27 เมษายน 2561 19:48 น.

ทางลูกรัง

ท้องทุ่งนาเวิ้งว้างและว่างเปล่า
ต้นสะเดาโดดเดี่ยวดูเปลี่ยวเหงา
รังกระจาบถูกลมไล้ไหวเบาเบา
เมฆทึมเทาลอยล่องท้องนภา

ทางลูกรังสีแดงตัดแบ่งทุ่ง
ทิศทางมุ่งขุนเขาเนาเวหา
ชลประทานปล่อยน้ำหลั่งรินมา
ต้นตาลล้าคอยใครไร้เงาคน

ฝุ่นสีแดงตลบอบอวลทั่ว
ลมเย้ายั่วยอดไผ่ไหวสับสน
ทางขรุขระอุปสรรคเกินจักทน
น้อยนักชนผ่านมายากหาใคร

กลับมาแล้วแดนถิ่นแผ่นดินเกิด
หยุดเตลิดเสียทีที่แห่งไหน
คือที่เกิดที่ตายมาดหมายใจ
โลกสั่นไหวเพราะจิตคิดสั่นคลอน

เดินบนทางลูกรังเกรอะกรังฝุ่น
ซบไออุ่นทุ่งธารปานฟูกหมอน
ดั่งวิหคกลับหลังคืนรังนอน
เรียนคำสอนจากทุ่งมุ่งภายใน

เธอคงเมินบ้านนอกดั่งจอกแหน
นั่งบนแคร่นอนกระท่อมพร้อมหลับใหล
เธอคงเลี่ยงลูกรังทั้งหนีไกล
มุ่งแต่ไปลาดยางเหินห่างตา...