คนดีดีไม่มีขาย

คีตากะ

ศรรามศรรัก...

คีตากะ

เสียงขลุ่ยดังฟังหวานผ่านพลิ้วแผ่ว
ดึกดื่นแล้วยลยินไม่สิ้นเสียง
เงี่ยหูฟังดังไกลในสำเนียง
ทำนองเพียงเพลงรักสักวา

นอนซมไข้พิษใจจากใครหนึ่ง
ด้วยลึกซึ้งคำเจ้าเฝ้าโหยหา
เนื้อเพลงรักจากใจรินไหลมา
เคล้าขลุ่ยพาเพราะพริ้งยิ่งดนตรี

ก่อเกิดเพลงบรรเลงไหวสุดไพเราะ
สะกิดเซาะซาบทรวงท่วงวิถี
แดสะเทือนเหมือนสะท้านซ่านดนตรี
ดั่งวจีน้องขานคำหวานมา

ยอมพ่ายแพ้แก่นุชสุดคิดถึง
เพียงบทหนึ่งจากใจในภาษา
พี่จนถ้อยร้อยกรองนองน้ำตา
มิอาจหาถ้อยคำมารำพัน

ขออกไข้ต่อไปให้สาสม
แพ้คำคมจากใครคนในฝัน
อยู่ตั้งไกลไยทำย่ำยีกัน
นั่งคิดผันคำรักปักใจเรา

ราวศรรามข้ามฟ้ามาอากาศ
พี่ขยาดหวาดกลัวมัวขลาดเขลา
เผลอลืมจิตคิดระวังนั่งซึมเซา
ถูกศรเข้าอย่างจังลืมตั้งตัว

พี่ยอมวายหมายเจ้าเข้าใจบ้าง
ด้วยรักนางสุดใจให้ทูลหัว
ยอมเป็นทาสจอมใจไม่เกรงกลัว
แม้นเจ็บตัวเจ็บใจไม่ระอา....



				

รักตอบแทนรัก...

คีตากะ

คนต่ำต้อยติดดินสิ้นวาสนา
เพียงดอกหญ้าเตี้ยต่ำเขาย่ำหยาม
ธรรมดาเรียบง่ายไม่งดงาม
แต่เพียงตามหาฝันทุกวันมา

สบตาเธอวันนั้นฉันแปรเปลี่ยน
ใจวนเวียนคิดถึงซึ้งนักหนา
เคยฝากรักจากใจให้กันมา
ความเหว่ว้าห่างหายมลายลง

มีเพียงเธอเข้าใจมอบไออุ่น
ขอขอบคุณจากใจให้ลุ่มหลง
รักตอบรักจักให้ไจมั่นคง
มิเลือนลงสักวันยังมั่นใจ

วันข้างหน้าเป็นอย่างไรฉันไม่รู้
วันนี้อยู่เคียงกันมิหวั่นไหว
แม้จะห่างแสนห่างจงวางใจ
หากมั่นในรักแท้ไม่แพ้ทาง

ขอศรัทธาเชื่อมั่นมิผันเปลี่ยน
อย่าหลงเพี้ยนฟังคำใครทำใจหมาง
มีเพียงเธอเข้าใจไม่อำพราง
รู้ทุกอย่างว่าฉันคิดอย่างไร...




				

เธอคือดวงใจ....

คีตากะ

เสกมนต์สั่งฝังหมึกจารึกเขียน
ด้อยการเรียนฉันทลักษณ์เชิงอักษร
ต่ำความรู้น้อยปัญญาภาษากลอน
เพียงวิงวอนเทวามาดลใจ

ขอเทพสิงสถิตลงตรงกลอนนี้
เอ่ยวจีพจมานเพียงขานไข
บอกคนรักฝากถ้อยเรียงร้อยไป
ส่งถึงใจให้แจ้งแห่งความจริง

ชำแรกทรวงดวงใจให้เจ้ารู้
รักมั่นอยู่นงเยาว์เจ้าขวัญมิ่ง
แห่งดวงมานนานเนาเฝ้ารักจริง
มิเคยทิ้งเจ้าไกลจากใจเลย

ที่สุดของหัวใจให้เจ้านี้
ขอคนดีเชื่อในใจเฉลย
ไม่หลอกลวงห่วงนักจักชิดเชย
ด้วยคุ้นเคยแต่แรกพบคราสบเจอ

ฤ บุพเพสันนิวาสขีดวาดไว้
ให้เคียงใกล้ต่อกันมั่นเสมอ
แม้นห่างไกลใต้หล้ายังมาเจอ
หลงละเมอเพ้อรักหนักอุรา

เพียงวันวารผ่านมาพาพิสูจน์
ดั่งคำพูดบางคำย้ำนักหนา
ตั้งแต่วันนั้นพบคบกันมา
แทนอักษราว่าเธอคือดวงใจ....
 



				

หมอกหรือควัน....

คีตากะ

หมอกหรือควันคล้ายกันหวั่นใจนัก
เกรงความรักจักลวงคอยห่วงหา
หมอกจางจางบางครั้งเหมือนควันเลือนตา
คนเคยเจ็บช้ำมายังอาวรณ์

เธอมองฉันเป็นควันบางวันหมอก
เหมือนล่อหลอกลวงใจยากไถ่ถอน
เปลี่ยนทุกวันฉันงงใจนงอร
ดังละครน้ำเน่าฉันเศร้าใจ

เธอเคยเสียน้ำตาคนหน้าหล่อ
หวังใจหนอว่างามตามไฉน
แต่สุดท้ายแหลกลาญปานสิ้นใจ
เพียงควันไฟเข้าตาพาเธอครวญ

จะให้ฉันหล่อเหลาเหมือนเขาไหม ?
ควงใครใครเย้ยตาพาเสสรวล
เหยียบย่ำใจให้เศร้าร้าวรัญจวน
ลองใคร่ครวญสักหนนะคนงาม

ทั้งหล่อรวยมากล้นคนเศรษฐี
ซื้อนารีด้วยเงินเพลินเหยียดหยาม
นับร้อยพันปรนเปรอเกร่อหญิงงาม
แล้วขอถามคนดีมีค่าใด ?

จินตนาการหวานซึ้งซึ่งเธอสร้าง
สุดท้ายวางกับดักดักใครไหน ?
คนติดกับเป็นตัวเธอเสมอไป
จำหมองไหม้ทุกข์ทนบนรักลวง

ภาพลวงตาเธอตั้งนั่งกำกับ
คาดเดานับตามใจไม่หวงห่วง
รักจริงแท้เธอไม่สนชอบคนลวง
เจ็บช้ำทรวงอย่างนี้ทุกทีแล

รักเพียงเพื่อผลประโยชน์โทษสาหัส
รักอ่อนหัดจัดฉากมากบาดแผล
รักแล้วทุกข์ทุกข์เพราะรักหนักดวงแด
รักเพียงแต่ลมลมพาตรมตรอม

ฉันรักเธอมากมายไร้เงื่อนไข
แต่เธอไยตีกรอบชอบห้อมล้อม
วางกฎเกณฑ์เช่นใจไม่รอมชอม
มิยินยอมเปิดใจให้รักจริง

เธอเป็นใครฉันไม่สนยังบ่นรัก
แต่เธอซักไซ้ฉันนั้นทุกสิ่ง
ฉันรักเธอเสมอมาว่าแท้จริง
แต่เธอทิ้งเงื่อนไขให้รักมา

เธอคนดีที่รักฉันรักยิ่ง
อยากเป็นมิ่งขวัญใจให้หนักหนา
แม้ตัวฉันต้อยต่ำดินสิ้นราคา
เธอจะรักไหมหนา..ถ้าจริงใจ ?...