ศรพรหมาสตร์ศาสตราแห่งราเมศวร์ธ เทวษเคยพาดสายหมายล้างผลาญทำลายโลกดับดินสิ้นจักรวาลด้วยนงพาลสีดามาร้างเลือนตรีศูลพระศิวาศาสตราวุธเคยลอยหลุดจากกรจรคล้อยเคลื่อนบั่นเศียรบุตรศรีคเณศเกศลับเลือนเพียงย้ำเตือนอหังการ์เหตุอาดูรจักรนารายณ์อานุภาพปราบตรีภพยิ่งสยบทุกศาสตราราพณาสูรอวตารปราบทุกข์เข็ญเช่นไวกูณฑ์โลกจำรูญด้วยฤทธีพระสี่กรแม้นศาสตรามหาเทพเลิศฤทธิ์เดชเหนือขอบเขตจินตนาอนุสรณ์ยังอาจพ่ายแรงกรรมนำพาจรผู้หมายถอนเพิกกรรมทำฉันใดเมื่อกงล้อแห่งกรรมทำงานหมุนปรับสมดุลบุญ-บาปดั่งสาปไสแม้สวรรค์ยังเมินเดินห่างไกลโลกหลับใหลใต้กาลสนธยา...
ลมใต้พัดผ่านทุ่งมุ่งบ่ายหน้าอวยพรนาให้อุดมสมบูรณ์ผลนกแต้แว้ดแผดเสียงบินเวียนวนยามย่างฝนอวยพรสะท้อนดังเขาชวากู่ขันประชันเสียงแข่งสำเนียงเอี้ยงขานปานมนต์ขลังอวยพรทุ่งคุ้งแควจอแจดังประหนึ่งฟังสังคีตจิตเบิกบานฝนตั้งเค้าแต่ไกลให้พรหล้าชุบชีวาพนาไพรให้สุขศานต์ส่งมอบพรผืนดินถิ่นทุ่งธารข้าวกล้าพานผลิงอกแตกออกใบกระยางย่องท้องนาเหลียวหน้าหันสุริยันส่องหล้ายามฟ้าใสอวยพรโลกโคจรรอนรำไรฟื้นพฤกษ์ไพรอีกครั้งสะพรั่งแลนกกาเหว่ากระเด้าลมชมชอบเล่นกางเขนเต้นกระเต็นจ้องมองจอกแหนโผผินไปใกล้หนองคลองคุ้งแควคอยเผยแผ่พระพรสัญจรบินมวลแมกไม้ไพรป่านานาสัตว์ล้วนอุบัติเพื่อมอบพรย้อนถวิลมาตรมนุษย์สุดประเสริฐเลิศแดนดินฤาลืมสิ้นคำอวยพรก่อนลับลา...ป.ล. มีคำกล่าวว่าสรรพชีวิตล้วนเกิดมาเพื่ออวยพรแก่โลกเช่น เดียวกับมวลมนุษย์ นี่คือสิ่งเดียวที่เป็นหน้าที่ของการที่ได้ถือกำเนิดเกิดมา นอกจากสิ่งนี้แล้ว สิ่งอื่นล้วนหาสาระแก่นสารอะไรมิได้...
ลีลาวดีสีขาวแพรวพราวทุ่งยางพยุงผลิยอดเกี่ยวกอดฝนหางนกยูงดอกสีส้มท้าลมบนกลีบเกลื่อนกล่นบนคันนาลิบตาไกลเด็กท้องนาหน้าดำเดินกรำแดดดอกสีแสดของต้นจานบานไสวการศึกษาต่ำต้อยน้อยเกินไปแต่โลกใหญ่ไม่พ้นทิพย์ญาณมือน้อยกำเมล็ดข้าวน้าวแขนซัดข้าวกระจัดกระจายหลายสถานเกรงไกลเกินวงรอบขอบจักรวาลเด็กน้อยหว่านพืชใดย่อมได้มาฐานะจนคนเขาเฝ้าขอดค่อนแท้เพียงพรพรหมินทร์สิ้นกังขาความขาดแคลนลับหายมลายลาความพอมาเมื่อประสบค้นพบใจไม่นานหนากล้าข้าวจักพราวเหลืองทั่วทุกเมืองร้องเพลงบรรเลงไหวเมื่อมัจจุราชพ่ายแพ้แก่โลกไปความสุขใดใต้หล้าฤาจะเทียม...
ครั้นโลกถอยถ่อยธรรมจำเคว้งหมุนปรับสมดุลอีกคราโกลาหลชำระล้างแหล่งหล้าธราดลปูถนนสู่มรรคามหาธรรมกี่ชีวิตสังเวยเผยบทเศร้าสิ่งใดเล่าต้านทานพานถลำเมื่อชีวิตดั่งข้อสร้อยเรียงร้อยกรรมวนเวียนซ้ำมิจีรังดังบทละครตัดสายร้อยเสียได้ให้ขาดสิ้นพ้นมลทินห้วงกรรมจำเพิกถอนปิดฉากการแสดงแห่งละครโบยบินจรสู่เสรีที่สราญสุสานฤาจุดจบการพบพรากธรณินฤาที่ฝากซากสังขารมรณกรรมฤาชนะตลอดกาลวัฏสงสารฤาสยบทุกชีวินปากกาที่เคยลิขิตชีวิตเขียนขอจงเปลี่ยนอนาคตจารจดผินหักโซ่ตรวนที่ล่ามไว้ให้พังภินท์มลายสิ้นด้วยมือเดิมที่เริ่มมาเมื่อมรณะประหนึ่งฝันอันชั่วครู่ใครคือผู้จากไปไยโหยหาลุกจากหลุมที่กลบฝังอีกครั้งคราบอกโลกว่าเจ้าไม่ตายสหายเอย...
กว้างไกล เวิ้งว้าง ไม่สิ้นสุดจะยั้งหยุดเมื่อใดใครหยั่งถึงเกิด แก่ เจ็บ ตาย ฤาฉุดดึงล่วงผ่านกึ่งพุทธกาล โรยราจิตพิสุทธิ์ นิพพานพิสุทธิ์จิตชำรุด นิพพานกลายทุกขาสกลโลกร้อนรนทรมาด้วยกรรมาราวีบั่นทอนโกมุทบุษบันเบ่งบานเหนือพ้นกาลนานมาอนุสรณ์ประกาศสัจธรรมอำนวยพรชนที่นอนหลับใหลฤาได้ยิน...
Calendar
Lovers
17 คน เลิฟคีตากะ
Lovings
คีตากะ เลิฟ 1 คน
Calendar
Lovers
4 คน เลิฟคีตากะ
Lovings
คีตากะ เลิฟ 1 คน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟคีตากะ
Lovings
คีตากะ เลิฟ 0 คน
หน้าส่วนตัว
1831
