จากปฐมทวารวดีศรีเมืองมิ่งร่องรอยทิ้งซากอิฐแทนปริศนาจากกรุงเทพทวาราวดีศรีอยุธยาซากวัดวากรุงเก่ากลิ่นเถ้าไฟกาลเพลากลบฝังความหลังลับทวีทับทุกข์เทวษเหตุล่มสมัยการแก่งแย่งอำนาจขาดสีลมัยชีวาลัยล่วงลับสุดนับคณาสองคชสารสัประยุทธ์สุดวิปโยคหญ้าน้อยโศกย่อยยับรับทุกขาผลัดเปลี่ยนกี่แผ่นดินสิ้นนคราพ่ายกรรมาแพ้กาลแหลกลาญลงรุ่งเรืองก็ล่มสลายในปลายสุดพระสัมพุทธตรัสไว้ให้คลายหลงเพียงคุณงามความดีที่ดำรงสืบชาติพงศ์จนถึงซึ่งนฤพาน...
วางดาบจึ่งบรรลุสรรเพชุดาพระพุทธาพจนารถประกาศสอนมหาโจรองคุลีมาลแต่กาลก่อนโลภโกรธหลงดุจดาบซ่อนกัดกร่อนจินต์ชีวิตแลกด้วยชีวิตอย่าคิดหนีทวีปทั้งสี่ดุจพี่น้องเกี่ยวข้องสิ้นฆ่ากันไปได้อะไรในแดนดินเพียงมลทินกรรมชั่วติดตัวไปผลปาณาติบาตอำนาจเหลือขาดเอื้อเฟื้อเมตตาพาหม่นไหม้ย้อนผลส่งสงครามรุกลามไปปานดั่งไฟไหม้ป่าพาวอดวายนี่แหละหนามนุษย์สุดประเสริฐล้ำเลอเลิศปัญญาน่าใจหายสร้างอาวุธฆ่ากันอันตรายโลกวุ่นวายปานนรกอกระกำ....