สวยศัลยกรรม

คีตากะ

ใบหน้างามพิลาสดั่งวาดเขียน
รูปดั่งเทียนที่ปั้นเข้าพรรษา
คิ้วโค้งงอนดั่งศรองค์พระรามา
งดงามกว่านางใดในวรรณคดี

สาวบ้านทุ่งเข้ากรุงมุ่งหมายมั่น
เดินตามฝันมาไกลใจหน่ายหนี
ทำงานหนักเหนื่อยล้ามาแรมปี
ข่าวคนดีเงียบหายมลายเลือน

คอยติดตามข่าวคราวราวล่องหน
พบหน้ามลในเฟสเหตุชื่อเหมือน
แต่หน้าตาแปลกไปไยบิดเบือน
แอดไปเธอก็เชือนเหมือนลืมเรา

ข่าวล่าว่าศัลยกรรมเธอทำหมด
งามหมดจดเสียจริงพริ้งเฉลา
ลืมคนเคยเคียงข้างร้างดั่งเงา
ลืมที่เก่าริมทุ่งมุ่งคว้าดาว

เคยช่วยกันเกี่ยวข้าวอยู่ราวทุ่ง
คอยพยุงยามล้ามาเหินหาว
แหงนมองฟ้าไกลลิบระยิบดาว
ให้รวดร้าวฤดีเราเศร้าจาบัลย์

ศัลยกรรมทำไปได้รูปสวย
แต่ไม่ช่วยจิตใจให้แปรผัน
กลับงดงามดั่งเดิมเริ่มผูกพัน
ทิ้งสวรรค์บ้านทุ่งปรุงแต่งไกล...