส ปฏิบัติพระสูตรนี้ และอธิบายเผยแผ่แก่ผู้อื่นแม้เพียงคาถาเดียว สี่บาท อนึ่ง จักพึงตั้งจิตอย่างไรในการเผยแผ่แสดงเล่า จงอย่ายึดมั่นผูกพันอยู่กับสัญญา อธิบายทุกสิ่งตามสภาวะแท้จริงโดยไม่หวั่นไหว ไฉนจึงเป็นเช่นนั้นเล่า
“สรรพสิ่งปรุงแต่งดุจความฝัน
ดุจพรายน้ำ ดุจสายฟ้า ดุจภูตหลอน
จงดูให้เห็นสิ่งเหล่านี้
ด้วยการเพ่งภาวนา”
เมื่อสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสแสดงพระสูตรจบลง พระสุภูติมหาเถระ บรรดาภิกษุ ภิกษุณี อุบาสก อุบาสิกา เทวดาและมาร ซึ่งประชุมสดับพระธรรมเทศนาพร้อมกันอยู่ ณ ที่นั้น ต่างปลาบปลื้มยินดี บังเกิดความเลื่อมใส รับพระสัทธรรมไปปฏิบัติด้วยประการฉะนี้แล..
Be veg, Go Green 2 Save The Planet
www.godsdirectcontact-thai.org
www.suprememastertv.com
4 ตุลาคม 2556 22:58 น.
คีตากะ
ในขณะนี้ มันเร่งด่วน เราจะต้องหยุดภาวะโลกร้อนเพื่อที่จะมีชีวิตรอดให้ได้ก่อน ดังนั้น การทานวีแก้นจึงเป็นเพียงวิธีแก้ปัญหาเดียวที่จะส่งผลทันทีสำหรับทุกปัญหาบนโลกเรา ไม่ว่าจะเป็นสิ่งแวดล้อม การอยู่รอด สุขภาพ เศรษฐกิจ ฯลฯ
ฉันเชื่อแน่ว่าโลกของเรากำลังอยู่บนรอยต่อของการเปลี่ยนแปลงที่สร้างสรรค์ เพื่อความเป็นอยู่ที่ดีขึ้นของผู้อยู่อาศัยทั้งหมด ซึ่งรวมถึงสัตว์ ต้นไม้ และพืช
ถ้าเราใช้โอกาสนี้ทำงานร่วมกันในการเปลี่ยนนิสัยที่ไม่ดีของเรา เช่น การกินเนื้อสัตว์ การเสพยาเสพติด การสูบบุหรี่และดื่มแอลกอฮอล์ แล้วเหมือนที่หลายประเทศได้เลิกการสูบบุหรี่ ร่วมกัน เราสามารถเห็นการเปลี่ยนแปลงที่ฉับพลันและยิ่งใหญ่เกิดขึ้นบนโลกเรา
1. ภาวะฉุกเฉินของโลก
เวลานั้นเร่งด่วน
“เวลานั้นสายแล้ว มันถึงเวลาแล้วที่จะตัดสินใจ ผมค่อนข้างมั่นใจว่าคุณจะเลือกอย่างฉลาดในการจัดการกับประเด็นโลกร้อน
นักวิทยาศาสตร์ได้บอกไว้ค่อนข้างชัดเจน”
----บัน คี มูน
“เรามีวิกฤติอากาศที่เปลี่ยนแปลงซึ่งเป็นเรื่องฉุกเฉินระดับโลก”
----อัล กอร์
นักวิทยาศาสตร์ของโลกเกรงว่า ถ้าเราผ่านจุดที่ไม่อาจหวนคืน ขั้นต่อไปของการเปลี่ยนแปลงสภาพอากาศจะไม่เพียงแค่รวดเร็ว แต่อาจไม่สามารถหวนกลับคืนได้และจะเกิดภัยพิบัติที่รุนแรง ได้มีสัญญาณที่แสดงว่าช่วงเวลาอันตรายนี้กำลังใกล้เข้ามาแล้ว จากการที่ทะเลสาบต่างๆ และในบริเวณอื่นๆ มีก๊าซมีเทนผุดขึ้นมา แทนที่จะถูกเก็บกักไว้อย่างปลอดภัยใต้แผ่นน้ำแข็งโลก
ไม่มีใครทราบถึงวันที่มีเทนจำนวนมหาศาลในปริมาณที่ไม่อาจควบคุมได้จะถูกปล่อยออกมา ซึ่งจะทำให้อุณหภูมิสูงขึ้นอย่างฉับพลัน และเป็นตัวเร่งปรากฏการณ์โลกร้อนที่ไม่อาจหวนคืน สิ่งนั้นจะเป็นหายนะแก่เรา
ผลกระทบทำลายล้างอื่นๆ ของสภาพอากาศที่เปลี่ยนแปลงได้เกิดขึ้นแล้ว น้ำแข็งอาร์คติกซึ่งเป็นตัวสะท้อนความร้อนจะหายไปในฤดูร้อนอันใกล้นี้ ระดับน้ำทะเลที่ขึ้นสูงและเกาะที่จมลงหรือถูกคุกคามนับสิบๆ แห่ง บริเวณมรณะในมหาสมุทร เกิดขึ้นจากความเป็นกรดที่เกินกว่าที่สิ่งมีชีวิตจะอาศัยอยู่ได้เนื่องจากมีก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์มากเกินไป ไฟป่ารุนแรงเกิดขึ้นบ่อยครั้ง สัตว์ป่ากำลังสูญพันธุ์อย่างรวดเร็วเกินอัตราการสูญพันธุ์ตามธรรมชาติถึง 100 เท่า พายุทำลายล้างที่รุนแรงเกิดบ่อยครั้งขึ้น การระบาดของยุงที่เป็นพาหะนำโรคจากการขยายตัวของพื้นที่เขตร้อน แผ่นน้ำแข็งของโลกหายไป ทะเลสาบและแม่น้ำกำลังเหือดแห้งหรือหายไปนับหมื่นๆ แห่ง และการแผ่ขยายของพื้นที่ทะเลทราย
จากผลกระทบทางสิ่งแวดล้อมเหล่านี้ ประชากรสองพันล้านคนกำลังเผชิญกับการขาดแคลนน้ำ และ 20 ล้านคนอยู่ในภาวะสิ้นหวังเหมือนดั่งผู้ลี้ภัยแต่ไม่ได้รับการคุ้มครองใดๆ จากรัฐ
เหล่านี้เป็นผลลัพธ์ซึ่งเกือบทั้งหมดมาจากการกระทำที่รุนแรงของมนุษย์ การกระทำหมายเลขหนึ่งก็คือการกินเนื้อสัตว์
[นอกจากนี้] อุตสาหกรรมปศุสัตว์เป็นสาเหตุหลักของการกัดกร่อนของดินในโลก มันคือตัวขับเคลื่อนหลักของการเกิดพื้นที่ทะเลทราย การสูญเสียความหลากหลายทางชีวภาพ และการสูญเสียน้ำและมลภาวะทางน้ำ ทั้งๆ ที่น้ำกำลังหายากขึ้นทุกวันเนื่องจากภาวะโลกร้อน นอกจากนี้ภาคปศุสัตว์ยังใช้น้ำมันเชื้อเพลิงและธัญพืชไปอย่างไร้ประสิทธภาพ กล่าวโดยย่อก็คือ เราทิ้งขว้างธัญพืชไปมากกว่า 12 เท่า น้ำอย่างน้อย 10 เท่า และพลังงานเชื้อเพลิงแปดเท่าในการผลิตเนื้อวัว เมื่อเทียบกับการผลิตอาหารวีแก้นในสัดส่วนของสารอาหารที่เท่าเทียมกันหรือมากกว่า
การปศุสัตว์: สาเหตุหลักของวิกฤติโลก
หนทางเดียวที่จะหลีกเลี่ยงหายนะสภาพอากาศ “ที่ไม่อาจหวนคืน” ก็คือ การลงมือดำเนินการโดยมุ่งไปที่สาเหตุที่สำคัญที่สุดที่ก่อให้เกิดภัยพิบัติซึ่งก็คือการผลิตเนื้อสัตว์ ในตอนนี้เรามีหลักฐานและข้อมูลทั้งหมดที่ทำให้กล่าวได้อย่างมั่นใจว่า อุตสาหกรรมปศุสัตว์คือตัวการผลิตก๊าซเรือนกระจกอันดับหนึ่ง
การค้นพบล่าสุดที่ได้รับการตีพิมพ์จากองค์การสหประชาชาติในปี 2006 บอกเราว่า อุตสาหกรรมปศุสัตว์เป็นสาเหตุของการปล่อยก๊าซเรือนกระจกมากกว่าภาคการขนส่งทั้งหมดในโลก – เครื่องบิน รถไฟ รถยนต์ รถมอเตอร์ไซด์ ฯลฯ รวมกัน “การคำนวณใหม่บอกเราว่า อุตสาหกรรมปศุสัตว์เป็นสาเหตุของภาวะโลกร้อนอย่างน้อย 50%”
“การวิเคราะห์ของเราแสดงให้เห็นว่า ปศุสัตว์และผลิตผลพลอยได้ของมัน แท้จริงแล้วเป็นสาเหตุของการปล่อยก๊าซเรือนกระจก 32,564 ล้านตันต่อปี ในหน่วยของคาร์บอนไดออกไซด์ หรือ 51 เปอร์เซ็นต์ของการปล่อยก๊าซเรือนกระจกทั่วโลกในแต่ละปี”
---สถาบันเวิร์ลวอร์ช
มีเทนนั้นทรงพลังกว่า CO2
การปศุสัตว์เป็นสาเหตุหลักของการปล่อยก๊าซมีเทนที่เกิดจากมนุษย์ และมีเทนไม่เพียงสามารถเก็บกักความร้อนได้ 72 เท่า มันยังเป็นก๊าซที่มีอายุสั้น ซึ่งหมายความว่า มันจะหายไปจากบรรยากาศได้เร็วกว่าคาร์บอนไดออกไซด์ภายในหนึ่งทศวรรษ ซึ่งตรงข้ามกับเป็นพันๆ ปีของก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ ดังนั้นการขจัดมีเทนโดยการกำจัดการเพาะพันธุ์ปศุสัตว์ คือหนทางที่เร็วที่สุดที่จะทำให้โลกนี้เย็นลง
ใช่แล้ว เราต้องจัดการตัวปล่อยก๊าซที่สำคัญที่สุดนี้
ฉันอธิษฐานให้ผู้นำผู้มีปัญญาทุกคนหยุดยั้งการผลิตเนื้อสัตว์ที่เป็นภัยถึงชีวิต ซึ่งเป็นตัวผลักดันหลักให้เรา ไปถึงจุดที่ไม่อาจหวนคืนในขณะนี้ มิฉะนั้นแล้วความพยายามทั้งหลายอื่นๆ ในการลดคาร์บอนในระบบของเราอาจล้มเหลวไป หรือไม่มีโอกาสที่จะบรรลุผลได้
เราจะทำลายโลกใบนี้หากเรายังไม่หยุดกินเนื้อสัตว์ ผลิตเนื้อสัตว์และผลิตภัณฑ์สัตว์อื่นๆ
2. ทางเลือกอาหารของเราคือ
ประเด็นชีวิตและความตาย
เรากำลังกลืนกินโลกของเรา
ถ้าเรากินเนื้อสัตว์ไม่ถูกสั่งห้ามหรือไม่ถูกจำกัดและล่ะก็ โลกทั้งใบอาจหายไป นี่เป็นเรื่องความเป็นความตายของทุกคน มันมิใช่ทางเลือกส่วนบุคคล และเมื่อเรากินเนื้อสัตว์ เราก็กำลังกลืนกินโลกทั้งหมด กลืนกิน 90% ของเสบียงอาหารทั้งหมด และปล่อยให้คนอื่นๆ อยู่อย่างหิวโหย มันไม่ใช่เป็นทางเลือกที่จำเป็นเลย
แม้แต่ก่อนจะมีภาวะฉุกเฉินนี้ คนที่กินเนื้อสัตว์ก็ได้กลืนกินทั้งโลก กินอาหารมากมายซึ่งเป็นผลให้เกิดความหิวโหยและสงคราม และมันไม่ใช่เป็นทางเลือกที่ถูกต้องตั้งแต่แรกเริ่ม
“เว้นแต่เราจะเปลี่ยนทางเลือกอาหารของเรา ไม่มีสิ่งใดอื่นที่สำคัญเพราะมันคือเนื้อสัตว์ที่ทำลายป่าไม้มากที่สุด มันคือเนื้อสัตว์ที่ก่อมลภาวะทางน้ำ มันคือเนื้อสัตว์ที่ก่อให้เกิดเชื้อโรค ซึ่งผันเงินของเราทั้งหมดไปสู่โรงพยาบาล ดังนั้นมันคือทางเลือกอันดับหนึ่งสำหรับทุกคนที่ต้องการจะรักษาโลกใบนี้ไว้”
----มาเนกะ คานธี
สถานการณ์ทั้งหมดนี้ [ภาวะโลกร้อน] กำลังเลวร้ายลงเรื่อยๆ และจะไม่ยุติจนกว่าเราจะเปลี่ยนวิถีการดำเนินชีวิตของเรา ที่จริงแล้ว หนทางแก้ไขนั้นง่ายมาก เพียงแค่หยุดกินเนื้อสัตว์ นั่นก็คือหนทางแก้ไขที่ดีที่สุด นี่คือสิ่งที่เลี่ยงไม่ได้ในขณะนี้ เนื่องด้วยภาวะอันตรายอันน่าสะพรึงกลัวของโลกเราและเวลาที่เรามีอย่างจำกัด
การเลิกผลิตเนื้อสัตว์จะช่วยให้การปล่อยก๊าซเรือนกระจกลดลงและเป็นหนทางที่เร็วที่สุดที่เป็นไปได้ และหยุดยั้งความเสียหายอันเลวร้ายต่อสิ่งแวดล้อม ตั้งแต่สภาพอากาศที่เปลี่ยนแปลง ไปจนถึงการใช้ที่ดินและน้ำในทางที่ผิด การสูญเสียสัตว์ป่าและภัยคุกคามต่อสุขภาพของมนุษย์
นอกจากหยุด [ภาวะโลกร้อน] ได้ถึง 50% แล้ว – ฉันหมายถึงมากกว่านั้น นี่เป็นแค่การประมาณการเชิงอนุรักษ์ – ยังมีคุณประโยชน์ที่สำคัญอีกมากมาย มันช่วยแก้ปัญหาน้ำขาดแคลนของเรา วิกฤติความอดอยากของโลกเรา และปัญหามลภาวะและดินเสื่อม
ถ้าคุณเปรียบเทียบ [การกินเนื้อสัตว์] กับการกินอาหารวีแก้น การกินเนื้อสัตว์ใช้ผืนดินมากกว่า 17 เท่า ใช้น้ำมากกว่า 14 เท่า และใช้พลังงานมากกว่า 10 เท่า เราผลิตธัญพืชได้เพียงพอที่จะเลี้ยงประชากรมนุษย์ทั้งหมดอย่างเหลือเฟือ แต่กระนั้นประชากรหนึ่งพันล้านคนกำลังหิวโหย และเด็กเล็กๆ 6 ล้านคนเสียชีวิตในแต่ละปี – นั่นคือเด็กหนึ่งคนเสียชีวิตทุก ๆ ห้าวินาที ขณะที่เรามีอาหารมากมายที่จะเลี้ยงประชากรในโลกได้ทั้งหมด และมากกว่านั้น มากกว่าสองเท่าด้วยซ้ำ ในทางตรงข้าม ประมาณหนึ่งพันล้านคนทุกข์ทรมานจากโรคอ้วนและโรคภัยที่เกี่ยวข้องกับการกินมากเกินไปหรือการกินเนื้อสัตว์มากเกินไป
ดังนั้น จึงมีเหตุผลในทางปฏบัติมากมายที่จะเป็นวีแก้น นอกเหนือจากธรรมชาติแห่งความเมตตาที่ถูกบ่มเพราะจากการอนุรักษ์ทุกชีวิต นี่ก็เป็นสิ่งที่สำคัญเช่นกัน แต่ถ้าผู้คนแค่เริ่มต้นด้วยอาหารวีแก้น การเอาใจใส่ใจต่อทุกชีวิตก็จะมาเอง
ยูเอ็นกระตุ้นให้หันมาทานอาหารปลอดเนื้อสัตว์และปลอดผลิตภัณฑ์นม:
“ผลกระทบจากการกสิกรรมคาดว่าจะเพิ่มสูงขึ้นเนื่องจากการเติบโตของประชากร ซึ่งเพิ่มการบริโภคผลิตภัณฑ์สัตว์ การลดผลกระทบนี้อย่างมีนัยสำคัญจะเป็นไปได้ ด้วยการเปลี่ยนไปสู่การทานอาหารที่ไม่มีผลิตภัณฑ์สัตว์เท่านั้น”
การทานอาหารจากพืชเป็นทางออกที่รวดเร็วที่สุด
“การดำเนินการแทนที่การผลิตปศุสัตว์ ไม่เพียงแต่สามารถบรรลุผลการลดก๊าซเรือนกระจกในบรรยากาศได้อย่างรวดเร็ว แต่ยังสามารถพลิกสถานการณ์วิกฤติอาหารและน้ำของโลกที่กำลังเกิดขึ้นได้อีกด้วย”
----สถาบันเวิร์ลวอร์ช
การเป็นวีแก้นจะส่งผลให้เกิดการขจัดมีเทนออกจากบรรยากาศทันที ซึ่งมีเทนเป็นหนึ่งในก๊าซเรือนกระจกที่เก็บกักความร้อนมากที่สุดถึง 72 เท่าของการเก็บกักความร้อนของคาร์บอนไดออกไซด์ แน่นอนว่าการเป็นวีแก้นนั้นจะทำให้การเปลี่ยนแปลงเป็นทะเลทรายช้าลง และรักษาทรัพยากรธรรมชาติของคุณ เช่น ทะเลสาบและแม่น้ำ และปกป้องป่าไม้ของคุณ
คุณสามารถใช้มาตรการสีเขียวอื่นๆ เช่น การปลูกต้นไม้ หรือหันไปใช้เทคโนโลยีที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมด้วยเช่นกัน ทั้งนี้ การทานมังสวิรัติคือหนทางที่เร็วที่สุดและยังลดกรรมเลวจากการฆ่าได้อีกด้วย ดังนั้นจึงเป็นทางออกที่สำคัญที่สุด
เราอนุรักษ์น้ำสะอาดได้ 70% รักษาป่าฝนอเมซอนจากการถางป่าเพื่อเป็นทุ่งหญ้าเลี้ยงสัตว์ได้มากถึง 70% มันทำให้มีพื้นที่สำหรับใช้ประโยชน์มากขึ้น 3.5 ล้านเฮกตาร์ต่อปี มันทำให้มีเมล็ดธัญพืชเหลือไว้ใช้ประโยชน์มากขึ้นถึง 760 ล้านตันต่อปี ซึ่งคิดเป็นครึ่งหนึ่งของผลิตผลธัญพืชทั่วโลก คุณจินตนาการออกไหม? ใช้น้ำมันเชื้อเพลิงน้อยกว่าที่ใช้ในการผลิตเนื้อสัตว์ 2/3 เท่า ลดมลพิษจากของเสียจากสัตว์ที่ไม่ได้รับการบำบัด รักษาอากาศให้สะอาด ลดการปล่อยก๊าซถึง 4.5 ตันต่อหนึ่งครัวเรือนในสหรัฐอเมริกาต่อปี และมันหยุดภาวะโลกร้อนได้ 80%
ถ้าจะกล่าวถึงการประหยัดด้านการเงิน นักวิทยาศาสตร์ที่เนเธอร์แลนด์พบว่า ต้องใช้งลประมาณ 40 แสนล้านเหรียญดอลลาร์สหรัฐในการยับยั้งสภาวะโลกร้อน ซึ่ง 80% เต็มของเงินจำนวนนี้จะประหยัดได้ด้วยการทานอาหารวีแก้น! นั่นคือการประหยัดเงินได้ถึง 32 ล้านล้านเหรียญดอลลาร์สหรัฐ สำหรับก้าวง่ายๆ ของการหันจากเนื้อสัตว์ไปรับประทานผลิตผลจากพืช
โลกมีกลไกที่จะซ่อมแซมตัวเอง แค่ว่าเราใช้งานดาวเคราะห์ดวงนี้หนักเกินไป เราสร้างมลพิษมากเกินไปและเราสร้างกรรมจากการฆ่ามากเกินไป โลกจึงไม่ได้รับอนุญาตให้ซ่อมแซมตัวเองเพราะกรรมเลวของผู้อยู่อาศัย ทันทีที่เราลบล้างผลกรรมเลวจากการฆ่านี้ โลกก็จะกลับหลังหันและจะได้รับอนุญาตให้ซ่อมแซม ฟื้นฟูและค้ำจุนชีวิตอีกครั้ง แท้จริงแล้วมันคือ ผลกรรมเลว เราได้ใช้โลกนี้จนเกินพิกัด เราจึงต้องเปลี่ยนการกระทำของเรา ก็แค่นั้นเอง
แล้วเราจะรักษาโลกใบนี้ไว้ได้ รักษาชีวิตของเรา และชีวิตของลูกๆ ของเรา และสัตว์ต่างๆ ก็เช่นกัน โลกจะกลายเป็นสวรรค์ ไม่มีใครขาดแคลนอะไรอีก ไม่มีใครหิวโหย ไม่มีสงคราม ไม่มีโรคภัยไข้เจ็บ ไม่มีภาวะโลกร้อน ไม่มีอะไรอื่นนอกจากสันติสุข ความสุข และความอุดมสมบูรณ์ ฉันสัญญาในนามของพระพุทธะ มันเป็นอย่างนั้น
การฆ่าสัตว์นำพาซึ่งกรรมเลว
“คุณหว่านเมล็ดพืชเช่นไร คุณจะได้ผลเช่นนั้น” “สิ่งที่เหมือนกันดึงดูดกัน” เราได้ถูกเตือนแล้วทั้งทางวิทยาศาสตร์และทางจิตวิญญาณ ดังนั้นภัยพิบัติทั้งหลายที่เกิดขึ้นทั่วโลก แน่นอนว่า มันเกี่ยวข้องกับการปราศจากความเมตตาต่อเพื่อนร่วมโลกของเรา นั่นคือราคาที่เราต้องจ่ายสำหรับสิ่งที่เราได้กระทำต่อสัตว์ผู้บริสุทธิ์ ผู้ที่ไม่เคยทำร้ายเราผู้ที่เป็นลูกๆ ของพระเจ้าเช่นกัน ผู้ที่ถูกส่งมายังโลกนี้เพื่อช่วยเราและให้กำลังใจเรา
มันไม่ใช่ปัญหาทางเทคนิค มันไม่ใช่การซ่อมแซมทางเทคนิคที่เราต้องมุ่งไป มันคือผลกรรมสนอง เหตุและผลตอบสนองที่เราต้องให้ความสนใจ ราคาของการฆ่า ราคาของความรุนแรงนั้นเลวร้ายยิ่งกว่ารถยนต์ การระเบิดของดวงอาทิตย์ หรือการระเบิดของมหาสมุทรใดก็ตามรวมกัน เพราะเราต้องรับผิดขอบต่อการกระทำของเรา ทุกการกระทำก่อให้เกิดปฏิกิริยาตอบสนอง เราจึงแค่ต้องหยุดฆ่า เราแค่ต้องหยุดฆ่าสัตว์และมนุษย์ เราต้องหยุดมัน แล้วเมื่อนั้นทุกสิ่งจะกระจ่างทันที
เราจะพบกับวิธีทางเทคนิคที่ดีขึ้นในการแก้ปัญหาสภาวะอากาศ แม้แต่จุดในดวงอาทิตย์อาจหยุดระเบิดด้วยซ้ำ การระเบิดในมหาสมุทรอาจแค่ยุติลง พายุไต้ฝุ่นอาจแค่หยุด พายุไซโคลนจะเงียบหายไป แผ่นดินไหวจะแค่หายไป ทุกสิ่งอื่นจะเปลี่ยนสู่วิถีชีวิตที่สงบสุข เพราะเราสร้างสันติสุข เราก็จะมีสันติสุข สันติสุขไม่ใช่แค่ในหมู่มนุษย์ แต่ในหมู่เพื่อนร่วมโลกทั้งหมด นั่นคือเหตุที่ฉันเน้นย้ำถึงการทานมังสวิรัติ มันคือหลักคุณธรรมของการเป็นมนุษย์ มันคือเครื่องหมายของการเป็นมนุษย์ผู้ยิ่งใหญ่
พลังงานแห่งความเมตตาสามารถเปลี่ยนแปลงทุกสิ่ง
การทานมังสวิรัติคือความเมตตา ดังนั้นมันจะนำพลังความสุขมาให้คุณ แล้วมันจะก่อให้เกิดความสุขมากยิ่งขึ้น จะดึงดูดความสุขมากยิ่งขึ้น และเมื่อคุณมีความสุข ทุกอย่างจะดีขึ้น คุณคิดได้ดีขึ้น คุณจะตอบสนองดีขึ้น ชีวิตของคุณจะดีขึ้น ลูกๆ ของคุณจะดีขึ้น ทุกสิ่งทุกอย่างจะดีขึ้น
และพลังรวมแห่งความรักที่เป็นบวกอันทรงพลังนี้จะขับไล่ความมืดที่กำลังมาหาเราที่เรากำลังเผชิญอยู่ตอนนี้ นั่นเป็นหนทางแก้ไขเดียวที่ฉันมี
คุณเห็นไหม เรามีพลังงานที่จะเปลี่ยนแปลงทุกสิ่ง เรามีอำนาจที่จะกำหนดสิ่งที่จะเกิดขึ้นรอบตัวเรา แต่เราต้องใช้มัน เราต้องใช้มันเพื่อประโยชน์ของทุกคน เราต้องใช้มันเพื่อประโยชน์ของสรรพสิ่งบนโลกนี้ ความคิดของเรา การกระทำของเรา ต้องส่งข้อความให้กับพลังงานจักรวาลว่า เราต้องการดาวเคราะห์ที่ดีกว่า เราต้องการชีวิตที่ปลอดภัยกว่านี้ เราต้องการโลกที่ปลอดภัย แล้วพลังจักรวาลจะแค่ทำอย่างนั้น
แต่เราต้องปฏิบัติให้สอดคล้องกับพลังงานนี้ คุณเห็นไหม? หากเราต้องการสิ่งที่ดี เราก็ต้องทำความดี ถ้าเราต้องการชีวิต เราก็ต้องให้ชีวิต แล้วพลังงานดีๆ ที่เราสร้างขึ้นจะสามารถทำสิ่งเหล่านี้ได้ รวมถึงสิ่งที่อัศจรรย์อีกมากมาย บรรยากาศความรักความเมตตาที่เราทั้งโลกได้สร้างขึ้นนั้นสามารถและจะสร้างสิ่งมหัศจรรย์ให้แก่เรา
เราสร้างทุกสิ่งที่เราต้องการถ้าเราใช้ชีวิตตามกฎของจักรวาล เช่นนี้คือพลังของการเป็นวีแก้น เพราะมันหมายความว่าเราไว้ชีวิต เราต้องการชีวิต เราต้องการพลังงานที่สร้างสรรค์เราไม่ต้องการการทำลายล้าง อาหารวีแก้นจึงคือคำตอบ
ยิ่งมนุษยชาติยกระดับทางจิตวิญญาณมากเท่าใด แน่นอนว่า ภาวะโลกร้อนก็จะบรรเทาลงมากเท่านั้น เมื่อมนุษยชาติมีระดับจิตวิญญาณที่สูงขึ้นและมีความรักมากขึ้นให้กับทุกคน ทุกสรรพสิ่ง ทุกสถานการณ์ และทุกสภาพแวดล้อม เมื่อนั้นภาวะโลกร้อนจะบรรเทาลงทุกวัน และจะหายไปโดยสิ้นเชิง และหลังจากนั้น ทุกคนในโลกจะอยู่อย่างมีสันติสุข ความสุขและจะรักกันและกัน แต่ทุกคนต้องตื่น
ฉันมั่นใจว่าโลกของเราจะไปถึงระดับของจิตสำนึกที่สูงขึ้น และปาฏิหาริย์จะบังเกิดขึ้นภายใต้ความเมตตาของสวรรค์
บางส่วนจากหนังสือ “จากวิกฤติสู่สันติสุข”
วิถีแห่งวีแก้นออแกนิกคือคำตอบ
โดยท่านอนุตราจารย์ชิงไห่
หนังสือเล่มนี้ใช้กระดาษรีไซเคิล
โปรดเข้าไปที่ http://crisis2peace.org เพื่ออ่าน
หรือดาวน์โหลดหนังสือเล่มนี้เวอร์ชั่นออนไลน์ที่มีในหลายภาษา
สำหรับท่านที่สนใจหนังสือภาษาไทยสามารถติดต่อสอบถามได้ที่
สมาคมนานาชาติอนุตราจารย์ชิงไห่
ศูนย์กรุงเทพ
537/191-192 ซอยสาธุประดิษฐ์ 37 ถนนสาธุประดิษฐ์
แขวงช่องนนทรี เขตยานนาวา กทม. 10120
โทรศัพท์ 02-682-0014-15 โทรสาร 02-682-0014
รถเมล์ที่ผ่านหน้าซอย สาย 35, 62, สองแถวแดง สาย 1279 (วัดดอกไม้)
ฺBe Veg, Go Green 2 Save The Planet
www.godsdirectcontact-thai.org
www.suprememastertv.com
4 ตุลาคม 2556 23:00 น.
คีตากะ
โดยอนุตราจารย์ชิงไห่
เนื่องด้วยกรรมดีของผู้อยู่อาศัยทั้งหมดของโลก
โลกที่งดงามใบนี้จึงได้ถูกสร้างขึ้น แต่ถ้ามันปกคลุม
ไปด้วยกรรมเลวที่เกิดขึ้นใหม่แล้วละก็ โลกนี้และ/หรือ
ผู้อยู่อาศัยของมันจะมลายไป
สร้างกรรมดี :
มีเมตตา
เป็นวีแก้น
รักษ์สิ่งแวดล้อม
~อนุตราจารย์ชิงไห่~
สารบัญ
คำนำ
ชีวประวัติอย่างย่อของท่านอนุตราจารย์ชิงไห่
คำขอร้องจากท่านอนุตราจารย์ชิงไห่ที่มีต่อผู้นำของโลก
ทางออกวีแก้นเพื่อช่วยโลกเรา
1. ภาวะฉุกเฉินของโลก
2. ทางเลือกอาหารของเราคือประเด็นชีวิตและความตาย
สัญญาณเตือนภัยเพื่อปลุกมนุษยชาติ
1. เลวร้ายกว่าสมมุติที่เลวร้ายที่สุด
2. เรากำลังหมดเวลาแล้ว
3. สู้กับปัญหาที่ต้นตอเดี๋ยวนี้
วีแก้นออแกนิกเพื่อเยียวยาโลกของเรา
1. ทำให้โลกเย็นลงและฟื้นฟูสิ่งแวดล้อม
2. เป็นทางออกที่รวดเร็วที่สุดและสีเขียวที่สุด
3. ให้ชีวิตเพื่อรักษาชีวิต
ออกกฎหมายและนโยบายวีแก้น
1. ผู้นำโลกควรเป็นตัวอย่าง
2. รัฐบาลต้องดำเนินการอย่างเร่งด่วน
3. ความสำเร็จของการเปลี่ยนมาทำอาชีพทางเลือกของคนเลี้ยงสัตว์
4. ตัวอย่างการบริหารจัดการที่ดี
5. วีแก้นออแกนิกเป็นการเคลื่อนไหวทางจิตวิญญาณ
การเปลี่ยนแปลงของโลกสู่อาหารจากพืชในทันที
1. โลกต้องการความช่วยเหลืออันสูงส่งและความเป็นผู้นำจากสื่อมวลชน
2. ผู้นำทางศาสนานำทางผู้คนสู่การดำรงชีพอย่างมีคุณธรรม
3. การศึกษาที่ดีงามสอนให้รู้จักวิถีชีวิตที่ดีต่อสิ่งแวดล้อมและสุขภาพ
4. องค์กรเอกชนส่งเสริมการเคลื่อนไหววีแก้น
5. จงเป็นการเปลี่ยนแปลงที่คุณต้องการจะเห็น
การก้าวกระโดดของมนุษยชาติสู่ยุคทอง
1. จุดเปลี่ยนผันในการวิวัฒนาการของมนุษย์
2. โลกกำลังขึ้นสู่อารยธรรมกาแลคซี่ที่สูงกว่า
3. ทำให้ฝันแห่งอีเดนเป็นความจริง
ภาคผนวก
หมายเหตุ
บรรณานุกรรมการบรรยายโดยท่านอนุตราจารย์ชิงไห่
แหล่งข้อมูลเพิ่มเติม
สื่อสิ่งพิมพ์ของเรา
คำนำ
ณ งานสัมมนาต่างๆ และในการสัมภาษณ์กับผู้สื่อข่าว รวมถึงในการพบกับลูกศิษย์เมื่อเร็วๆ นี้ ท่านอนุตราจารย์ชิงไห่ได้กล่าวถึงความเร่งด่วนเกี่ยวกับวิกฤติสภาวะอากาศในโลกปัจจุบัน ดังที่ท่านได้กล่าวไว้ “โลกเราคือบ้านที่กำลังไฟไหม้ หากเราไม่ทำงานด้วยกันในจิตวิญญาณที่เป็นหนึ่งเพื่อดับไฟ เราจะไม่มีบ้านให้อาศัยอยู่อีกต่อไป” แต่ท่านก็ได้เสนอทางออกที่เปี่ยมไปด้วยความหวังให้กับมวลมนุษย์ ทางออกซึ่งทุกคนสามารถทำได้อย่างง่ายดาย: “เป็นวีแก้น เพื่อช่วยโลกเรา”
ดังที่วิกฤตินี้กำลังทวีความรุนแรงขึ้น ภัยธรรมชาติกำลังคร่าชีวิตนับหมื่น และโยกย้ายคนนับล้านไปจากบ้านเรือนของพวกเขา พร้อมกับการสูญเสียทางการเงินที่สูงถึงหลายพันล้านดอลลาร์ ระดับน้ำทะเลที่สูงขึ้น ได้ทำให้ประเทศที่เป็นเกาะมากมายจมลงและกำลังเป็นภัยคุกคามต่อความเป็นอยู่ของอีกหลายประเทศ นอกจากนี้ฝนที่ตกไม่เป็นปกติ และความแห้งแล้งที่ทวีความรุนแรงมากยิ่งขึ้น กำลังส่งผลกระทบต่อหลายพื้นที่ ซึ่งทำให้สภาวะการขาดแคลนอาหารและน้ำยิ่งเลวร้ายลง และผู้เชี่ยวชาญด้านภูมิอากาศได้เตือนถึงสภาพอากาศที่ยิ่งรุนแรงที่กำลังจะมาถึง พร้อมกับความเป็นไปได้ของ “ภาวะโลกร้อนที่ไม่อาจหวนคืน”
ในหนังสือเล่มนี้ อนุตราจารย์ชิงไห่ได้นำเสนอตัวแปรหลักๆ ที่เกี่ยวโยงกับภาวะโลกร้อน และที่สำคัญยิ่งกว่าก็คือรากเหง้าของปัญหา ซึ่งก็คืออุตสาหกรรมปศุสัตว์
ที่จริงแล้ว การศึกษาทางวิทยาศาสตร์มากมายได้สนับสนุนมุมมองของท่านอนุตราจารย์ชิงไห่ ซึ่งท่านได้อธิบายอย่างละเอียดมาตลอดยี่สิบกว่าปีที่ผ่านมาว่า การเลี้ยงปศุสัตว์เพื่อเป็นอาหารไม่เพียงทำให้เกิดการสูญเสียน้ำ ที่ดิน และพลังงานอันล้ำค่าเป็นจำนวนมาก แต่ยังก่อให้เกิดการปล่อย 51% ของก๊าซเรือนกระจกทั้งหมดในโลก ฟาร์มปศุสัตว์ยังเป็นแหล่งกำเนิดของมีเทนที่ใหญ่ที่สุดในบรรยากาศ ซึ่งเป็นก๊าซเรือนกระจกที่ทรงพลังยิ่งกว่า CO2 แต่มีช่วงชีวิตที่สั้นกว่า
ดังนั้น ดังที่ท่านอนุตราจารย์ชิงไห่ได้กล่าวไว้ มันไม่เพียงเป็นเหตุเป็นผลที่การหยุดการผลิตเนื้อสัตว์ และ “การหันมาเป็นวีแก้น” หรือหันมาทานอาหารจากพืช จะช่วยลดอุณหภูมิโลกได้ทันที เยียวยาความเจ็บป่วยทางสิ่งแวดล้อมที่เกิดจากปศุสัตว์ และลดค่าใช้จ่ายสำหรับการบรรเทาสภาพอากาศที่เปลี่ยนแปลงได้ถึงแสนล้านดอลลาร์ แต่การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ยังสามารถบรรลุผลได้โดยไม่ส่งผลกระทบทางลบใดๆ ต่อดาวเคราะห์และสังคม ในทางตรงข้าม การหยุดยั้งคาร์บอนไดออกไซด์ที่เกิดจากภาคอุตสาหกรรมและการขนส่ง อาจส่งผลกระทบที่เลวร้ายต่อเศรษฐกิจ นอกจากนี้ เทคโนโลยีสีเขียวส่วนใหญ่ใช้เวลาในการพัฒนาเป็นปีๆ ในขณะที่การลดการปล่อยก๊าซมีเทนสามารถดำเนินการได้ทันทีกับอาหารวีแก้นทุกๆ จาน ดังนั้น การนำวิถีชีวิตวีแก้นมาใช้ จึงเป็นทางออกที่ง่ายที่สุด รวดเร็วที่สุด และมีค่าใช้จ่ายน้อยที่สุดในการแก้ไขวิกฤติสภาวะอากาศ และเป็นเพียงทางออกเดียวของเรา เนื่องจากเวลาของเรากำลังหมดลง
ผู้เชี่ยวชาญด้านสภาวะอากาศ นักสิ่งแวดล้อม เจ้าหน้าที่ของรัฐมากมายได้เริ่มให้การสนุบสนุนทางออกนี้แล้วเพื่อช่วยรักษาโลกให้รอดพ้นจากผลกระทบที่เลวร้ายที่สุดของสภาพอากาศที่เปลี่ยนแปลง เสียงของพวกเขาได้รับการรวบรวมไว้ในรายงานขององค์การสหประชาชาติในเดือนมิถุนายน 2010 โดยกระตุ้นให้โลกมีการเปลี่ยนแปลงไปสู่การทานอาหารที่ปลอดเนื้อสัตว์และนม ซึ่งสอดคล้องกับคำร้องอันเร่งด่วนของท่านอนุตราจารย์ชิงไห่ว่า ทุกคนที่มีอำนาจในการตัดสินใจควรก้าวไปข้างหน้าอย่างกล้าหาญในการออกกฎหมายสนับสนุนการเปลี่ยนแปลงนี้ทันที
บางที สิ่งที่เลวร้ายยิ่งกว่าการปล่อยก๊าซคาร์บอนของเราซึ่งเป็นสาเหตุของวิกฤติสภาวะอากาศ ก็คือรอยย่ำเลือดที่เราทิ้งไว้ข้างหลัง ในการฆ่าสัตว์ในฟาร์มผู้บริสุทธิ์นับพันล้านตัวในแต่ละปี ท่านอนุตราจารย์ชิงไห่เตือนว่า อาชญากรรมทางคุณธรรมนี้ได้ขยายขนาดจนมีความรุนแรงระดับโลก ดังที่การกระทำที่รุนแรงของเราหวนกลับคืนมาหาเราในรูปของภัยธรรมชาติ: “คุณหว่านเมล็ดพันธุ์ใด คุณจะได้รับผลเช่นนั้น” เช่นนี้คือคำสอนสากลที่พบได้ในทุกพระคัมภีร์อันยิ่งใหญ่ของโลก
ที่จริงแล้ว มวลมนุษย์กำลังประสบกับจุดเปลี่ยนผันที่สำคัญยิ่ง เรามีโอกาสเพียงครั้งเดียวที่จะรักษาโลกใบนี้ไว้ และเวลาก็คือเดี๋ยวนี้ แค่เพียงหันมาทานอาหารจากพืชที่ช่วยรักษาชีวิตและมีเมตตานี้ เราสามารถขับไล่ความมืดที่กำลังโอบล้อมเรา และก้าวเล็กๆ นี้จะขับเคลื่อนมนุษยชาติไปสู่ระดับของจิตสำนึกที่สูงกว่า เราจะฟื้นคืนสมดุลของโลก ซึ่งจะนำไปสู่ยุคทองแห่งสันติสุข ความงดงามและความรัก ดังที่ท่านอนุตราจารย์ชิงไห่ได้ให้สัญญาไว้ เราจะมีสวรรค์บนโลก
ขอให้เราทุกคนร่วมกันใช้โอกาสนี้ สร้างการเปลี่ยนแปลงในวันนี้ มาร่วมกันพัฒนาและยกระดับอารยธรรมของเราและโลกใบนี้กันเถิด
ทีมบรรณาธิการ
หมายเหตุจากบรรณาธิการ:
หนังสือเล่มนี้มีบางส่วนของคำกล่าวของท่านอนุตราจารย์ชิงไห่ที่ไม่ได้ถูกย่อความซึ่งได้กล่าวไว้ในการสัมมนานานาชาติและการพบกับลูกศิษย์ รวมถึงการให้สัมภาษณ์กับผู้สื่อข่าวต่างๆ สำหรับแหล่งที่มาของข้อความเหล่านี้ โปรดดูที่ “บรรณานุกรมการบรรยายโดยท่านอนุตราจารย์ชิงไห่” ในหน้าที่ 162
ในการกล่าวถึงพระเจ้า ท่านอนุตราจารย์ชิงไห่ใช้คำที่ไม่มีเพศต่อไปนี้ เพื่อหลีกเลี่ยงการถกเถียงที่ว่า พระเจ้าเป็นเพศชายหรือหญิง
She + He = Hes (as in Bless)
Her + Him = Hirm (as in Firm)
Hers + His = Hiers (as in Dears)
ตัวอย่าง: “When God want, Hes makes things happen
According to Hiers to suit Hirmself.
ด้วยการเป็นผู้สร้างสรรค์การออกแบบทางศิลปะและครูทางจิตวิญญาณ ท่านอนุตราจารย์ชิงไห่รักการแสดงออกถึงความงดงามภายในทั้งหมด ด้วยเหตุผลนี้ ท่านจึงกล่าวถึงประเทศเวียตนามว่า “เอาหลัก” และประเทศไต้หวันว่า “ฟอร์โมซา” เอาหลักเป็นชื่อโบราณของเวียตนามซึ่งมีความหมายว่า “ความสุข” และฟอร์โมซาหมายถึง “สวยงาม” ซึ่งสะท้อนถึงความงดงามของเกาะและผู้คนได้มากกว่า ท่านอาจารย์รู้สึกว่า การใช้ชื่อเหล่านี้จะนำมาซึ่งการยกระดับทางจิตวิญญาณและโชคดีสู่ประเทศเหล่านี้และผู้อยู่อาศัย
ชีวประวัติอย่างย่อของ
ท่านอนุตราจารย์ชิงไห่
ท่านอนุตราจารย์ชิงไห่เป็นนักมนุษยธรรม นักสิ่งแวดล้อม นักเขียน ศิลปิน นักออกแบบ นักดนตรี ผู้กำกับภาพยนต์ และครูทางจิตวิญญาณที่มีชื่อเสียง ผู้ซึ่งความรักและความห่วงใยที่มีให้กับมวลมนุษย์ของท่านนั้น อยู่เหนือสีผิวและพรมแดนประเทศ นับตั้งแต่ต้นทศวรรษที่ 80 เป็นต้นมา ท่านได้เป็นหนึ่งในผู้บุกเบิกทางนิเวศวิทยาผู้อุทิศตนมากที่สุดท่านหนึ่งของโลก ด้วยการส่งเสริมการพิทักษ์สิ่งแวดล้อม การอนุรักษ์ความหลากหลายทางชีวภาพ การปลูกป่า วิถีชีวิตที่ยั่งยืน และสำคัญที่สุดก็คือ การทานอาหารวีแก้นออแกนิก ซึ่งเป็นวิธีแก้ไขวิกฤติสภาวะอากาศที่มีประสิทธิภาพที่สุด และรวดเร็วที่สุด
ด้วยความมุ่งมั่นที่ไม่สั่นคลอน ท่านอุทิศเวลาและทรัพยากรในการปลุกโลกให้ตระหนักถึงผลกระทบที่รุนแรงของสภาพอาการที่เปลี่ยนแปลงและทางออกวีแก้น ตั้งแต่ปี 2006 ถึงปี 2008 ท่านได้ดำเนินโครงการรณรงค์ทางเลือกใหม่ในการดำรงชีวิต และการสร้างความตระหนักด้านภาวะโลกร้อนที่เร่งด่วน ท่านยังมีวารสารข่าว เขียนหนังสือ ผลิตสารคดีมังสวิรัติในปี 2005 ที่มีชื่อว่า “วีรบุรุษที่แท้จริง” และรายการโทรทัศน์ในปี 2010 ที่มีชื่อว่า “คิงแอนด์โค” และเป็นแรงบันดาลใจให้กับการสัมมนานานาชาติเกี่ยวกับสภาพภูมิอากาศ ซึ่งออกอากาศบนโทรทัศน์สุพรีมมาสเตอร์ ตลอด 24 ชั่วโมง ทั้ง 7 วันทั่วโลก ผ่านดาวเทียม ซึ่งนำเสนอข่าวที่ครอบคลุมด้านอากาศที่เปลี่ยนแปลง การทานวีแก้น และหัวข้อที่จรรโลงอื่นๆ ตั้งแต่ปี 2007 เป็นต้นมา ท่านอนุตราจารย์ชิงไห่ยังได้แบ่งปันความรู้ของท่านกับผู้เชี่ยวชาญด้านสิ่งแวดล้อม ผู้นำรัฐบาล ผู้ทรงเกียรติ และประชาชนผู้ห่วงใย ผ่านการสัมมนาเกี่ยวกับสภาพอากาศที่เปลี่ยนแปลง 29 ครั้ง ใน 15 ประเทศ ซึ่งออกอากาศสดผ่านดาวเทียมและวิทยุ จากความพยายามเหล่นี้ คำขวัญของท่าน “เป็นวีแก้น รักษ์สิ่งแวดล้อม เพื่อช่วยโลกเรา” ได้รับการเผยแพร่ไปทั่วโลก ซึ่งได้สร้างแรงบันดาลใจให้กับมวลมนุษย์ที่จะโอบรับวิถีชีวิตวีแก้นที่ยั่งยืนและดีต่อสุขภาพและวิวัฒนาการสู่สภาวะแห่งสันติสุขและความกลมเกลียวที่สูงขึ้น ด้วยตัวอย่างอันมีเมตตา ท่านอนุตราจารย์ชิงไห่ยังได้ย้ำเตือนเราให้ระลึกถึงความดีงามภายในของเรา และความรักที่มีให้กับทุกสรรพสิ่งที่พระเจ้าสร้างขึ้น ประกายความคิดอันลึกซึ้งซึ่งท่านได้มาจากการบรรลุธรรม ทำให้ท่านมองเห็นต้นตอของความทุกข์ของมนุษย์ ความไม่กลมเกลียวทางสังคม และความเสื่อมถอยทางสิ่งแวดล้อม ความรุนแรงที่เราได้กระทำต่อสิ่งมีชีวิตอื่นๆ รวมถึงเพื่อนสัตว์ผู้บริสุทธิ์ของเรา ด้วยความเมตตาที่มีต่อผู้อ่อนแอและไม่มีเสียง ท่านอนุตราจารย์ชิงไห่ได้เขียนหนังสือขายดีอันดับหนึ่งที่มีชื่อว่า “นกในชีวิตของฉัน” “สุนัขในชีวิตของฉัน” และ “สัตว์ป่าผู้สูงส่ง” อัญมณีทางวรรณกรรมเหล่านี้ซึ่งมีในหลายภาษาได้เปิดเผยถึงความคิดอันลึกซึ้งและความรู้สึกของสัตว์ร่วมโลก และเน้นย้ำถึงธรรมชาติแห่งสวรรค์และความรักอันไร้เงื่อนไขของพวกเขา
ท่านอนุตราจารย์ชิงไห่เกิดที่เอาหลัก (เวียตนาม) ตอนกลาง ได้รับการศึกษาที่ยุโรปและทำงานให้กับสภากาชาด ต่อมาท่านตระหนักถึงความทุกข์ทรมานที่มีอยู่ทั่วทุกมุมโลก และความปรารถนาของท่านในการค้นหาหนทางแก้ไข ได้กลายเป็นเป้าหมายสำคัญอันดับหนึ่งในชีวิตของท่าน ท่านจึงออกเดินทางสู่หิมาลัยเพื่อค้นหาการรู้แจ้งทางจิตวิญญาณ และในที่สุดก็ได้รับการถ่ายทอดแสงและเสียงภายในแห่งสวรรค์ ซึ่งต่อมาท่านเรียกว่า ธรรมวิถีกวนอิม หลังจากการบำเพ็ญอย่างขยันหมั่นเพียร ท่านอนุตราจารย์ชิงไห่ได้บรรลุการรู้แจ้งอันยิ่งใหญ่ หลังจากที่ท่านกลับจากหิมาลัย ตามคำขอร้องของผู้คนรอบตัว ท่านอนุตราจารย์ชิงไห่ได้เริ่มแบ่งปันธรรมวิถีกวนอิม ส่งเสริมลูกศิษย์ของท่านให้มองที่ภายในเพื่อค้นหาความยิ่งใหญ่แห่งสวรรค์ของพวกเขาเอง ไม่นานนัก ท่านได้รับคำเชิญไปปาฐกถาธรรมที่อเมริกา ยุโรป เอเชีย ออสเตรเลีย และแอฟริกา หัวใจอันมีเมตตาของท่านอนุตราจารย์ชิงไห่ยังสะท้อนในความห่วงใยที่มีต่อผู้ยากไร้ ทุนทรัพย์จากการขายผลงานทางศิลปะของท่าน ทำให้ท่านสามารถสนับสนุนภารกิจในการปลอบโยนบุตรของพระเจ้าผ่านงานการกุศลและการบรรเทาภัยพิบัติทั่วโลก
แม้ว่าท่านจะไม่แสวงหาชื่อเสียงใดๆ ท่านอนุตราจารย์ชิงไห่ได้รับรางวัลมากมายจากรัฐบาลและองค์การต่างๆ ทั่วโลก สำหรับงานด้านมนุษยธรรมของท่าน รางวัลส่วนหนึ่งได้แก่ รางวัลสันติภาพโลก รางวัลผู้นำทางจิตวิญญาณโลก รางวัลส่งเสริมสิทธิมนุษย์ รางวัลนักมนุษยธรรมโลก รางวัลการช่วยเหลือมนุษยชาติที่โดดเด่น รางวัลสันติภาพกูซี่ 2006 ประกาศเกียรติบัตรสัปดาห์ดนตรีลอสแองเจลลิส รางวัลเหรียญเงินดันดับหนึ่งเทลลี่ประจำปี 2006 ครั้งที่ 27 รางวัลวิถีชีวิตที่ไม่หยุดนิ่งจากประธานาธิบดีของสหรัฐ จอร์จ ดับเบิ้ลยู บุช และรางวัลอาสาสมัครประจำปี 2010 จากประธานาธิบดีบารัค โอบาม่าแห่งสหรัฐอเมริกา
นอกจากนี้ วันที่ 25 ตุลาคม และวันที่ 22 กุมภาพันธ์ ยังได้รับการประกาศให้เป็น “วันอนุตราจารย์ชิงไห่” ที่ประเทศสหรัฐอเมริกาโดยเจ้าหน้าที่ของรัฐฮาวายและอิลลินอยส์ สาส์นแสดงความยินดีจากอดีตประธานาธิบดีของสหรัฐ บิลคลินตัน บุช และเรแกน ได้ถูกมอบให้แก่ท่านในช่วงพิธีรับรางวัล และเพื่อเป็นการยกย่องบุคคลผู้มีคุณธรรมและส่งเสริมผู้อื่นให้เป็นแรงบันดาลใจจากตัวอย่างของพวกเขา ท่านอนุตราจารย์ชิงไห่ได้ก่อตั้งรางวัลโลกที่ส่องแสง ซึ่งมอบให้กับบุคคลและสัตว์ที่คู่ควร สำหรับวิริยภาพอันโดดเด่น ความเมตตา ภาวะผู้นำ ความกล้าหาญ หรืออัจฉริยภาพของพวกเขา
ท่านอนุตราจารย์ชิงไห่ยังอุทิศชีวิตอย่างไม่เห็นแก่ตัว ให้กับการสร้างอนาคตอันงดงามเพื่อโลกอันเป็นที่รักของเราและผู้อยู่อาศัยอันล้ำค่า ตลอดประวัติศาสตร์ที่ผ่านมาผู้มีวิสัยทัศน์อันยิ่งใหญ่ได้มีความฝัน และท่านอนุตราจารย์ชิงไห่ได้กล่าวของท่านชัดแจ้งดังนี้ “ฉันมีความฝัน ฉันฝันว่าโลกทั้งมวลจะสงบสุข ฉันฝันว่าการฆ่าทั้งหมดจะยุติลง ฉันฝันว่าเด็กๆ ทุกคนจะเดินในสันติสุขและความกลมเกลียว ฉันฝันว่าทุกประเทศจะจับมือกัน ปกป้องกันและกัน และช่วยเหลือกัน ฉันฝันว่าโลกอันงดงามของเราจะไม่ถูกทำลาย มันใช้เวลาเป็นพันๆ ล้าน ล้านๆ ปีที่จะสร้างโลกใบนี้ขึ้นมา และมันงดงามยิ่ง น่าอัศจรรย์ยิ่ง ฉันฝันว่ามันจะดำเนินต่อไป แต่ในสันติสุข ความงดงาม และความรัก”
ฉันอยากโอบกอดผู้นำและผู้คนในโลกนี้ และบอกพวกเขาว่า “ตื่นเถิด” ฉันอยากโอบกอดพวกเขาและบอกพวกเขาว่า “ตื่นเถิด ตื่นเดี๋ยวนี้ ตื่นนะ ที่รักของฉัน ตื่นเถิด เพื่อนของฉัน รักษาชีวิตของคุณ”
คำขอร้องจาก
ท่านอนุตราจารย์ชิงไห่
ที่มีต่อผู้นำของโลก
ฉันซึ้งในพระคุณเป็นอย่างสูง ผู้นำผู้กล้าหาญในโลก สำหรับการก้าวออกมานอกขอบเขตของพวกเขาและพูดเพื่อทุกๆ คน แม้ว่าสาธารณะชนจะไม่ยินดีกับความปรารถนาดีของพวกเขา สวรรค์จะจดจำ และพวกเขาจะได้รางวัลอันยิ่งใหญ่หลังจากนั้น แน่นอนว่า มันยากมากที่จะอยู่ในตำแหน่งของผู้มีอำนาจ
การเป็นผู้นำคือการมีความกล้าหาญ ความเมตตา และความสูงส่ง นั่นคือเหตุผลที่ท่านคือผู้นำ แน่นอนว่า มันไม่ง่ายที่จะอยู่ในตำแหน่งของผู้นำ ผู้นำจึงมีอยู่จำนวนน้อย ในประเทศหนึ่งมีกษัตริย์เพียงพระองค์เดียว พระราชินีเพียงพระองค์เดียว มีเจ้าหญิงบ้าง เจ้าชายบ้าง ประธานาธิบดีหนึ่งคน นายกรัฐมนตรีหนึ่งคน มีผู้นำน้อยมากเมื่อเทียบกับคนจำนวนมหาศาลของโลกนี้ แต่น้อยยิ่งกว่าคือผู้นำผู้กล้าหาญ ผู้นำผู้มีคุณธรรม และผู้นำผู้มีปัญญา
สำหรับผู้นำผู้กล้าหาญและมีปัญญาเช่นนี้ เราให้การสนับสนุนและความเคารพอย่างเต็มที่ เราภาวนาให้สวรรค์มอบพละกำลัง ปัญญา ให้แก่พวกเขามากขึ้นเพื่อให้สามารถปฏิบัติหน้าที่อันสูงส่งของพวกเขา ดังที่ฉันได้บอกคุณแล้ว ผู้นำนั้นมีอยู่น้อยมาก และน้อยยิ่งกว่าคือผู้มีปัญญาและกล้าหาญ การเป็นผู้นำ เราต้องรู้ว่าอะไรดีต่อประชาชนของเรา และอะไรที่ไม่ดี และสิ่งที่ดี เราต้องส่งเสริมให้พวกเขาทำ ช่วยเหลือพวกเขา และสิ่งที่ไม่ดี เราต้องหยุด เพื่อปกป้องพวกเขา นั่นคือความหมายที่แท้จริงของผู้นำ
ส่งเสริมวิถีชีวิตปลอดเนื้อสัตว์ซึ่งเป็นประโยชน์ต่อทุกคน
รัฐบาลที่ดีที่สุดควรส่งเสริมนโยบายที่เป็นประโยชน์ต่อคนทั่วไปและประชาชนทุกคน การจะสัมฤทธิ์ผลได้นั้น ในตอนนี้ รัฐบาลต้องตระหนักว่า นี่คือสถานกาณ์พิเศษที่ต้องใช้มาตรการที่ไม่ธรรมดา
ฉันแนะนำให้ผู้นำโลกและทุกรัฐบาล โปรดส่งเสริมวิถีชีวิตปลอดเนื้อสัตว์และอย่างรวดเร็ว เพื่อที่เราจะสามารถรักษาโลกใบนี้ไว้ได้
เราไม่มีเวลา มีเวลาเหลือไม่มาก สิ่งนี้ไม่ได้เกี่ยวกับการเมืองด้วยซ้ำ มันเกี่ยวกับความอยู่รอดของเราเองและลูกๆ ของเรา ถ้าทุกรัฐบาลส่งเสริมผู้คนให้หันมาทานอาหารปลอดเนื้อสัตว์ซึ่งดีต่อสุขภาพ โลกก็จะได้รับกอบกู้ไว้อย่างรวดเร็ว
กิจกรรมที่ดีต่อโลกเราสามารถทำให้เกิดความเป็นอยู่ที่ดีได้เช่นกัน เรามีการขาดแคลนอาหาร รัฐบาลสามารถสนับสนุนเกษตรกรวีแก้นออแกนิกและสนับสนุนการพัฒนาการดำเนินการสีเขียวอื่นๆ อย่างง่ายดาย สิ่งนี้จะช่วยได้มาก รัฐบาลต้องจัดลำดับความสำคัญ ช่วยโลกให้รอด ทำการเกษตรแบบออแกนิก ให้เงินสนับสนุน
สำหรับผู้นำทุกคน ฉันขอร้องพวกเขาอีกครั้ง โปรดให้ความรักแก่ประชาชนชายหญิงของพวกเขาและเด็กๆ ทุกคนก่อนใดอื่น ยอมรับการดำเนินการที่จำเป็นอย่างกล้าหาญ ใช้อำนาจที่อยู่ในมือของพวกเขาซึ่งได้รับการไว้วางใจจากประชาชน เพื่อที่จะรักษาโลกใบนี้ไว้
อุตสาหกรรมปศุสัตว์ทั่วโลกในตอนนี้ ได้ทำให้เกิดภาวะโลกร้อนเท่ากับภาคพลังงานหรือมากกว่า และฉันรู้ว่ามันเป็นสาเหตุอย่างน้อย 80% การผลิตเนื้อสัตว์กำลังทำให้น้ำของประชาชนของท่านหมดไป ทำลายสุขภาพของพวกเขา ผลักดันให้พวกเขาทำสงคราม และเพราะเชื้อโรคร้ายแรงถึงชีวิตให้เกิดขึ้นใหม่ทุกวัน
มันกำลังฆ่าประชาชนของท่าน มีแต่ท่านเท่านั้นที่จะหยุดมันได้
พวกเขาต้องการตัวอย่างวีแก้นอันกล้าหาญและส่องสว่างของท่าน เพราะพวกเขามองที่รัฐบาลของพวกเขาว่าเป็นผู้นำของพวกเขาอย่างแท้จริง
พวกเขาจะได้รับการช่วยเหลืออย่างมหาศาลจากกฎหมายสำหรับการเกษตรและการรณรงค์วีแก้นออแกนิก หรือกฎหมายที่จะทำให้เกิดการเปลี่ยนไปสู่วิถีชีวิตวีแก้นซึ่งจำเป็นยิ่ง
เพื่อนร่วมชาติของท่าน ประชาชนของท่านจะยินดีกับท่าน สรรเสริญท่าน รักท่านสนับสนุนท่าน และชนรุ่นหลังจะระลึกถึงท่านที่ได้ช่วยรักษาโลกใบนี้ไว้ และจะระลึกถึงการรักษาชีวิตของพวกเขาและชีวิตของคนที่พวกเขารัก และลูกๆ ในอนาคตของพวกเขา และสวรรค์จะให้รางวัลแก่ท่านอย่างมหาศาล
เป็นผู้นำการเปลี่ยนแปลงวีแก้น ส่งเสริมการให้อภัย และสันติสุข แล้วทุกปัญหา เช่น ความยากจน ความขัดแย้ง แม้แต่วิกฤติการเงิน โรคระบาด ก็จะอันตรธานหายไป เช่นกัน
ฉันขอขอบคุณผู้นำของประเทศต่างๆ สำหรับทุกความพยายามในทิศทางนี้ที่ผ่านมา
เราทุกคนคือส่วนหนึ่งของคำตอบ
แต่ถ้าท่านจะอนุญาต ฉันขอกล่าวอย่างตรงไปตรงมาว่า สิ่งที่เรากำลังทำอยู่และกำลังวางแผนอยู่ในตอนนี้ ยังไม่เพียงพอและไม่รวดเร็วพอ และฉันขอให้ท่านมีความกล้าหาญและศรัทธาที่จะทำมากขึ้น และรวดเร็วขึ้น
สำหรับองค์การต่างๆ ของโลกรวมถึงสื่อผู้เข้าใจถึงพลังของการเคลื่อนไหวทางสังคม ขอบคุณสำหรับการทำงานของท่านในการบอกกล่าวและส่งเสริมผู้คนให้หันมาสู่วิถีชีวิตวีแก้น ซึ่งปลอดเนื้อสัตว์ น่าตื่นเต้น มีมนุษยธรรม มีประโยชน์ และทันสมัย
สำหรับบุคคลต่างๆ ขอขอบคุณที่กำลังทำให้ส่วนของท่านในการรักษาโลกใบนี้ของท่านไว้ แต่โปรดทำมันอย่างรวดเร็ว เรายังมีอีกมากมายที่ต้องทำ และเรามีเวลาเหลือน้อย
เราต้องกระตุ้นผู้นำของเรา และเพื่อนมนุษย์ เพื่อนบ้านของเราต่อไปให้เปลี่ยนเป็นวีแก้นเพื่อรักษาชีวิตของพวกเขาเอง และครอบครัวและลูกๆ ของพวกเขา และสัตว์ และทุกสิ่งที่ทำให้การดำรงชีวิตของพวกเขามีความหมาย
เราสามารถออกจากภัยอันตรายนี้ได้ แต่ต้องด้วยทิศทางที่ถูกต้อง บ้านของเรากำลังมีไฟลุกไหม้ แต่ท่อน้ำนั้นอยู่ตรงหน้าเรา
เพียงแค่หยิบมันขึ้นมาและใช้มัน มันง่ายอย่างนั้น แค่เป็นวีแก้นและโปรดทำอย่างรวดเร็ว วันของเรากำลังนับถอยหลัง
สำหรับมวลมนุษย์ทุกคน สวรรค์รักคุณอย่างมาก เราจึงมีความหวังสำหรับการอยู่รอดของโลกเรามากกว่าแต่ก่อน เราจะตื่นสู่โลกวีแก้นดวงใหม่ที่มีเมตตา ที่เปี่ยมไปด้วยพลังงานแห่งความรัก ความเมตตา และพระพรที่ไม่มีสิ้นสุดจากสวรรค์
ฉันภาวนาให้คุณทุกคนดำเนินต่อไปสู่สันติสุขซึ่งอยู่ใกล้แค่เอื้อม ขอบคุณอย่างมากทุกๆ ท่าน ขอบคุณค่ะ
ถ้าทุกคนหยุดกินเนื้อสัตว์ในตอนนี้ ภายในแปดสัปดาห์สภาพอากาศจะเปลี่ยนเป็นดี ทุกสิ่งที่เสียหายจะกลายเป็นปกติภายในแปดสัปดาห์ ถ้าทุกคนบนโลกหยุดกินเนื้อสัตว์ และหันสู่หัวใจแห่งความเมตตา แล้วผลจะเห็นได้ทันที
บางส่วนจากหนังสือ “จากวิกฤติสู่สันติสุข”
วิถีแห่งวีแก้นออแกนิกคือคำตอบ
โดยท่านอนุตราจารย์ชิงไห่
หนังสือเล่มนี้ใช้กระดาษรีไซเคิล
โปรดเข้าไปที่ http://crisis2peace.org เพื่ออ่าน
หรือดาวน์โหลดหนังสือเล่มนี้เวอร์ชั่นออนไลน์ที่มีในหลายภาษา
สำหรับท่านที่สนใจหนังสือสามารถติดต่อสอบถามได้ที่
สมาคมนานาชาติอนุตราจารย์ชิงไห่
ศูนย์กรุงเทพ
537/191-192 ซอยสาธุประดิษฐ์ 37 ถนนสาธุประดิษฐ์
แขวงช่องนนทรี เขตยานนาวา กทม. 10120
โทรศัพท์ 02-682-0014-15 โทรสาร 02-682-0014
รถเมล์ที่ผ่านหน้าซอย สาย 35, 62, สองแถวแดง สาย 1279 (วัดดอกไม้)
ฺBe Veg, Go Green 2 Save The Planet
www.godsdirectcontact-thai.org
www.suprememastertv.com
Calendar
Lovers
17 คน เลิฟคีตากะ
หน้าส่วนตัว
1585
