คอยครบขวบปี

คีตากะ

มกราหน้าหนาวใจผ่าวร้อน
คอยงามงอนว่าจะกลับมาลับหาย
ถึงวันเด็กคิดคนึงถึงมิคลาย
เคยเล่นว่ายคลองใสครั้งวัยเยาว์

กุมภาวาเลนไทน์ให้ดอกไม้
ปีนี้ไร้คนรับพาอับเฉา
วันมาฆะมีนามาไร้เงา
แต่ก่อนเก่าร่วมหนุนสร้างบุญทาน

ย่างเมษาหน้าร้อนสะท้อนจิต
คนเคยชิดไม่มาพาร้าวฉาน
เคยสาดน้ำร่วมกันวันสงกรานต์
ขอพรท่านผู้ใหญ่ให้เปรมปรีดิ์

วันแรงงานพฤษภาคอยท่าเก้อ
ไร้เงาเธอคืนถิ่นสิ้นหน่ายหนี
ทิ้งทุ่งนาเงียบเหงาเศร้าฤดี
ลืมวิถีท้องทุ่งหลงกรุงไกล

จนเดือนหกมิถุนากบพาร้อง
นั่งเหม่อมองฝนตกอกหวั่นไหว
เคยร่วมบุญวิสาขาจำอาลัย
วันพระใหญ่ไร้เงาเจ้านวลปราง

กรกฎามาถึงครึ่งปีผ่าน
ด้วยนงคราญไม่มาพาหม่นหมาง
เข้าพรรษาสิงหาพาเลือนราง
เคยร่วมนางแห่เทียนเพียรบำเพ็ญ

ล่วงเดือนเก้าเทศกาลงานกินผัก
รอคนรักกันยาไม่มาเห็น
ออกพรรษาตุลาพาลำเค็ญ
ก่อนเนื้อเย็นเคียงนั่งนับบั้งไฟ

พฤศจิกามาถึงคนึงนิจ
เคยเคียงชิดคู่กันวันเพ็ญใส
ลอยกระทงอธิษฐานพานร่วมใจ
ปีนี้ไร้คู่ลอยพลอยจาบัลย์

คอยจนถึงธันวาข่าวว่ากลับ
จนเลยลับคริสต์มาสปราศจอมขวัญ
ส่งท้ายปีเคาท์ดาวน์เจ้าเงียบงัน
จนถึงวันปีใหม่ได้ขวบปี...